Sinds 21 maart jl.. is het officieel lente. 
Dat wil zeggen de meteorologische lente (21-3 t/m 21-6), de weerkundige lente loopt van 1-3 t/m 1-6, maar hoe dan ook het is lente. Bij lente denk ik aan bloeiende bloemen, een lieflijk lentebriesje en als kers op de taart een lekker zonnetje. Echter, wij wonen in Nederland en in Nederland is het maar zelden echt lente. Week in, week uit worden we getrakteerd op veel wisselvalligheid, wind, ondermaatse temperaturen en meer meteorologisch ongemak. En mocht het al eens wel iets beter zijn, dan duurt het vaak niet langer dan een à twee dagen.
Nee, mijn voorjaar is het dit jaar niet.

Toch wist ik vanaf het begin van de lente tot en met afgelopen zaterdag (29-04) maar liefst 1650 kilometer bij elkaar te fietsen, en dat voor een mooi weer fietser…
Neem nu eens de afgelopen week, de laatste van de maand april. Vorige week zaterdag moest ik helaas de ‘Frisseneustocht’ van onze toerclub aan mij voorbij laten gaan wegens andere bezigheden, maar om toch nog wat kilometers te maken in dat weekend besloot ik op de zondag een ouderwets trein-fiets ritje te gaan doen. In dit geval met de trein naar Leeuwarden en op de fiets terug naar Zwolle. Al met al ca.110 km.
Het betekende ’s morgens vroeg op weg naar het station, fietskaartje kopen, inchecken en vervolgens een uur lang de groene weilanden aan je voorbij zien trekken.

Na de hernieuwde herstelactie en nu zonder reservemateriaal
besloot ik het lot niet langer te tarten en zo snel mogelijk huiswaarts te keren,
via het station van Steenwijk…

In Leeuwarden opstappen en koers zetten naar huis. Het was nog behoorlijk fris en er dreigden nog buien in de lucht maar, mede dankzij mijn weerkundig inzicht, had ik wel de stevig NW-wind in de rug!
Het eerste uur ging prima en in de buurt van Terherne, net voor er een buitje naar beneden kwam, was er even tijd voor koffie in de Marina Beach Club. Als enige gast had ik het geluk dat de bevallige serveerster alle tijd had voor een geanimeerd praatje.

                                                            Marina Beach Club (Terherne)

Na twee koffie, appelgebak en een overgewaaide bui kon ik verder, richting Joure en daarna het Attermaleantsje op, een kilometerslange onverhard grindpad. Halverwege dat pad voelde ik iets dat ik dit jaar al eerder gevoeld had, geen lucht meer in de achterband. LEK. Na het verwisselen ging verder met nog één reservebandje en nog één CO2 patroon. Het ging nog een halfuurtje goed tot ik opnieuw over een onverhard pad kwam en prompt opnieuw lek reed, ditmaal tussen Langelille en Scherpenzeel.
Na de hernieuwde herstelactie en nu zonder reservemateriaal besloot ik het lot niet langer te tarten en zo snel mogelijk huiswaarts te keren, via het station van Steenwijk…
Uiteindelijk kwam ik deze zondag toch nog tot 88,2 km.

Op Koningsdag was het zowaar een beetje zonnig en met de ‘samen uit samen thuis’ afdeling van de club togen we ditmaal richting Markelo. Als trainingsrit voor het later in mei te houden Buitenlandweekend en eventuele fietsvakantieavonturen in het hoogseizoen, had Ruud W. voor de gelegenheid enkel klimmetjes in het parcours opgenomen. Behalve die klimmetjes kwamen we, 5 heren en 4 dames, ook nog over enkele nieuwe wegen en paden. Ook nu werden we opgeschikt door een klapband, maar gelukkig was ik ditmaal niet het slachtoffer. Ik had na het debacle van de vorige rit mijn buitenbanden omgeruild voor nieuwe Vittorio Rubino Pro+ Grafeen huppeldepup banden en een nieuwe lekke band had ik emotioneel niet meer aangekund. Ditmaal was Veronie het slachtoffer maar gelukkig kon zij verder nadat Jan S. eens flink in zijn (rug)zakje gegraaid had en een vervangende buitenband tevoorschijn toverde.
Op dat moment waren we de Lemelerberg al over en op weg naar Hellendoorn over een fraai fietspad langs de Beneden Regge. In Hellendoorn namen Arnold van B. en Veronie afscheid vanwege Oranje verplichtingen, terwijl wij verder gingen richting Holten via de Holterberg. Hans K. pakte de hele Toeristenweg, de rest het fietspad dat uiteindelijk uitkomt vlak voor de ‘Diepe Hel’ waar de Toeristenweg met 10% het dal afdaalt.
Afspraak was wachten bij de spoorwegovergang in Holten na de afdaling. Omdat Jan en Gerharda O. zich, route-technisch gezien, hadden afgezonderd viel de groep een beetje uit elkaar en stonden overal groepjes wachtende fietsers.
Uiteindelijk kwamen we toch weer bij elkaar en in met z’n allen aan in Markelo waar de koffie, hoe toepasselijk, werd genoten bij café-restaurant De Kroon, inclusief een glaasje schnaps…
Het vertrek na de koffie ging voor Jeannette M. iets te vlot (wij waren al weg voor Jeannette klaar was) en voor ze er erg in had was ze voor even ‘alleen op de wereld’ en restte ons niets anders dan opnieuw even te wachten.
Op de terugweg bleek dat de (kille) wind ook vandaag weer z’n partijtje meeblies, het betekende voor ons nog zo’n 60 km tegenwind. Het haalde bij Gerharda de laatste krachten uit het lijf maar zij bikkelde op karakter terug naar Zwolle en scoorde daarmee respect en…een goede training voor de Home Ride.
Ikzelf hield het na de koffie nog  een kleine 10 km uit op kop maar moest uiteindelijk mijn meerdere erkennen in moeder natuur. Gelukkig namen Hans K. en Jan het voor langere tijd over.
Thuisgekomen stonden er maar liefst 140 km op de teller en vond ik mijn beloning in een warm bad.

