Soms heb je van die ideeën die gewoon in je opkomen en je niet meer loslaten…

In het onvolprezen programma Man Bijt Hond belde men ooit, op de lijn Hongerige Wolf – Schapenbout, bij de mensen thuis aan met de vraag of men mocht aanschuiven om de dag door te nemen. Dat zorgde altijd voor leuke gesprekken en leuke t.v.
Het leek mij ook wel leuk om eens een fietstocht te maken op deze lijn en nu het werk mij niet meer plaagt moest het maar gebeuren…

Zondag 4 juni 2023
Het is een mooie zondagavond als Jeannette en ik met de auto vanaf Zuidlaren richting Bad Nieuweschans rijden. In Zuidlaren hadden we een familiebezoekje gebracht alvorens Jeannette mij zou afzetten in het noordoosten van ons land.
In Bad Nieuweschans, op camping Holland Poort, zette ik mijn tentje op voor de nacht alvorens we samen naar Nieuwe Statenzijl rijden om daar het natuur- en vogelbroedgebied te bekijken. Een erg mooie plek om in de vroege avond te verblijven terwijl de zon nog geen aanstalten maakt om te verdwijnen.
Na een wandeling over een vlonder pad beklommen we de ‘Kiekkaaste’, een uitzichttoren over de Dollard.
Helaas moest Jeannette ook nog weer terug naar Zwolle omdat ik deze fietstocht immers alleen zou doen…
Nadat we bij de camping afscheid hadden genomen legde ik mijn hoofd te ruste in mijn Hilleberg tentje en probeerde weer te wennen aan het slaapmatje en alle andere tent ongemakken. Het duurde even voor ik de slaap vatte maar uiteindelijk lukte het om in dromenland te geraken.

Maandag 5 juni 2023
Dat slapen op een slaapmatje bleek helaas niet heel erg mee te vallen, een beetje gammel werd ik wakker gefloten door een zwerm vogels waar je U tegen zegt. Zelden met zoveel vogel rumoer wakker geworden, maar ook wel weer apart.
Mijn tentje stond helaas in de schaduw en was behoorlijk nat van de dauw. Ik besloot hem maar even halverwege het veld in het ochtendzonnetje te laten drogen terwijl ikzelf voor de inwendige mens zorgde met koffie en brood.
Aan de overkant van het veld had een andere fietser meer geluk, hij stond nu met zijn tent in de zon. Ook hij was aan het opbreken. Na een kort gesprekje bleek hij een Vlaming die op weg was naar Noorwegen, hij klaagde over de constante tegenwind en laat dat nou precies de reden zijn dat ik juist in deze week richting het zuidwesten fietste. Dus ja, geluk is een relatief begrip…
Uiteindelijke had ik mijn tentje weer redelijk droog, mijn eten op en de fiets bepakt, tijd om op pad te gaan. Richting Hongerige Wolf eerst maar eens.
Het eerste stuk fietste ik weer richting Nieuwe Statenzijl, in noordoostelijke richting. Op dat moment had ik echt wel met de Belg te doen want er stond een behoorlijke straffe bries.
Bij Nieuwe Statenzijl aangekomen keek ik nog even over de Dollard en sprak ik met een gemeentewerker die zo vriendelijk was mij op de ‘gevoelige’ plaat vast te leggen.

