Als je al een jaar of 20 lid bent van een fiets toerclub, in mijn geval toerclub Swolland, dan heb je in heel veel gebieden rond je eigen uitvalsbasis al wel gereden. Na elke bocht heb je dan wel weer een herkenningsmomentje.
Binnen onze club hebben we elk jaar een aantal vaste clubritten waarbij, uitzonderingen daargelaten, de route vaak gelijk is aan voorgaande jaren. Eén daarvan is de Weerribbentocht, die ons elk voorjaar richting het mooie gebied rond de Weerribben en Wieden brengt. Met de start in Zwolle was vooral de aanloop meestal vaste prik; bij Berkum de stad uit en via Hasselt, Zwartsluis en St. Jansklooster richting de Weerribben. Een mooie aanloop dat zeker…
Dit jaar echter werd het roer compleet omgegooid. Toerleider Jaap kondigde aan dat het voor hem de laatste Weerribbentocht als toerleider zou zijn en voor die gelegenheid had hij een nieuwe route gemaakt met de start in Steenwijk in plaats van Zwolle.
Nog enigszins beducht voor leden die deze verandering niet zouden zien zitten had hij op de jaarlijkse ledenvergadering in januari alvast steun gevraagd voor deze nieuwe benadering van zijn tocht. Zonder problemen werd zijn idee die avond geaccepteerd.

Afgelopen zaterdag was het zover en in totaal 15 mannen en twee ‘Swolladies’ hadden zich die ochtend verzameld bij de McDonalds in Steenwijk.
Jan S. en ikzelf waren als eerste aanwezig en besloten eerst van een kop koffie te gaan genieten in het restaurant. Jan was zo vriendelijk de bestelling voor zijn rekening te nemen en vroeg aan de jonge McDonalds bediende om twee ‘senioren koffie’ waarop de jongedame hem onbegrijpend aankeek. Senioren koffie kende ze niet. Jan besloot er maar geen probleem van te maken en betaalde gewoon de normale prijs. Dat ze in Zwolle wel speciale (lees goedkope) koffie voor senioren verkochten bleef verder onvermeld.
We namen plaats bij het raam en konden zo de overige deelnemers aan zien komen…

Om klokslag 9 uur, nadat de groep was opgedeeld in een sneller en minder snel gedeelte, vertrokken we in noordelijke richting.
De weersomstandigheden waren redelijk, bewolkt met niet al te veel wind en ook de temperatuur viel mee. Toch waren arm- en beenstukken, windvestjes etc. nog wel nodig.
In ‘mijn’ groep, de snellere van de twee, fietsten we met z’n elven door een lommerrijk gebied en zelfs langs een kleurrijk bollenveld om ons toch maar niet te laten vergeten dat het echt wel lente is ondanks dat het weer er tot nog toe heel anders over denkt.
De eerste paar hoogtemeters kwamen bij ‘De Bult’, een korte venijnige oprisping van een verder behoorlijk vlak landschap. Daarna ging de rit verder, over allerlei onbekende wegen en paden richting Friesland.
Onderweg werden met enige regelmaat reeën gespot die zich echter, bij het zien van het bont gekleurde langsrazende gezelschap, snel uit voeten maakten.
Eenmaal in Friesland aangekomen maakten we een noordoostelijk lusje richting Noordwolde alvorens de koers werd verzet naar het prachtige en waterrijke gebied rond het riviertje de Lende. Na het passeren van de Peter Stuyvesantweg, waar enkelen de in een ander groepje fietsende shorttrackster Xandra Velzeboer wisten te spotten, ging de route door naar Oldetrijne en het mooie plaatsje Munnekeburen.
Inmiddels fietsten we langs het mooie gebied van de Rottige Meente. Ook hier voor ons steeds weer nieuwe weggetjes en paden, het was genieten met een grote G.
Tot ons aller genoegen kwam ook de zon ons meer en meer vergezellen en met de pauze in zicht was dat mooi meegenomen. Na het ronden van de Rottige Meente en het Brandermeer kwamen we aan bij onze pauzeplek in Driewegsluis, daar namen we plaats op het terras en genoten van de welverdiende koffie met appelpuntje!
Na een minuut of twintig kwam de minder snelle groep ons vergezellen, een lekke band had hun extra vertraging opgeleverd.

Het was goed toeven op het zonnige terras met uitzicht op de passerende jachten. Het lot van de sportieve fietser betekent echter dat je na een klein halfuurtje toch weer verder moet…
Binnen enkele honderden meters na het vertrek werd ook onze groep opgeschrikt door een lekke band. Slachtoffer William S. stond er echter op dat er niet op hem gewacht werd, iets wat normaal gesproken wel een geschreven wet is binnen onze club. Ondanks aandringen gaf William aan het zelf op te lossen en later wel te volgen. Later bleek het echter niet zijn enige lekke band te zijn geweest en moest hij via een verkorte weg terug naar Steenwijk om toch nog enigszins op tijd te zijn.
Een goede leer voor de volgende keer, zowel voor William als voor de groep; accepteer geboden hulp en als groep ondanks alles, gewoon wachten en helpen!

Terwijl de temperaturen langzaam maar zeker opliepen naar een graad of 18 en steeds meer kledingstukken in achterzakken verdwenen, stond de wind nu wel een stuk nadeliger dan op de heenweg.
Toch bleven we genieten van de prachtige route die ons dwars door de Weerribben voerde. Ter hoogte van Wetering maakten we nog een extra lus om langs Nederland richting Muggenbeet te fietsen.
Ook hier wist routemaker Jaap ons te verrassen met de mooiste weggetjes die hij had kunnen vinden (toch wel een voordeel als je niet ver van dit fantastische gebied woont).
Via Dwarsgracht ging het richting Giethoorn en hier verwacht je bijna automatisch dat we weer richting Zwolle gaan, maar in plaats van de brug over ging het nu linksaf langs het ‘kanaal Beukers-Steenwijk’. Gelukkig wisten wij hier Jan S. nog net op tijd tot inkeer te brengen om ons toch maar gewoon te volgen in plaats van naar Zwolle door te fietsen…

Uiteindelijk kwamen we rond kwart voor twee weer aan bij de parkeerplaats van de McDonalds in Steenwijk na ongeveer 104 kilometer genieten.

Toerleider Jaap kan dan wel aangegeven hebben dat dit de laatste keer was dat hij de Weerribbentocht heeft georganiseerd, wat mij betreft mag hij het echter nog een paar jaar blijven doen en ons nog meer fraaie wegen en paden in dit mooie gebied laten ontdekken!
Dit gezegd hebbende wordt gelijk duidelijk dat het soms loont om de start van een tocht iets verder van Zwolle te leggen om daarmee nieuwe wegen en gebieden te ontdekken…