Omdat er na de Koningsdag nog een weekend gloorde en het op die zaterdag droog en redelijk weer zou zijn gingen we opnieuw op pad.
Opnieuw een pittige trainingsrit en ditmaal nog een stukje verder, naar de Posbank! Dat wilde zeggen één groep ging richting het fraaie fietsgebied in de buurt van Arnhem terwijl de andere helft koos voor een kortere afstand in het kielzog van Jan C. , zij bogen bij Apeldoorn af terug richting Zwolle waar de overige negen heren via Paleis Het Loo en de welbekende naald, de eerste serieuze hoogtemeters van de rit pakten op de Amersfoortse weg. Via een aantal zeer fraaie en geaccidenteerde fietspaden fietsen wij richting Hoenderloo waar de koffie was gepland. Vervolgens ging het via de Woeste Hoeve en Groenendaal richting de voet van de Posbank. Na eerst nog wat klimmen en dalen op de fietspaden kwamen uiteindelijk uit bij kasteel Rosendael waar nog even de tijd werd genomen voor een groepsfoto alvorens er even serieus geklommen moest worden.

De welbekende Emma Pyramide ‘pakten’ we dit keer vanaf de lange kant, waardoor we het karakteristieke gedeelte van deze klim, met z’n onvervalste haarspeldbocht, dit keer afdaalden. Beneden gekomen ging het linksaf de Beekhuizenseweg op, richting het plateau bovenop het Posbank-massief. De klim vanaf Velp is, inclusief aanloop, een kleine 3 km lang en met een maximaal stijgingspercentage van ca. 7% niet super steil, maar toch heb je tijdens het klimmen even het idee dat je in het buitenland aan het klimmen bent dankzij de 2 haarspeldbochten net onder het hoogste deel van de klim. Daarna ging het vals plat richting het begin van de Schaapsallee annex Lange Juffer. Hier konden we nog even uitrazen op het grote blad tot in Laag Soeren.

De welbekende Emma Pyramide ‘pakten’ we dit keer vanaf de lange kant,
waardoor we het karakteristieke gedeelte van deze klim, met z’n onvervalste haarspeldbocht, dit keer afdaalden.

De terugweg ging vervolgens via een fraaie routerichting Deventer waar we, bij de Dikke van Dale, een tweede koffiestop inpasten. Bij die gelegenheid was een kop aspergesoep ook niet te versmaden…
De laatste loodjes gingen rechttoe, rechtaan richting Zwolle waar ik, samen met buurman Henk en Bennie v.d. B. het geluk had dat we in Zwolle-zuid aangekomen als eerste thuis waren, met weer 162 km om bij te schrijven aan het totaal.

De eerste 300 km met de nieuwe banden hebben in ieder geval geen lekke banden opgeleverd (knock on wood) en hoewel de Vittorio’s wat meer rolweerstand hebben dan de Conti’s heb ik het er wel voor over als ik daarmee meer kilometers kan maken zonder dat ge-emmer met lekke banden.
Als ik dit typ is april definitief ingeruild voor mei en daarmee de hoop op iets warmer en stabieler fietsweer voor de komende weken. Er staan nog mooie tochten en uitdagingen op het programma, maar nu eerst even een weekje rust. De boog kan niet altijd gespannen staan natuurlijk.