Toerkoorts
Toerkoorts
OVERIGE ZAKEN

Pinksterweekend op de fietse…

Het was me het weekend weer wel.
Het begon al op vrijdag toen mijn dochter ging trouwen, ze had er een mooie dag voor uitgekozen, heerlijk weer met een toepasselijk zonnetje en prima temperaturen. Van dat weer waar je op de fiets ook op hoopt, maar dat hebben we dit voorjaar helaas nog maar weinig gehad. In dit lange Pinksterweekend waren de voorspellingen mogal wisselend; zaterdag regen en bewolkt, zondag mooi en op pinkstermaandag weer wisselvallig en laat ik nou net op de zaterdag en maandag fietsplannen hebben. Nee wat het fietsen aangaat is het een bijzonder tegenvallend voorjaar en om te illustreren dat ik geen flauwekul verkoop heb ik de temperaturen van de zaterdagen vanaf 7 maart, het begin van het wegseizoen, eens in een grafiekje afgebeeld en dan blijkt inderdaad dat de maximum temperatuur nog niet boven de 16 graden is geweest en de gemiddelde dagtemperatuur bij max.13.2 blijft steken.

Ook afgelopen zaterdag gaf de radar weer een paar buien aan over het gebied waar wij meestal plachten te fietsen. Nu weet ik wel, een ezel stoot zich in het algemeen niet twee maal aan dezelfde steen en vorige week waren we ook al zeiknat geregend maar toch kriebelt het dan weer en ga je toch weer naar De Vrolijkheid….
Eenmaal op de fiets begint het al weer te sputteren en het stopt pas weer als ons rondje Deventer voor meer dan de helft is voltooid, alles weer nat en het moraal naar een dieptepunt. Zelfs een hersteldrankje kon mij niet meer bekoren….. Kwam bij dat ook de fiets na de zeiknatte Blauwvingertocht weer eens piepte en kraakte dat het lieve lust was en mijn dip was verklaard.
Gelukkig werd mijn humeur op de zondag enigzins verbertert door een zonnige en warme dag en ik besloot om nog even te checken of mijn fiets, na een paar schoonmaakacties, weer kraakvrij was.
Middels een ruim rondje rond de Wijthmenerplas (56 km) bleek dat helaas niet het geval. Er zat nog wel degelijk een irritante kraak in en met de aanstaande elfstedentocht van maandag in het vooruitzicht besloot ik nogmaals enkele onderdelen te demonteren en zandvrij te maken, je moet toch wat. De volgende dag moest blijken of deze acties toereikend zouden zijn.

ELFSTEDENTOCHT 2015
Maandag 25 mei, 2e Pinksterdag. Net als in 2009 en 2014 stapte ik op een bijzonder onchristelijke tijd uit m’n bed, 03:30 uur. In een halfuurtje werkte ik mijn ontbijt naar binnen, plaatste mijn fiets op de fietsdrager en gooide de tas met reserve kleding en proviand op de achterbank en zette koers naar Jan S. waar ik om 04.20 arriveerde en wij samen verder gingen naar het tankstaion tussen ’s Heerenbroek en Kampen waar we hadden afgesproken met de andere twee fietsmaten van deze dag; Ruud W. en Henny H.