Daarna fietste ik door naar mijn eigenlijke startplaats Hongerige Wolf
Zoals ik, en waarschijnlijk de lezer ook, al vermoedde stelde het gehucht Hongerige Wolf niet heel veel voor. Een lange rij huizen aan één kant van een dijk. Even verderop ging het bijna naadloos over in het dorp Ganzendijk.
Na een kort fotomoment trok ik verder in zuidelijke richting via Finsterwolde, Kromme Elleboog(?), Blauwe Stad, Winschoten, Veendam, Gieten (waar de weg zowaar nog wat omhoog liep), Rolde en Zwiggelte alvorens neer te strijken op camping Börkerheide in Westerbork. Twee jaar geleden, tijdens mijn rondje Nederland, werd ik daar de hele nacht wakker gehouden door een kikkerpoel in het midden van de camping maar ik durfde het toch weer aan. Het leek mij niet dat de kikkers de vogels van vanochtend zouden kunnen overtreffen.
Nadat ik mij (elektronisch) had aangemeld kreeg ik een ruime plek met uitzicht op het meertje toebedeeld waar ik mijn tentje weer opzette alvorens het dorp Westerbork met een bezoek te vereren en ter plaatse wat te gaan eten.
Weer terug op de camping bracht ik nog een laatste bezoek aan het toiletgebouw alvorens mijn tent weer op te zoeken. Hopelijk hielden de kikkers zich gedeisd…

Dinsdag 6 juni 2023
De volgende ochtend was ik opnieuw vroeg wakker na een slechte nacht.
Nee dit keer niet vanwege de kikkers, maar het slapen in de tent ging helaas niet echt heel goed.
Toch moest ik ook vandaag weer verder want je komt niet vanzelf in Schapenbout. Daarom zat ik om 10 voor 9 weer op de fiets en vertrok in de richting van Beilen en vervolgens dwars door Drenthe richting Meppel en Zwolle.
Ik was benieuwd of ik veel schapen tegen zou komen. De schapenboeren zijn behoorlijk bang voor de herintreding van de wolf in Nederland en fietsen van Hongerige Wolf naar Schapenbout is ook in dat kader wel een actuele tocht. Vooralsnog heb ik weinig schapen gezien…geen wolven ook trouwens.
Vanaf Beilen ging het richting Dwingeloo door het mooie Drentse landschap. Wel jammer dat ik niet echt goede benen had. Meerder keren stopte ik onderweg, het is natuurlijk ook een beetje vakantie zo’n tochtje.
Inmiddels had ik, ergens tussen Beilen en Spier, m’n eerste schapen gespot. Ze zaten rustig te genieten van de zon achter een schuurtje in de wei. Zo te zien maakten zij zich minder druk om wolven dan hun eigenaren.
Het was redelijk rustig onderweg, pas bij Meppel werd het weer drukker. Omdat mijn route langs de werkplek van Jeannette liep hoopte ik haar nog even te kunnen spotten maar via de app deelde zij al mee dat ze op locatie Steenwijk zat. Jammer maar helaas.
Terwijl de temperaturen inmiddels behoorlijk opgelopen waren (tot rond de 30 graden) fietste ik in het kale land tussen Meppel en Zwolle, gelukkig nog wel steeds met de wind in de rug.

Halverwege de middag arriveerde ik behoorlijk gekookt bij mijn huisadres. Daar gooide ik de tent en kampeerspullen in een hoek en nam het besluit om de rest van de week in hotels te overnachten.
Twee slechte nachten hadden hun werk gedaan.
Die avond reserveerde ik alvast een hotel in Nijkerk-Putten voor de volgende dag en dook lekker op tijd mijn eigen bed in. Wat een verademing!

Woensdag 7 juni 2023

Heerlijk uitgeslapen werd ik deze ochtend wakker, wat een fatsoenlijk bed al doet met een mens!
Opnieuw was het een heerlijke dag en opnieuw zou het weer behoorlijk warm worden. Gelukkig kon ik twee tassen met bagage verwijderen van de fiets en met nog slechts twee achtertassen verder fietsen. Dat scheelde een hoop overtollig gewicht.
Relatief laat vertrok ik in zuidelijke richting langs de IJssel naar de pont bij Wijhe. Daar scheepte ik in op de pont richting de Gelderse zijde van de rivier.
Op de boot werd me gevraagd zoveel mogelijk links aan te houden om ruimte te maken voor een groep oldtimers. Naast mij parkeerde een rode Alfa Zigulia Zagato (van horen zeggen), de bestuurder bedankte mij voor het maken van de nodige ruimte en zo belandden we in een kort maar geanimeerd gesprek van het niveau ‘mooie auto’ en ‘mooie fiets’. Ik vroeg of ik een foto van de auto mocht maken voor een vriend die een notoir Alfa liefhebber is en er zelf ook één rijd.
Aan de hand van kenteken van de auto vertelde deze vriend mij later dat het ging om een auto die kort geleden op een veiling maar liefst 1.000.000 euro had opgebracht.

