Soms heb je dat een keer, dat je iets koopt dat een absolute flop blijkt, een miskoop die alleen ellende biedt en uiteindelijk bij het afval of de kringloop beland. Andersom heb je soms ook een aankoop die je louter plezier brengt en over een aankoop in die laatste categorie gaat deze review, mijn Canyon Endurace racefiets.

Het was net voor de kerst 2016 dat mijn Canyon werd bezorgd en ik moest nog een poosje geduld hebben voor ik ‘m kon berijden, weken die niet voorbij leken te gaan.
Inmiddels heb ik de eerste 3000 kilometer op de rode Endurace erop zitten en, op een paar kleine puntjes na, ben ik niet alleen zeer tevreden maar ook dolgelukkig met deze fiets.
Het eerste korte ritje maakte ik op een koude zondagmiddag met veel wind. Welgeteld 10 km reed ik om de stand van het zadel goed af te stellen. Het was simpelweg te koud om er echt even op uit te gaan.
Toch kwam de eerste echte rit sneller dan verwacht en inmiddels staan er dus al weer 3000 km op de teller, 3118 om precies te zijn.
In het begin moest ik nog wat wennen aan de iets sportievere zit, maar gelukkig ben ik redelijk soepel in de onderrug waardoor ik daar niet echt last van kreeg. In het begin had ik wel iets last van mijn nek en schouders maar gedurende de weken die volgden werd ook dat minder. Een fiets geheel op vertrouwen kopen op een website, met alleen mijn eigen ingevoerde lichaamsmaten als ijkpunt, blijft natuurlijk trickie, maar na de ervaring met de Canyon MTB durfde ik het wel aan.
De fiets zit behoorlijk comfortabel mede natuurlijk dankzij de geveerde zadelpen en de 28mm banden. Die zadelpen daar was ik in het begin nog wel iets sceptisch over, want zou dat niet te veel energie opslurpen? Nou dat valt reuze mee en zelfs bij beklimmingen voel je eigenlijk niet dat er überhaupt iets beweging in de bladveren zit terwijl het op bijvoorbeeld de Sallandse klinkerwegen wel degelijk zorgt voor de nodige demping, heel apart eigenlijk.
Ondanks dat het om een fiets in de comfort klasse gaat voelt hij toch aan als een volbloed racer. Dat komt mede door het ultra strakke frame dat eigenlijk hetzelfde frame is als van de Canyon Ultimate, de ‘conventionele’ racer zonder verende zadelpen of schijfremmen. Ook het super strakke geintegreerde stuur, de afgeplatte buizen en de Reynolds wielen zorgen voor een racy look. De fiets reageert ook als een echte racefiets, zowel op de vlakke weg als tijdens een klimmetje. Je voelt dat ie vooruit wil.
Ik heb heel bewust gekozen voor di2 op mijn fiets, waarom? Omdat ik met m’n tijd mee wil, als je dan toch wat nieuws koopt dan ook maar gelijk goed. Het elektronisch schakelen werkt perfect, van misschakelen is eigenlijk geen sprake meer en de ketting ligt altijd in de ideale lijn, dat hoor je en dat voel je.
De Endurace is uitgerust met 160mm schijfremmen. Ondanks de sceptici in de (professionele) wielerwereld kan alleen maar zeggen dat het voortreffelijk remt, direct en stevig. Het enige nadeel van schijfremmen is wat mij betreft het lawaai bij het remmen tijdens natte omstandigheden, voor de rest super…
De wielset is de Reynolds Assault carbon met 41mm hoge velg. Tot nu toe blijken dit behoorlijk stevige en goed lopende wielen te zijn, de hoogte van de velgen zorgt bij veel zijwind echter wel voor windgevoeligheid. Door het gebruik van schijfremmen is er geen sprake meer van slijtage op de velg en gaan de wielen aanmerkelijk langer mee dan conventionele wielsets met velgremmen.
Canyon monteert standaard 28mm Continental GrandPrix 4000 banden en die rijden fantastisch, zolang ze maar niet lek gaan en dat is mij tot nu toe 5 maal gebeurt. Op mijn oude Wilier reed ik op de Schwalbe Durano Plus zonder een enkele lekke band in, ik geloof 7500 km, dan is 5 keer lek binnen 2200 km veel. Het kan natuurlijk toeval zijn, maar voor alle zekerheid ben ik inmiddels overgestapt op de meer lekbestendige Vittorio Rubino Pro Control en tot nog toe (knock on wood) met succes en dus lekvrij in de eerste 900 km. Bijkomend nadeel is dat deze banden wel voor meer rolweerstand zorgen, maar ja, elke voordeel heb z’n nadeel (of was dat andersom?).

Inmiddels voel ik mij behoorlijk één met mijn Canyon Endurace en eerlijk is eerlijk, ik voel me best wel trots als medefietsers of andere toerfietsers bewonderend staan te kijken naar mijn fiets.
De Canyon Endurace CF SLX di2 is een voltreffer van Canyon en bij diverse testen als winnaar uit de bus gekomen op het gebied van innovatie en techniek, daarnaast is het gewoon een hele mooie en fijne fiets (en als het moet niet alleen op de weg….).

Voor meer informatie: www.canyon.com