Zo…het luie zweet is er weer uit en de beenspieren zijn weer getest, het jaarlijkse Toerclub Swolland buitenland weekend is weer voorbij.
Het begon allemaal op vrijdag 23 mei toen ik op weg was naar Jan S.

De dag ervoor was ik al de hele avond in touw geweest om alles reisklaar te maken (tja als je 40 uur werkt en daarnaast ook thuis alles moet doen ben je behoorlijk druk) en om de tijdsdruk nog wat groter te maken moest ik ook nog met mijn nieuwe GPS (Garmin Edge 1000) naar onze eigen Swolland GPS goeroe Ruud W. om de kaarten te laden.
Ruud zelf had alle tijd want door zijn motorongeval kon hij jammer genoeg sowieso niet mee naar Luxemburg.
Met mijn eigen fiets op de fietsdrager stopte ik bij Jan voor de deur op de afgesproken tijd en terwijl Jan’s netjes ingepakte fiets in de auto werd geladen vroeg zijn eega of hij zijn mobiel wel bij zich had. Nou Jan had ‘m bij zich maar ik dus niet…eerst weer terug naar Zwolle zuid dus om vervolgens Hans ‘de Meule’ op te halen uit Holtenbronx en met een kwartiertje vertraging richting Clervaux te rijden.
Onderweg passeerden we onze veurzitter Gerard N met zijn passagier (Carlijn B.) die onmiddelijk de achtervolging inzetten. Bij de koffiestop bleek waarom…Gerard had alleen een kaart van Nederland in zijn autonavigatie en daar kom je, éénmaal over de landsgrenzen, dus niet ver mee.
Overigens was het bij AC Venray wel heel erg druk voor de koffiebali waardoor we erg lang in de rij moesten staan voor een bakkie troost.
Na een verder vrij vlotte reis, die nog een beetje werd opgeleukt door een grote zak snoep die vakkundig werd leeg gedeeld door Hans M., kwamen we rond half twee bij hotel St.Hubert aan.

Nadat we door ‘Helga’ aan de ontvangstbali waren verwelkomt konden we ons op de kamer gereed maken voor een eerste tochtje door het Luxemburgse land. De andere deelnemers aan het weekend waren inmddels ook gearriveerd, op twee na; Stefan H. en Mascha S. maar daarover later meer…
Overigens was het weekend op voorhand geteisterd door een groot aantal afzeggingen waardoor het totale aantal deelnemers uitkwam op 20 i.p.v. 27.
In twee groepen (toer en snel) gingen we op pad voor een rit van ongeveer 48 km. De snelle mannen mochten gelijk naar beneden terwijl wij (toer) onmiddelijk mochten ‘genieten’ van een klim van maximaal 11%. Het gevolg laat zich raden; krakende derailleurs en piepende hartkleppen, éénmaal boven vroeg ik me af waarom ik hier in vredesnaam zo graag naar toe wou. De woensdag voorafgaand aan het weekend had ik slechts met veel moeite een een paar zere benen een tocht over de Veluwe en Posbank volbracht en nu dit weer….wat een hobby.
Nadat we weer een beetje hersteld waren gingen de volgende klimmetjes echter beetje bij beetje beter en onder aanvoering van Bennie en Hennie werd menig top gerond. Na een kilometer of 21 kwamen we uit de andere richting de snelle mannen tegen onder aanvoering van Erik ‘het beest’ Blom..
Toen we niet zo heel ver meer van het hotel waren verwijderd kwamen we ook nog een tweetal laatkomers tegen; Stefan H. en Marcha S. maar daarover later meer…
De kop was eraf en ondanks de wat vermoeide benen was het gevoel wel voldaan, een hersteldrankje was wel op z’n plaats vonden Jan en ik en gewapend met een Diekirch biertje namen we plaats op het, toen nog, zonnige terras dat even later geheel gevuld was met dorstige fietsers in afwachting van de maaltijd.