Eenmaal aan de andere kant vervolgde ik mijn weg dwars over de Veluwe via Emst richting Elspeet. Ergens halverwege at ik een broodje en ruste even wat uit om vol energie verder te fietsen naar Ermelo. Onderweg kwam ik langs een plek waar een kunstenaar zich had uitgeleefd op de resten van een boom, erg kunstig gedaan.
Rond 15:00 uur kwam ik aan bij het door mij gereserveerde hotel in Nijkerk. Opvallend was dat zowel inchecken als de bediening van alle deuren met je eigen mobiel geschiedde. Ook in Nijkerk gaat men mee met de tijd.
Nadat ik mij gesetteld had, deed ik nog even boodschappen bij een Albert Heijn in de buurt om mij vervolgens op de kamer terug te trekken en lekker uit te rusten.

Donderdag 8 juni 2023

Na een prima ontbijt vertrok ik rond 9 uur voor de 4e etappe van mijn tocht. Vandaag zou ik in een bijna rechte lijn richting Gorinchem fietsen. Deze plaats had ik tijdens mijn Rondje Nederland ook al eens aangedaan en dat was toen goed bevallen.
Mijn vertrek uit Nijkerk liep eerst dwars door een nieuwbouwwijk om vervolgens weer ter hoogte van mijn hotel aan de andere kant van de weg uit te komen, soms kunnen die route apps je over de meest onlogische wegen sturen.
Tussen Nijkerk en Hoevelaken fietste ik door een prachtig landschap. Ter hoogte van Hoevelaken hoefde ik niet linksaf, maar kon ik gewoon rechtdoor. Via het stedelijke gebied bij Leusden en Amersfoort kwam ik via een behoorlijk pittig klimmetje van een procentje of 7 op de Utrechtse Heuvelrug.
Aan een lommerrijke laan met statige witte huizen dronk ik mijn kopje koffie uit de thermoskan en genoot van de relatieve rust van het moment.
Vervolgens fietste ik een gedeelte langs de Hollandse Waterlinie met z’n verschillende forten. Achtereenvolgens Fort Rhijnauwen, Fort Vechten en Fort ’t Hemeltje kwamen langs.
Zoals degenen die hebben opgelet bij de geschiedenisles ongetwijfeld weten, is de Hollandse Waterlinie aangelegd om Holland en Amsterdam te beschermen tegen o.a. de Fransen en Pruisen. Met behulp van de waterlinie werd het omringende land onder water gezet (geïnundeerd) en werd het land achter de linie beschermd. Dat de rest van het land onbeschermd in de handen viel van de agressor was van ondergeschikt belang. Tot op de dag vandaag zorgt dit nog steeds voor onderbuik gevoelens bij het oostelijke gedeelte van ons land. De huidige omgekeerde vlaggen van de tegenwoordige boeren zou je kunnen zien als een uitvloeisel van de eeuwenlange achterstelling van het noorden en oosten. 

Vervolgens ging het kilometerslang in de volle zon, maar met de NNO wind strak in de rug, langs het Merwedekanaal richting Gorinchem. 
Bij het plaatsje Meerkerk had ik toch nog een kleine tegenvaller omdat de brug in mijn route in onderhoud was waardoor ik een kleine omweg moest maken. Uiteindelijk bereikte ik mijn eindbestemming van vandaag rond half drie, waarna ik mijn intrek kon nemen in een authentiek appartementje in downtown Gorkum.
Omdat er in het appartement geen plek was voor mijn fiets moest ik een kennis van de eigenaar benaderen om mijn fiets enkele straten verderop in de kelder van een flat te kunnen stallen. Geen probleem, tenminste voor nu…
‘S avonds bezocht ik een gezellig terras in het centrum en at een heerlijke Angusburger met friet en dronk er een heerlijk koel biertje bij. Het was nog steeds zwoel toen ik via de stadswallen terugliep naar het appartement om daar nog wat na te genieten van de dag om vervolgens in een diepe slaap te verdwijnen.