Vroeg in de ochtend, op een klein (tank) stationnetje….
Gezamenlijk reden we via Kampen richting Bolsward, waar traditiegetrouw de start zou plaatsvinden. In het nabijgelegen Nijland parkeerden we de auto’s en fietsten relaxed richting de start.
Gelukkig was het droog maar wel behoorlijk fris en ook deze tweede pinksterdag zat de korte broek er, voor mij, zeker niet in.
Bij de start in Bolsward was het al weer een gezellige boel en onder de aanmoedigingen van de enthousiaste Friese bevolking konden wij rond 06:00 uur van start. Nog 234 km te gaan….
Omdat er 7 groepen voor ons gestart waren zaten er dus al ongeveer 4200 fietsers voor ons op het parcours. Dit betekende veel inhalen op de soms smalle fietspaden en op zoek naar een groep die een lekkere snelheid aanhield om bij aan te sluiten.
De fiets kraakte nog wel maar schijnbaar minder dan voorheen, dat scheelde alweer.
Na plaatsjes als Schettens, Arum en Kinswerd te hebben gepasseerd volgde de tweede stempel in Harlingen na ongeveer 20 km en zo gingen we netjes de overige plaatsen af die zo beroemd zijn geworden door het elfsteden fenomeen; Franeker, Holwerd, Dokkum, Leeuwarden, Sneek, IJlst, Sloten, Stavoren, Hindeloopen en Workum en al die fraaie plaatsjes daar tussenin natuurlijk. Een daarvan was Hantum, na ongeveer 75 km. Hier besloten we de eerste koffiestop in te lassen in de plaatselijke kroeg, zo donker als je verwacht in Friesland met een plaat over het biljart, ouderwetse tafelkleden en koffie uit de koffiekan in plaats van een machine. De balken aan de zoldering waren voorizen van enkele Friese spreuken.
Friese koek hadden ze helaas niet maar ook de appeltaart smaakte prima. Tijdens ons verblijf kwamen nog een tweetal Swollanders binnen die ik niet kende. De één heette Johan en de ander was zijn zoon. Johan fietste de tocht voor de 40e(!) maal en maakte dat zichtbaar middels een tekst op zijn shirt en een hoesje op zijn helm…..mijn eerste gedachte was natuurlijk ‘wat een prestatie’ , de tweede ‘waar blijf ik dan met m’n derde deelname’ , de derde gedachte was ‘it kin nog’ om te besluiten met ‘Oelewapper it kin net, dan moet je 92 worden’.
Na een halfuurtje moesten wij weer verder en we wensten Johan en zoon succes en vertrokken weer terwijl een shantykoor ons uitgeleide deed.
De 5e stempel konden we halen in Dokkum en vervolgens werden wij ter hoogte van Bartlehiem (wie kent dit gehucht eigenlijk niet) verrast met het traditionele appeltje, een Pink Lady volgens Henny. Hij smaakte in ieder geval prima en met nieuwe energie ging het op Ljouwerd aan waar de eerste honderd kilometer erop zouden zitten.
In de hoofdstad van Friesland zouden we, met een beetje geluk, een bekende tegenkomen bij de stempelpost; de man aan wie ik mijn elfstedenkaart van dit jaar te danken had…..Henk Hofstee.
Bij het naderen van de stempelpost zagen wij Henk al druk in de weer met zijn stempel en stempelbord, vanzelfsprekend werd dit een speciale stempel en ondanks alle drukte kon Henk nog even tijd maken voor een kort gesprekje met zijn mede Swolland-leden.
Na Leeuwarden gingen we verder richting de passage van Bolsward waar een beker warme soep wachtte en waarna we de zuidelijke lus ingingen. Omdat we in de zuidelijke lus ook Nijland passeerden konden we ons even opfrissen bij de auto en wat nieuwe proviand inslaan.
Die extra proviand zouden we nog nodig zijn aangezien er nog zeker een kleine 100 km te gaan was waarvan de laatste 50 met de stevige NNW wind vol op de kop.
Nadat we weer vertrokken waren van de parkeerplaats van de v.v. Nijland is er even verwarring als wij (Ruud en ik) Jan en Henny niet meer achter ons zien en zij even niet weten waar wij uithangen. Uiteindelijk komt het allemaal weer goed.
Via o.a. IJsbrechtum, Sneek, IJlst belanden we na ongeveer 188 km in Oude Mirdum. Tot daar ging het relatief makkelijk maar vanaf dat punt zou het uit zijn met de pret. Tegenwind op de onbeschutte dijken aan het IJsselmeer zouden ons gaan testen. Om goed voorbereid te zijn voor deze omstandigheden moest er eerst gegeten worden en een kop smakelijke mosterdcremesoep deed wat dat betreft wonderen en met dat beetje extra moraal gingen we het laatste pittige stuk in.
Na Oude Mirdum hadden we ongeveer 2 kilometer om weer warm te worden voor we op de dijk zouden aankomen. Eenmaal langs het water bleek er nog meer wind dan verwacht en we zochten in eerste instantie een groepje op om achter te schuilen, dit was echter niet naar de zin van Jan die de snelheid van 23 km/h maar niks vond en zich als een ware patron aan de kop van de groep zette en het tempo flink omhoog trok. Gelijk viel er een gaatje en ik moest serieus aan de bak om dit gaatje te dichten met Ruud in m’n wiel en met z’n vieren (en een verdwaalde meelifter) bikkelden we tegen de straffe wind in.  In Stavoren aangekomen voor de 12e stempel konden we weer even op adem komen waarna het weer vrolijk verder ging op de Seedyk richting Hindeloopen. Jan ‘Asterix’ Schotman hield het strakke tempo op kop verbazend makkelijk vol terwijl wij, in ieder geval Ruud en ik naar adem hapten.
Gelukkig overleven we dit zware stuk en als ook het rondje om de kerk in Workum is gedaan, voor de op één na laatste stempel, is het einde nadrukkelijk in zicht. Nog 11 kilometer tot de finish in Bolsward.
Ook de laatste 11 kilometer is het nog even flink tegen de wind in fietsen, maar uiteindelijk halen we de finsh. Voor mij zou dat bijna nog verkeerd gaan toen ik, in een poging even mijn rug te ontlasten, het stuur losliet en bijna van de fiets werd geblazen…..
In de grote tent in Bolsward haalden we onze laatste stempel en het elfstedenkruisje en feliciteerden elkaar met de geleverde prestatie. Voor Henny was er nog een extra speldje in verband met zijn 10e deelname, ook al zo’n mooie prestatie. Misschien zal ik dat ooit halen maar mijn eerste doel is om de 5 vol te maken om zodoende in aanmerking te komen voor een automatische inschrijvingskaart.
Voor dit jaar was ik zeer geholpen met de kaart van Henk H. van wie ik dus de kaart kon over nemen.
Nog twee deelnames en ik hoef niet meer te schoien om een kaart!
Nadat we ons bij de auto haden opgefrist en omgekleed besloten we deze inspannende, frisse maar mooie dag met een maaltijd bij de chinees in Sneek. Hier bestelden Henny en ik een simpel kopje soep zodat we daarna snel aan de hoofddis konden beginnen, maar onze plannen werden helaas gedwarsboomt door Ruud en Jan die zo nodig een maaltijd loempia moesten bestellen als voorgerecht. De dienstdoende kok moest deze exemplaren schijnbaar eerst nog in elkaar knutselen want terwijl wij de soep al ophadden moesten de loempia’s nog komen. Onder het kabaal van onze knorrende magen verorberden Ruud en Jan hun voorgerecht…..met smaak, dat wel.
Uiteindelijk smaakte ons de chinese maalijd allen bijzonder goed en wisten we de verloren calorieén weer voor een gedeelte aan vullen. Na nog een kop koffie namen we afscheid van elkaar en vertrokken weer richting Zwolle.
Daar aangekomen zette ik Jan af bij huis en kwam uiteindelijk moe maar trots op de geleverde prestatie weer thuis. Weer een elfstedenkruisje rijker.

LEAVE A REPLY

Your email address will not be published. Required fields are marked *