Onder de grote parasols van cafë-restaurant Bolscher veegt de jonge serveerster het nog maagdelijk lege terras, als plots de serene rust van het moment wordt verstoort door galmende stemmen en piepende remmen. Swolland komt op de koffie en dat zullen ze weten ook in Vasse…..

Een paar uur eerder waren 23 mannen en vrouwen vertrokken bij cafë-restaurant De Mol aan de rand van Zwolle voor de SSOP Ride Twente. Een tocht ontsproten uit een soort van boetedoening. Dat laatste moet ik even uitleggen; nadat bekend was geworden dat een groot aantal Swolladies in juni de HomeRide (een 24 uurs estafettetocht) t.b.v. het RonaldMcDonaldshuis zouden fietsen had ik mij aangeboden als begeleider/verslaggever/etc. tot ik erachter kwam dat ik op de bewuste dag zelf al de Jan Jansen Classic gepland had. Oeps….
Om deze ‘blunder’ goed te maken beloofde ik de Swolladies om een sponsortocht uit te zetten om daarme hun sponsorpot nog wat verder te vullen.
Zo kwam ik dus op de SSOP Ride Twente, een  180 of 130 km lange tocht door het Sallandse en Twentse land, te verrijden op zaterdag 27 mei.
Bij een dergelijke lange tocht zijn de weersomstandigheden altijd een ‘dingetje’ in het peloton en in dit geval ook voor mij persoonlijk. Als organisator hoop je natuurlijk op mooi weer, weinig wind, en vooral geen regen. Nou wat dat betreft werden bijna alle wensen ingewilligd aangezien het een mooie zonnige, droge en misschien wel iets te warme dag zou worden, alleen de wind mocht een ietsje minder geweest zijn al kwam hij wel uit de ideale richting, zuidoost.

4x is scheepsrecht
Het vertrek was gepland om 08.30 uur en om precies 08.00 uur zat ik al achter een kop koffie op het terras van De Mol om de deelnemers te verwelkomen en hun sponsorbijdragen in ontvangst te nemen.
Om klokslag 8.30 was dus het plan te vertrekken ware het niet dat Evelien eerste nog even een lek voorbandje moest verwisselen, kan gebeuren. Om 08.40 uur was het vertrek echter daar en via de verkeerslichten bij Wijthmen vertrokken we in oostelijke richting om direct na Wijthmen rechtsaf te slaan, waar, na een kleine honderd meter, de gevreesde kreet ‘LEK’ vanachteren door het peloton galmde. Een lek voorbandje voor Evelien, kan gebeuren..
Na gedegen controle van het materiaal konden we na een minuut of 10 opnieuw verder en via Lenthe fietsten we richting Mataram waar het ‘LEK’ opnieuw weerklonk. Dit maal was het Evelien die last had van een lek voorbandje, kan gebeuren…
Na hernieuwde reparatie gingen we vol goede moed weer op pad, tot we op de hoek van Klapvoortweg en de Zwarteweg bij Hoonhorst voor de vierde keer ‘LEK’ hoorden roepen. Het zal de lezer inmiddels niet meer verrassen dat Evelien de ongelukkige was (kan gebeuren) en ook niet dat het opnieuw het voorbandje was. Evelien was er nu helemaal klaar mee en wilde huiswaarts keren, tot Paul W. als een reddende engel te hulp schoot; hij had een hagelnieuwe reserve buitenband, van het (bijna) onplatbare type Schwalbe Durano Plus bij zich en hiermee werd het euvel nu definitief verholpen en kon Evelien toch haar Twente Ride voortzetten. Nu ben ik even Evelien’s achternaam vergeten maar….Top gedaan Evelien!
Met een vertraging van ca. 3 kwartier door alle oponthoud konden we dan nu toch echt beginnen aan de SSOP Ride Twente…

                                                           Lekke band? Altijd blijven lachen…..

Naar de Oost
Zoals gezegd stond er de gehele dag een stevige zuidoosten wind en ik prijsde me gelukkig dat ik voor de start een aantal sterke mannen had gevonden om het kopwerk voor hun rekening te nemen, Gerard N. en Toine P. buffelden zich door de wind en loodsten ons zo richting het oosten. Onderweg kwamen we regelmatig deelnemers aan Erbens Vechtdaltour tegen zodat het uitkijken geblazen was op de soms smalle en bochtige fietspaden rond Ommen en Beerze. Toen we bij Marienberg afsloegen richting het zuiden hadden we echter geen last meer van de Vechtdaltourtocht.

