Ik had er in principe niets te zoeken, op de toegangsweg naar De Dreef, toch reed ik daar met mijn auto op deze koude zaterdagochtend per abuis naar toe.
Eigenlijk moest ik om 10:00 uur aan het einde van het zandpad zijn dat in verlengde ligt van de Koebergseweg, ergens tussen Wapenveld en Heerde.
Door de vorst van de nacht er voor (en dus ramen krabben) en twee keer de verkeerde afslag was het 10:05 dat ik ter plaatse was en zag ik hoe 3 mannen bezig waren om de partytent op te zetten die dienst ging doen als verzorgingspost 2 tijdens de eerste Swolland Swolsebostocht van 2016. Tijdens eerdere uitvoeringen van de tocht is al meerdere malen gebleken dat ik geen geweldig tentenbouwer ben, dus eigenlijk was het ook maar beter dat ik iets te laat kwam, bovendien kon ik mij in ieder geval nog nuttig maken met het ophangen van de diverse vlaggen en het klaarzeten van de overige attributen.
Toen alles op z’n plek stond, de bananen waren gehalveerd, chocoldereepjes waren uitgepakt, krentenbollen klaar lagen en de plastic bekers gevuld met sportdrank begon het wachten op de eerste deelnemers aan de 45 en 60 km route.
Zoals in de titel al vermeld, het was best koud in het bos en dat de tent met open kant een beetje op de wind stond maakte het er ook niet warmer op. Misschien moet  ik de heren de volgende keer toch nog maar wat logistieke tips geven voor wat betreft de plaatsing van de tent.

Net als twee jaar geleden stonden we op de rand van het bos en een heideveld. Een plek waar veel hondenbezitters hun trouwe viervoeters (in alle voorkomende formaten) uitlaten en zo nu dan kregen we dan ook bezoek van een hongerige hond die werd afgeleid door alle lekkernij die wij klaar hadden liggen. Op onze beurt werden wij weer regelmatig afgeleid door bijbehorende vrouwtjes die de honden tot orde moesten roepen, gezellig.

Op onze plek hadden wij ook mooi zicht op de scherprechter in het parcours, een steile zandheuvel in het heideveld welke voor bijna alle deelnemers de voeten aan de grond betekende. Slechts een enkeling lukte het hier fietsend boven te komen.
Het was elke keer weer leuk om, de al vermoeide deelnemers, tijdens hun korte eet-en drink pauze alvast  voor te bereiden op wat hun, gelijk na de verzorgingspost, stond te wachten. Daarmee velen tot onverantwoorde uitspraken verleidend…

Normaal gesproken krijgen we, na een geleidelijk begin, altijd een piek aan deelnemers te verwerken. Een periode waarin het even ‘alle hens aan dek’ is. Ditmaal bleef een dergelijke piek echter achterwege en kwamen de deelnemers behoorlijk gespreid langs de post, wat betekende dat wij dan ook redelijk ontspannen ons werk konden doen. Wel werd het naarmate de ochtend duurde steeds kouder, vier uur relatief inactief zijn in een koud bos heeft zijn weerslag op een mens. Handen verdwijnen vaker in de zakken, voeten worden regelmatig gestampt op de bosgrond en neuzen verkleuren langzaam van wit naar blauw-rood. Het verleidde een enkele deelnemer tot de vraag ‘of wij het ook koud hadden’, de lolbroek…

zo nu dan kregen we dan ook bezoek van een hongerige hond die werd afgeleid door alle lekkernij die wij klaar hadden liggen.
Op onze beurt werden wij weer regelmatig afgeleid door bijbehorende vrouwtjes die de honden tot orde moesten roepen, gezellig.

Gelukkig hadden we dit keer genoeg proviand voor de ca. 300 deelnemers die de langere routes fietsten en konden wij zelfs nog goederen afstaan aan de noodlijdende verzorgingspost 1, die al vrij snel zonder bananen en krentenbollen bleek te zitten.
Traditiegetrouw weten we dat de laatste deelnemers in aantocht zijn als de in het geel gestoken deelnemer uit Drenthe bij de post arriveert. Deze goed (plat) gebekte heer fietst sommige stukjes uit parcours meerdere malen waardoor hij vaak als één van de laatsten bij ons langskomt. Al even traditiegetrouw is hij enthousiast over het parcours, blijft een minuutje of 10 hangen, heeft het hoogste woord en vertrekt dan weer. Een echte liefhebber en daar doen wij het dan weer voor.

Als de laatste deelnemer langs is geweest mogen wij de post weer ontmantelen en gezien de kou in ons lijf ervaren wij dat keer niet als straf. Om de botten nog enigszins te warmen verwennen we onszelf tot slot nog met (alweer een traditie) jägermeistertje alvoren we weer huiswaarts keren.
Uiteindelijk bleek de eerste Swolsebostocht in 2016 zo’n 400 deelnemers te hebben getrokken die, net als bij voorgaande edities, zonder uitzondering positief waren over de route en de organisatie van de tocht. Altijd mooi om te horen en een welverdiende steun in de rug voor de organisatie.