Ik werk al sinds jaar en dag bij Abbott aan de Rieteweg in Zwolle, vroeger vooral bekend als ‘Similac’. Deze informatie op zich lijkt totaal irrelevant voor dit verhaal, ware het niet dat een oude spoorlijn langs diezelfde Rieteweg en de gebouwen van mijn werkgever, zorgen voor een passende inleiding tot dit verhaal.
Tot in de 21e eeuw (1969-2006) denderde 2 x daags een rij groene VAM-wagons (maximaal 8) over het spoorlijntje langs de Rieteweg op weg van afvalverwerker Retham, later ROVA, naar de VAM (Vuil Afvoer Maatschappij) in Wijster. Vanaf 1978 tot 2006 zag ik deze groene wagons dus voorbij trekken en soms vroeg ik me af wat er toch gebeurde met al die rotzooi dat in die wagons was opgeslagen. Toen kon ik nog niet bevroedden dat ik vele jaren na het verwijderen van dat spoorlijntje in 2015, er op een heel andere manier toch weer aan herinnert zou worden.
Afgelopen week haalde datzelfde afval het regionale en landelijke nieuws en dat ook nog eens op een fiets gerelateerde manier. Op de plek waar die groene VAM wagons jarenlang het vuil afleverden is in al die jaren een behoorlijke afvalberg ontstaan die, na jaren overleg en ontwikkeling, heeft geresulteerd in een heuse ‘Col’ in Drenthe; de Col du VAM’.
Op vrijdag 19 oktober 2018 werd de Col du Vam opengesteld voor het wielerpubliek en dat dit niet alleen van regionaal belang was bleek wel uit het feit dat dit zelfs gemeld werd in het NOS journaal. Nieuwsgierig geworden zou Swolland Swolland niet zijn als we daar niet gelijk een kijkje gingen nemen..

Helaas blonk de damesafdeling van onze toerclub uit in afwezigheid en misten daarmee de kans op eeuwige roem op de top van de Col du VAM, die ik voor de gelegenheid graag had aangepast in ‘Col du Femme’ (een woordspeling waarvan ik verwacht dat ie vaker gehoord gaat worden).

De oproep van Ruud W. lokte in totaal 15 mannen naar de start bij de McDonalds. Het was behoorlijk fris deze ochtend en het was dan ook even goochelen met kledingstukken om het; A. niet te koud te krijgen in het begin van de tocht en B. niet te warm tijdens de ongetwijfeld monsterlijke beklimming van de enige Drentse Col. Om in stijl te blijven had ik in ieder geval een col omgedaan om de nek warm te houden.
Helaas blonk de damesafdeling van onze toerclub uit in afwezigheid en misten daarmee de kans op eeuwige roem op de top van de Col du VAM, die ik voor de gelegenheid graag had aangepast in ‘Col du Femme’ (een woordspeling waarvan ik verwacht dat ie vaker gehoord gaat worden).
Onder aanvoering van Gerard N. en Arnold van B. vertrokken we om klokslag negen uur voor de ruim 120 km lange tocht.
De temperatuurmeting op mijn Garmin gaf 2.5 graden aan en ik was blij dat ik mijn dunne lange vinger handschoentjes had aangetrokken. Mijn buurman in het peloton Toine P. had er helaas niet aan gedacht om deze aan te trekken en klaagde dan ook al snel over koude vingers. Door deze koude omstandigheden fietsten we via Vechterweerd, Ruitenveen, Nieuwleusen, Balkbrug, Zuidwolde, Hollandscheveld en Noordscheschut richting Wijster. Onderweg bedacht ik mij dat ik in bijna elk van de gepasseerde plaatsen wel iemand ken of heb gekend; van mijn zus in Nieuwleusen via (ex) collega’s in Balkbrug en Noordscheschut, een ex-vriendin in Zuidwolde tot een oud olympisch kampioen in Hollandscheveld. Totaal onbelangrijke informatie, maar je moet toch ergens aan denken tijdens zo’n fietstocht.
Na iets meer dan 60 km kwamen we aan bij het doel van onze tocht; de Col du VAM. Ongeveer een jaar geleden waren we ook al eens ter plaatse, maar destijds was de afvalberg nog niet toegankelijk vanwege grondproblemen.
Nu konden we ongehinderd het terrein op en al gauw zagen we de eerste wielrenners naar beneden suizen. Door de provincie waren extra verkeersregelaars ingezet om de te verwachten drukte in goede banen te leiden, maar echte chaos of opstoppingen bleven uit.
Op de VAM berg kun je langs 3 (afgesplitst zijn het er 4) kanten naar de top en over één weg weer naar beneden. Met stijgingspercentages tussen de 6 en 13% en een totale klimlengte van 2100 meter kun je er de klimspieren best even lekker trainen. Helemaal als je een keer of 10 het rondje via de verschillende weggetjes neemt. Aan het eind van één van de wegen is een stuk van ca. 150 meter aangelegd met onvervalste kasseien, hier stijgt de weg met een procent of 15% en kun je je voor even wanen op de Koppenberg of de Muur van Gerardsbergen in Vlaanderen.

Op de top van de Col vonden wij een verkeersregelaar bereid om ons voor de eeuwigheid vast te leggen, in de wetenschap dat daarmee de eerste Swollanders op de top van de Col du VAM zouden worden gefotografeerd.
Nadat iedereen het parcours één of meerdere keren had afgewerkt daalden we nog één keer af en zetten onze tocht verder in de richting van Ruinen waar we konden genieten van koffie en (heerlijk) appelgebak.
Op het terras met uitzicht op de Brink en de dorpskerk ging het natuurlijk vooral over de Col du VAM en werd er gediscussieerd over de stijgingspercentages en de betrouwbaarheid van de diverse fietscomputers in twijfel getrokken. Wel was iedereen het er over eens dat de Col du VAM een aanwinst is voor fietsend Nederland. Als je wilt kun je je er lekker uitleven. Als volgend jaar ook het MTB parcours klaar is zal het ongetwijfeld behoorlijk druk worden op de flanken van het hoogste punt van Drenthe, in die wetenschap stapten we weer op de fiets voor de laatste 50 km terug naar Zwolle. Die terugweg ging ruwweg via Koekange, De Wijk, IJhorst, Punthorst en De Meele met de ZW wind tegen maar sterke mannen op kop…

Met een respectabele 137.5 km op de teller kwam ik weer thuis en verwende mezelf eerst met een welverdiend warm bad. Daarna ging ik op onderzoek uit op het internet om eens te kijken naar de eerste reacties en bevindingen van fietsers op de nieuwste berg van Nederland. Vooral op de regionale omroep Drenthe was veel te lezen en kijken over de opening van de Col du Vam, zo schijnt er nogal wat weerstand te zijn tegen de naam Col du VAM. De echte nationalistische Drenten vinden dat ‘Dak van Drenthe’ meer recht doet aan de Col en ook ‘De Poeste van Wiester’ werd geopperd. Erg leuk gevonden was de ‘Mont Vamtoux’, hoe dan ook voorlopig blijft het Col du VAM en wij van Swolland waren daar goed zichtbaar aanwezig!

Bernard Eshuis, één van de duizenden fietsers op de bult in Wijster afgelopen weekend, maakte onderstaande filmpje en plaatste het op You Tube. Het geeft een mooie impressie van de verschillende klimmetjes naar de top!