Nadat de magen waren gevuld met Luxemburgse kost ondernam een groot gedeelte nog een wandeling naar het centrum van Clervaux voor een kop koffie. Over een smal bospad daalden we af naar het diep in het dal gelegen stadscentrum om op zoek te gaan naar een geschikt terras, dat werd gevonden aan het begin van de winkelstraat, maar niet nadat diezelfde straat eerst een keer helemaal was afgelopen…

Je moet er wat voor over hebben maar dan kun je wel genieten van een lekker kopje koffie, onwetend nog van het feit dat terugwandeling naar het veel hoger gelegen hotel nog een hele klim werd omdat sommigen niet meer door het donkere bos terug wilden lopen. Het gekke was dat een doorsteek over het kerkhof van Clervaux dan weer geen probleem was…

Clervaux By Night (foto Hans Meulman)

Weer terug in hotel werd nog een drankje genutigd als voorbereidng op de Koninginnerit van zaterdag.
Die nacht sliep ik behoorlijk onrustig. Waren het zenuwen of toch de kettingzaag die naast me lang te ronken? Feit is dat ik na het plaatsen van een paar oordopjes op de daarvoor betstemde plaatsen een stuk beter in kon slapen.
Aan het ontbijt de volgende ochtend was het een gezellige boel maar aan de gespannen kopjes kon je zien dat op deze dag de grote rit moest worden gefietst. Er werd flink gebunkerd onder toeziend oog van ‘Helga’ en haar behulpzame dochter.
Na het ontbijt werd door iedereen nog even het laatste puntje op de welbekende i gezet voor wat betreft de kleding. Het was nogal bewolkt die ochtend en ook nog tamelijk fris dus er moest wel even goed nagedacht worden over de laagjes die aan moesten.
Om 9 uur was het vertrek gepland voor beide groepen (100 voor de toer / 150 voor de bikkels).
Dit keer mocht de toergroep zich eerst lekker een 10-tal kilometers inrijden op vals plat naar beneden, heerlijk. Onder aanvoering van opnieuw Bennie en Hennie (al vast in training voor de meerdaagse Zwolle-Bremen-Zwolle) zochten we de heuveltjes weer op, de één steiler dan de andere maar altijd met mooie vergezichten, zolang je er maar oog voor had…
Persoonlijk ging het op deze zaterdag best lekker, ik kon goed naar boven en nog beter naar beneden kortom de benen voelden goed!
Zo fietsten we met z’n allen op en af met tussendoor de nodige rustmomenten zodat iedereen die het nodig had even op adem kon komen.

Toergroep op weg (foto Paul Woolthuis)

Ikzelf kreeg, wat rustmomenten betreft, advies uit onverwachte hoek.  Mijn nieuwe naviagatie apparaat, waaraan ik nog wel een beetje moest wennen wat de bediening betrof, gaf mij netjes aan dat ik even bij moest komen, al weet ik niet of hij nu bedoelde van de inspanning of van het lachen.

(Foto Paul Wolthuis, ikzelf was immers aan het bijkomen)

Net als vorig jaar was het ook nu weer een hele toer om tijdig een geschikte rustplek te vinden voor de broodnodige cafeine en calorieën. Uiteindelijk lukte het wel en konden we plaats nemen op het kleine maar zonnige terras van een café restaurant. Het meisje van de bediening hield er een aparte manier van bedienen op na maar ze werd hiervoor vergeven omdat ze het allemaal alleen moest doen. Door de verwarring die dat opleverde miste ik helaas wel het gebak…
Ik probeerde nog op slinkse wijze het bestek en servet van Carlijn naar mijn plek te verschuiven, maar Carlijn was ondanks alle inspanningen nog behoorlijk scherp waardoor deze  actie gedoemd was te mislukken. Wat mij restte was toe te kijken hoe de gele taartpunten in de hongerige monden verdween.
Na de koffiestop gingen we weer met goede moed verder door het mooie Luxemburgse land. De route die Ruud had gemaakt bracht ons langs fraaie doorkijkjes en over de mooi aangelegde fietspaden van de Piste Cyclable Du Nord.
Onderweg deden houthakkers nog hun best om ons tegen te houden maar daarvoor heb je natuurlijk meer nodig dan een grote vrachtwagen met een paar boompjes..

Altijd blijven fietsen (foto Paul Woolthuis)

Onderweg werden we nog verrast door een appje met een foto van de snelle groep. Die bleken echter ook om de haverklap gewoon stil te staan getuige onderstaande beelden waaronder een selfie van de snelle mannen, zeg maar een Snelfie…

Snelfie (foto Hans Meulman)

Even snel wat cultuur meepikken (foto Hans Meulman)

