Wanneer onder de wolken mensen dwergen zijn
Wanneer de dagen gaan in domme regelmaat
En bolle oostenwind het land nog vlakker slaat
Dan wacht mijn land, mijn vlakke land
( Jacques Brel )

Na Gisterochtend opende ik het verduisteringsgordijn van mijn (tijdelijke) slaapkamer en waar ik al een beetje bang voor was bleek werkelijkheid, geen zon te zien. De temperatuuraanduiding van de buitenthermometer maakte mijn ochtendgevoel er al niet beter op, want met een graadje of 6 hield het wel weer op.
Wat is dat toch met dit voorjaar? Het wil maar niet op gang komen en het fietsen in de korte koersbroek is tot nu beperkt gebleven tot één midweeks ritje naar de Holterberg en een week fietsen in Portugal en die laatste telt niet mee voor de Hollandse lente.
Omdat de temperatuur volgens de geleerden, gedurende dag, toch nog uit zou komen op een graad of 14 a 15 besloot ik de arm- en beenwarmers aan te trekken en deze in geval van onverwachte oververhitting dan maar uit te trekken.
Een relatief korte rit stond er deze zaterdag op het programma, een kilometer of honderd richting het noordwesten, met Kraggenburg als foerageer plaats. Zelf ben ik niet zo gecharmeerd van de polder als fietsgebied. De vaak lange saaie wegen, slechts sporadisch onderbroken door een dorp, met weinig tot geen beschutting tegen de elementen doen mij altijd verlangen naar meer gevarieerder landschappen. Blijft staan dat het natuurlijk wel een apart gevoel blijft om over de voormalige Zuiderzeebodem te fietsen….

Bij de oude IJsselbrug, degene die het niet wist te schoppen tot een plek op ons nieuwe clubtenue, verzamelden zich rond 9 uur ongeveer 20 mannen en vrouwen voor de door Ruud W. uitgezette route. Ruud was er eigenhandig verantwoordelijk voor dat het aantal kilometers beperkt bleef vandaag vanwege zijn privé-verplichtingen.
Vanuit het vertrek bleek dat er weer een behoorlijke stevige en frisse ONO-wind stond, die ons op de heenweg meestal schuin van opzij tegen probeerde te houden. Via de westelijke IJsseldijk pakken we even een stukje Gelderland mee om vervolgens weer snel Overijssel binnen te fietsen en via Kampen koers te zetten naar Flevoland, dat we bij Ramspol bereiken. Voordat we bij Ramspol de nieuwe brug ‘beklimmen’ sluit net na Kampen eerst nog Jaap L. bij ons aan. De Swolland webmaster, al zo’n 25 jaar woonachtig in de polder (Emmeloord), zou een groot stuk van de route mee fietsen om, na de koffiestop, op de terugweg vanaf De Blauwe Hand, weer alleen verder te gaan om een gedeelte van ‘zijn’ Weerribbentocht te verkennen. Jaap had zijn plannen al op de site kenbaar gemaakt en daarbij gelijk een tip gegeven voor een geschikte pauzelocatie…
Ondertussen schoten we al lekker op richting diezelfde pauzelocatie, ware het niet dat Toon O. het ritme van de groep verstoorde met een lekke band. Terwijl Toon het euvel verhielp prijsde ik mijzelf gelukkig dat niet ik degene met de pech was en een snelle rekensom leerde mij dat mijn brandnieuwe Vittorio buitenbanden mij inmiddels al zo’n kleine 400 km lekvrij hadden vervoerd, wat gemiddeld al beter is dan 5 lekke banden die ik met de Conti’s had.
Als Toon klaar is kunnen we verder in de richting van het Voorsterbos. Het Voorsterbos is, samen met het grotere Kuinderbos, één van de weinig plekken in de NOP waar de wind geen vrij spel heeft en ik kan niet anders zeggen dan dat het een prima idee is geweest om daar in 1944 de eerste bomen te planten. Daar hebben wij fietsers veel voordeel van.
Overigens vroeg ik mij tijdens die meters door het Voorsterbos wel af wat ze destijds eerder hebben aangelegd; het fietspad of het bos (fietsen in de polder doet wel iets met een mens……).
Ergens in dat Voorsterbos zou ook onze pauzelocatie moeten liggen en via een bochtig fietspad komen we inderdaad aan bij het pannenkoekenhuis welke ons door Jaap was getipt. Helaas had Jaap ons niet de openingstijden doorgegeven en wist Ruud alleen maar te melden dat ze alle dagen geopend waren……maar nu ff niet. Onverrichterzake moesten we dus verder om uiteindelijk uit te komen bij de plek die Ruud aanvankelijk al als pauzelocatie had gepland, hotel van Saaze in Kraggenburg.

Overigens vroeg ik mij tijdens die meters door het Voorsterbos wel af wat ze destijds eerder hebben aangelegd;
het fietspad of het bos?
(ja, fietsen in de polder doet wel iets met een mens……).

Met een relatief grote groep duurt het vaak wel even voor iedereen een keus gemaakt en besteld heeft; koffie, thee, chocolade, appelgebak met of zonder slagroom en met of zonder noten. Hoe dan ook, uiteindelijk hadden we allemaal het bestelde, allemaal behalve Toine P. die een kopje koffie tekort kwam en er slechts één in plaats van de bestelde twee kreeg.
Met de nieuw vergaarde energie konden we met een gerust hart op weg voor de terugweg, toch moesten we ons nog even inhouden omdat nu Harry T. vanuit het vertrek werd overvallen door een lekke band.

                                                            Oponthoud vanuit het vertrek….

Na reparatie werd de terugweg ingezet en togen we eerste nog een stuk in oostelijke richting om via Kadoelen, Poepershoek, St. Jansklooster en Ronduite uit te komen bij De Blauwe Hand. Hier nam Jaap afscheid en fietsten wij verder richting Belt Schutsloot. Tenminste dat was de bedoeling maar onze routeleider besloot anders en leidde ons rechtstreeks naar Zwartsluis. Vervolgens mochten we nog even een flink stuk tegen de oostenwind in buffelen om vervolgens definitief zuidwaarts te fietsen en uiteindelijk over de Gennerdijk weer bij Zwolle uit te komen. Na het passeren van de Vechtbrug bij Berkum sloegen de zuid-gangers linksaf en ging de rest rechtdoor.
Eenmaal thuisgekomen bleek ik precies 104 km op mijn teller te hebben staan, de 15e 100+ rit van dit nog zo prille seizoen. Niet te lang en zo vlak als een krant, maar ook dat heeft zo z’n voordelen, ik had immers het grootste gedeelte van de zaterdagmiddag nog voor de boeg.
Tijd genoeg dus om me af te vragen hoe de rest van Jaap zijn tocht door de Weerribben en de rest van het vlakke polderland was verlopen, volgens Strava is hij in ieder geval goed thuisgekomen…….

I met a miller on the back of a cow
He was looking for the wind but he didn’t know how
I said: Follow the cloud that looks like a sheep
In the Dutch mountains
(The Nits)