De jonge serveerster, met een ontegenzeggelijk karakteristiek Twents accent,
bleef verrassend kalm toen ze de 23 fietsers in hun bonte kledij het net door haar geveegde terras op zag stiefelen.
Ondanks de plotselinge drukte nam ze nuchter de bestelling op en voerde deze stoicijns maar zeer vriendelijk uit. 

Na Marienberg fietsten we richting Sibculo en net buiten deze plaats verruilden we Salland voor Twente en kwamen we langzaam maar zeker op wegen die de meesten van ons nog niet eerder gefietst hadden. Ikzelf had de tocht tijdens het paasweekend al voorgereden dus ik had de nodige voorkennis.
In tegenstelling tot Salland, afgezien van de Sallandse heuvelrug, bezit oost-Twente een grotendeels glooiend landschap en daar zouden we na de pauze in Vasse een klein gedeelte van meepakken.
Na ongeveer 55 km en iets verlaat op het schema reden we rond half twaalf Vasse binnen waar, bij café-restaurant Bolscher,  de eerste (gezamenlijke) stop gepland stond.
De jonge serveerster, met een ontegenzeggelijk karakteristiek Twents accent, bleef verrassend kalm toen ze de 23 fietsers in hun bonte kledij het net door haar geveegde terras op zag stiefelen. Ondanks de plotselinge drukte nam ze nuchter de bestelling op en voerde deze stoicijns maar zeer vriendelijk uit.
Wat erg opviel was dat de grote aanwezigheid van Swolladies de theeconsumptie, in vergelijking tot koffie, omhoog joeg. Waar de mannen hoofdzakelijk koffie bestelden gingen de dames toch vooral voor thee. De appeltaart was bij beide partijen echter veruit favoriet, al dan niet met slagroom.
Onder de grote parasols (3×3 volgens Hans K. 4×4 volgens Arnold v.B) was het goed toeven maar we moesten weer verder, op weg naar iets hogerder sferen.

Splitsing
Vanuit Vasse ging de route gelijk omhoog via de Hooidijk in de richting van Oud-Ootmarsum. Aan het einde van die lange weg splitsten 7 mannen zich af om via een stukje Duitsland en het Vechtdal weer naar Zwolle terug te keren, zij kozen bewust voor de 130 km in verband met andere bezigheden. De rest ging aan het einde van de Hooidijk rechtsaf richting Oud-Ootmarsum waar ook nog even geklommen moest worden richting Nutter.
In dit gedeelte van de route liet Twente zich van zijn meest Twentse kant zien; glooiende heuvels, kapelletjes en Twentse landhekken. Mooi om door heen te fietsen onder de gegeven omstandigheden.
Ondertussen begon de temperatuur toch behoorlijk op te lopen en mijn trouwe Garmin gaf, in de open gebieden, al temperaturen van boven de 30 graden aan.Dit betekende natuurlijk dat buiten de fietsinsapnningen ook de warmte een serieuze rol ging spelen, iets dat in het glooiende landschap extra aankomt.
Na Oud-Ootsmarsum volgt, hoe kan het ook anders, (nieuw) Ootmarsum en daar ligt ook de Kuiperberg die we natuurlijk even meepikten alvorens af te dalen richting Groot Agelo (met de klemtoon op de laatste o).
Vandaar af meanderden we door het meer vlakkere maar wel afwisselende gedeelte van het Twentse land, op weg naar de tweede pauze in Rijssen.