Naarmate de kilometers vorderden begon ik de benen toch wel te voelen en tegen de tijd dat wij weer bij het hotel terug waren, na 105 klilometer en 1576 hoogtemeters, was ik er ook wel weer even klaar mee. De laatste, flink oplopende, kilometer naar het hotel besloot ik het lekker rustig aan te doen om een beetje uitgerust aan de hersteldrankjes te kunnen beginnen.
Al met al was het een prachtige rit door een mooie omgeving die, wat mij betreft, iets meer zon had verdiend maar een kniesoor die daar over begint…
De snelle groep kwam ongeveer 2 uur later bij het hotel dus zoveel sneller waren ze niet geweest (….) wel hadden ze natuurlijk zo’n 50 km meer gefietst dan ons en ook een dubbel aantal hoogtemeters voor de kiezen gehad. Dat dan weer wel.
Die avond, na het avondeten, werd er gezamenlijk naar de Champions Leauge Finale gekeken tussen Real en Atletico Madrid waarbij opviel dat de vermoeidheid toch wel had toegeslagen.

Hennie neemt het ervan…

Zelfs Cor was rustig tijdens de voetbalfinale…

Tijdens het voetbal kijken viel het wel op dat een tweetal personen niet aanwezig waren, Stefan H. en Mascha S., maar daarover later meer….
Die avond werd het uiteindelijk niet heel laat ondanks dat de heren voetballers er zonnodig nog een verlenging aan vast moesten plakken. Om half twaalf lag iedereen onder de wol…..

Een weekend gaat snel en voor je er erg in hebt sta je op zondagochtend al weer je tassen in te pakken om later die dag weer te vertrekken, maar niet voor we nog een afsluitende rit hadden gemaakt.
Na het ontbijt stonden we opnieuw klaar in twee groepen. Ditmaal stond de zon stralend aan de hemel en de temperatuur voelde heerlijk aan.
De afspraak was dat de snelle groep 60 km zou fietsen en toergroep 48km , halverwege beide afstanden zouden we elkaar treffen in Wiltz voor een gezamenlijke koffiestop en dat lukte wonderwel. Nadat de toergroep had plaatsgenomen op het terras kwam de andere groep net aan gefietst. In de 24 km  die we hadden gemaakt om daar te komen bleek al snel dat mijn goede benen van zaterdag als sneeuw voor de zon waren verdwenen. Ik ging naar boven als een natte krant en werd dus door bijna iedereen gepasseerd op weg naar de top van menig heuvel, bijna iedereen….(bedankt Ellen).
Het was trouwens prima toeven zo in de zon op het terras in Wiltz en eigenlijk zou je de fiets de fiets laten en daar lekker blijven zitten.

Uiteindelijk stapten we natuurlijk toch weer op de fiets voor de laatste kilometers van het Buitenland weekend 2014. De laatse klimmetjes werden uit de kuiten geperst en in de laatste paar kilometer had Carlijn nog een verrassing in petto door in het zicht van de haven te demareren en de verraste groep achter te laten.
Die had duidelijk betere benen dan ik, want ik moest het allemaal bekijken van achter de groep terwijl ik moeizaam het trippeltje ronddraaide. De puf was eruit.
Na nog een laatste douche konden we bij Helga de rekening betalen van de genoten consumpties waarna er nog een lichte lunch volgde alvorens we de terugreis aanvaarden.
Ondanks de vele afzeggingen werd het toch een erg leuk weekend met mooie routes, goed weer en een perfecte sfeer. Weer goed werk van de organisatie en zeker voor herhaling vatbaar….where ever it may be.

Een voor één voor vertrokken de volgeladen auto’s richting het noorden en de meesten gooiden net voor de grens met België de tank nog even goed vol om zodoende nog even wat winst te pakken.
Onderweg naar Zwolle werden Jan, Hans M. en ik voortdurend gevolgd door een zwarte Volvo met daarin…….Stefan H. en Marcha S., daarover nu iets meer;
Beiden waren waarschijnlijk bang om niet voor het donker in Zwolle aan te komen, iets wat op zich niet gek is als je op de heenweg naar Luxemburg, ondanks de aanwezigheid van een navigatieapparaat, ruim twee uur ronddoold in Duitsland, daardoor veel te laat komt voor de vrijdagmiddagrit, die dan met z’n beiden gedeeltelijk gaan fietsen om vervolgens de rest van het weekend onderwerp te zijn van roddel en achterklap.
Gelukkig voor mevrouw H. en meneer S. kan ik hier melden dat er verder geen verdachte omstandigheden meer zijn geconstateerd en dat alles waarschijnlijk berust op één grote samenloop van omstandigheden.
Waarvan akte….