Vrijdag 9 juni 2023

Na een goede nachtrust maakte ik mij op de volgende etappe. Na een zelf samengesteld ontbijt vertrok rond 09.00 uur naar de plek waar mijn fiets gestald stond. Daar zou de kennis aanwezig zijn om mijn fiets te ‘bevrijden’. Precies op tijd kwam hij bij het pand aan, voelde in zijn broekzak en…. geen sleutel. In z’n auto lag het kleinood ook niet en hij hoopte dat ie dan nog thuis lag. Daar stond ik dus te wachten in zo maar een straatje in Gorinchem. Gelukkig lag de sleutel inderdaad bij de man thuis en 25 minuten later dan gepland kon ik toch mijn blauwe Santos weer in de armen sluiten.

Om de vreugde compleet te maken bevond zich vlakbij het tappunt ‘bakkerij Dennis’. 4 krentenbollen en een puddingbroodje rijker fietste ik verder…

Eenmaal op de fiets was ik vlotjes de stad uit en fietste even later op de brug over de Boven Merwede in de richting van Werkendam. Even verder passeerde ik, zij het op afstand, de Biesbosch en nog maar eens een fort.
Het was al snel warm vandaag en dan is het zaak goed te drinken. Gelukkig heb ik de ‘drinkwaterspots’ app op m’n mobiel zodat ik tijdig watertappunten kon opzoeken. Dat ik de eerste vond in het plaatsje Dorst kon geen toeval zijn. Om de vreugde compleet te maken bevond zich vlakbij het tappunt ‘Bakkerij Dennis’ en 4 krentenbollen en een puddingbroodje rijker fietste ik even later verder…

Mijn route ging verder langs Breda in de richting van de Belgische grens die ik bij het gehucht Kersel bereikte.
Inmiddels was de temperatuur al weer opgelopen tot ruim boven de 30 graden en drinken was belangrijk. Omdat ik, na eerst een mooie fietspad langs het riviertje de Mark, inmiddels in een wat kaler landschap in de volle zon was terecht was gekomen leek mijn watervoorraad niet toereikend te zijn. Ik was dan ook blij dat ik op een gegeven moment , vanuit het niets, een boerderijwinkeltje tegen kwam waar een automaat stond met flessen frisdrank en water. Hier leste ik mijn dorst en vulde mijn bidon aan.

De laatste 20 kilometer kwam ik terecht op de onvolprezen Belgische betonplaten, dwars door onbeschutte landerijen.
Langzaam voelden mijn benen slomer en slomer aan, want; hoe zomer, hoe slomer. Met nog een kilometer of 4 te gaan zag ik in de verte de klokkentoren van het plaatsje Brecht en was een verfrissende douche niet ver meer.
In Hotel de Statie, gesitueerd in een karakteristiek gebouw dat ooit iets te maken heeft gehad met trams, kon ik vlot inchecken en niet heel veel later genieten van een koel Belgisch biertje!

Zaterdag 10 juni 2023

Na het ontbijt in Brecht, verzorgd door een vriendelijke en rap van de tongriem gesneden dame, vertrok ik rond negen uur voor de laatste etappe van mijn fietsweek dwars door Nederland. Ik vreesde in eerste instantie voor een saai begin, maar niets was minder waar. Vanaf Brecht tot aan Antwerpen fietste ik door een zeer lommerrijk gebied met veel schaduw en redelijk goede wegen.         
Net voor St. Job in ’t Goor viel er toch iets te  klagen. Een pad door, dwars het bos, bleek bezaaid met gaten die verscholen lagen in de schaduw van de bomen. Het was een continu ontwijken van en laveren tussen die gaten. Dat ging goed tot op ik op een gegeven moment in een gat terecht kwam die ik niet kon ontwijken. Ik vloog ongeveer een halve meter van mijn zadel en kwam er met dezelfde snelheid weer op terecht, zij het op een iets andere plek. Mocht het jodelen nog niet zijn uitgevonden dan is dat daar op dat moment gebeurd!