HOT HOT HOT
Dat de warmte langzaam maar zeker meer en meer een rol ging spelen voelde ikzelf aan mijn voeten die behoorlijk begonnen te broeien in mijn schoenen, ondanks mijn dure climate socks…
Helaas bleef het niet alleen bij mijn verhitte onderdanen want net buiten Enter, op een kilometer of 4 van de tweede rustpauze, meldde Wilma K. dat Veronie zich niet lekker voelde waarna we besloten te stoppen om haar even in de schaduw te kunnen laten bijkomen. Met water uit de bidons probeerden de bezorgde Swolladies om Veronie wat af te koelen maar vooralsnog mocht het niet baten. Gelukkig waren we toevalligerwijs gestopt bij een begraafplaats (en nu geen foute grappen maken) waar een kraan met heerlijk koud water aanwezig was, hier kon Veronie even stevig afkoelen onder de frisse stroom water. Op de vraag van Arnold of ze ook shampoo nodig had kon ze gelukkig heel helder nee schudden en dat gaf hoop.
Uiteindelijk bleek Veronie toch niet verder te kunnen fietsen waarna besloten werd om ondersteuning op te roepen in de vorm van de ‘ladies of the cheerpoints’ de 2 Swolladies die ons verderop in de route zouden voorzien van drank en bananen. Zij werden gebeld met het verzoek om Veronie op te halen en ‘en passant’ de overige deelnemers vervoegd te voorzien van de ondersteuning, aldus geschiedde.
Na dit onvoorziene oponthoud vervolgden we onze weg richting Rijssen waar we van de geplande pauze bij het Fletcher Hotel echter een vluggertje maakten om iets van de verloren tijd in te halen. Een sanitaire stop en een snelle cola was het gevolg, niet bij iedereen in die volgorde…

                                                            Ongeplande pauze

Laatste loodjes
Na de stop in Rijssen telde de route nog precies 60 kilometer, kilometers die afgelegd moesten worden op het heetst van de dag. Een pittige uitdaging voor de deelnemers.
Na dat we Rijssen achter ons hadden gelaten fietsten we richting de Holterberg, die we vanuit Ligtenberg overdwars over zouden fietsen. 5 kilometer vals plat en nog even een stukje serieus klimmen naar het hoogste punt gevolgd door een paar kilometer afdalen, sowieso altijd leuker om te doen.
Nadat we de Holterberg achter ons haddeen gelaten ging het eerste nog een flink stuk in westelijke richting waardoor we opnieuw te maken kregen met de vlagerige zijwind. Pas in de buurt van Heeten zou de wind langzaam maar zeker en definitief in ons voordeel gaan werken. Janneke B. wachtte dit voordeel niet meer af en besloot, ook onder invloed van de warmte, om in Heeten een terras te zoeken en zich te laten ophalen. Verstandige keuze.
De overgebleven 14 mannen en vrouwen hadden toen nog zo’n 25 kilometer voor de boeg, 25 kilometers door het onbeschutte Sallandse land die zonder verdere stops en geholpen door de rugwind werden afgelegd.

Weer in Zwolle aangekomen viel de groep in gedeelten uit elkaar, eerst in Laag Zuthem en verderop, ter hoogte van de Sekdoornplas, haakten er mensen af. De overigen fietsten uiteindelijk om precies 18:00 uur de P-plaats van De Mol op.
Bij het start- en finishpunt dronken we nog even een drankje en hapten een welverdiende snack weg. Voor alle deelnemers aan de SSOP Ride Twente geldt dat er een mooie prestatie is geleverd. Niet alleen vanwege de afstand maar zeker ook door de uitputtende omstandigheden van een stevige wind en tropische temperaturen en tot slot natuurlijk vanwege het mooie bedrag van 310 euro dat ik uiteindelijk kon overhandigen Jeannette M. als afgevaardigde van de Swolladies HomeRide.

Slot
De SSOP Ride Twente is gereden. Ik kan met een gerust hart en opgeheven hoofd verder bij Swolland en de Swolladies. Mijn dubbele agenda heeft uiteindelijk geleid tot een fraaie tocht die onder, ondanks alles, toch wel erg mooie condities werd verreden.
De mannen van de 130 km versie zijn ook allemaal zonder problemen thuisgekomen, zij het een paar uur eerder. Met Veronie en Janneke ging het later op de zaterdag al weer beter, in hun geval was de warmte duidelijk spelbreker maar ook zij hebben een mooie prestatie neergezet.
Rest mij om alle deelnemers te bedanken voor hun aanwezigheid en sponsorbrijdrage, ook de dames van de cheerpoints bedankt voor hun aanwezigheid en hulp en tot slot wens ik de Swolladies die op 24 juni de Home Ride gaan rijden ‘onmeunig veul’ SUCCES !