Na die laatste ontbering volgde de stad Antwerpen. Terwijl de temperatuur allengs begon op te lopen moest ik mijn weg vinden door deze immense havenstad aan de Schelde. Dat ging goed tot ik dezelfde Schelde over moest.  Daar waar de track een streep dwars over de rivier trok was geen brug te bekennen. Gelukkig had ik een flashback naar Rotterdam, waar ik ooit door een tunnel onder Maas fietste. Even verderop vond ik inderdaad een gebouw met de entree tot de lange tunnel die mij naar de andere kant van de Schelde bracht. Toch altijd een bijzonder ervaring zo’n fiets- en wandeltunnel, eerst met een roltrap diep naar beneden, vervolgens fietsend door de tunnel en aan de andere kant weer steil omhoog..
Vervolgens ging de route verder westwaarts (bij een strakke oostenwind 😇) richting Zeeland.
Vlakbij Hulst kocht ik nog anderhalve liter water en een appel (Kanzi) om de hitte de baas te blijven.
Die hitte werd wel steeds meer een tegenstander, de Garmin scoorde 32 graden en het gevoel in de benen werd steeds ‘slomer’.

Terwijl ik steeds dichter bij het einddoel kwam zag ik op livetrack dat Jeannette inmiddels ook in de buurt was. De laatste uren van de tocht wist ik dat ik niet alleen zuchtte in de hitte. Jeannette was ook aan het toeren door het Zeeuwse land op haar racefiets….
Rond 14 uur fietste ik uiteindelijk het gehucht Schapenbout binnen en bij een brugje zag ik Jeannette inderdaad, gewapend met de mobiel om mijn aankomst vast te leggen. Zij bracht mij een week geleden naar Bad Nieuweschans en was niet te beroerd mij ook weer op te pikken in Zeeland! Top!
Samen dronken we nog wat koffie en aten een broodje voor we doorfietsten richting Westdorpe waar Jeannette haar tentje op de camping had geplaatst.
Voor we daar arriveerden dronken we eerst nog een koel drankje in de lommerrijke tuin van Café Restaurant De Tukker. Onder de grote walnotenboom was het fantastisch toeven en had we alle gelegenheid om even rustig bij te praten. Van de eigenaar hoorden we dat het bedrijf De Tukker heette omdat het was begonnen door zijn vader die uit Twente kwam. We besloten om, na het doen van een paar boodschappen en een douche op de camping, die avond ook in De Tukker te gaan eten!
De fietstocht van Hongerige Wolf naar Schapenbout was ten einde. Onder ideale omstandigheden, in ieder geval wat de wind betreft, fietste ik 500 kilometer van het uiterste noordoosten naar het uiterste zuidwesten van ons land. Zomaar een ingeving ten uitvoer gebracht, wie weet wat voor ingevingen er nog volgen…

Zondag 11 juni 2023

Nadat wij ons kampement op de camping in Westdorpe hadden opgebroken besloten Jeannette en ik om, voor we weer terug zouden rijden naar Zwolle, nog een bezoek te brengen aan het Verdronken Land van Saaftinge. Als je toch in de buurt bent…
Helaas viel het allemaal wat tegen. Een grote moerasvlakte die bij tijd en wijle onder water loopt. Weinig sporen van Saaftinge en bovendien was de bijgelegen horeca ook nog gesloten.
Met enige twijfel besloten we toch maar om een wandeling door het gebied te maken, maar vanwege de warmte hielden we het kort en zetten uiteindelijk snel koers naar Zwolle, back home!