Het was nog knap fris toen ik deze ochtend richting de rode spoorbrug fietste. Ondanks dat het vandaag een graad of 21 zou worden (eind september…) koos ik er toch voor om, al was het maar voor even, de dunne vingerhandschoentjes onder de fietshandschoenen te dragen. Reden daarvoor zijn de bijwerkingen van sommige medicatie; koude vingers en tenen bij lagere temperaturen.
Omdat ik al meer dan een jaar geen 100+ rit meer had gemaakt en ik deze tijdens de Swolland club rit van a.s. zaterdag graag zou willen bijschrijven, had ik een route gemaakt van ongeveer 95 km om de benen alvast een beetje te laten wennen.
Gelukkig waren nog 4 Swollanders bereid mij te begeleiden in een tocht dwars over de Veluwe naar Uddel, om precies te zijn het Uddelermeer.

Wij kozen ervoor om de wegversperringen niet te negeren, 
met het gevaar van de fiets te worden geschoten, 
en onze route enigszins aan te passen.

Jeanette M., Ruud W. (op zijn nieuwe Specialized Diverge), Frits M. en Gerrit L. waren af gekomen op mijn oproep op de website. Gezien de verschillende kledingstukken die ze droegen was ik niet de enige met koude ledematen.
Na het gebruikelijke kwartiertje kwebbelen gingen we om precies 10:00 uur op weg en om de kuiten gelijk op temperatuur te brengen volgden onmiddellijk de eerste hoogtemeters op de brug. Vervolgens gingen we rechttoe rechtaan richting de bossen op de Veluwe.
Natuurlijk had ik weer een zo toeristisch mogelijke route gemaakt om mijn medefietsers te imponeren met mijn kennis van de Veluwse paden en wegen. Helaas moesten we al bij Heerde afwijken van de route omdat de artillerie had besloten om de bossen, en dus de bijbehorende fietspaden, af te sluiten voor hun oefeningen. Wij kozen ervoor om de wegversperringen niet te negeren, met het gevaar van de fiets te worden geschoten, en onze route enigszins aan te passen. Hierdoor zouden we wel enkele kilometers extra moeten maken…
Gelukkig wist Ruud de exacte weg naar het punt waar we de originele route weer konden oppakken en konden we weer met een gerust hart verder.
Ter hoogte van Gortel kwamen we uit op een bijna 7 km lang fietspad richting Elspeet. Een fantastisch fietspad, maar wel had men hier en daar een stukje asfalt verwijderd (die natuurbewegingen ook…), een mooie gelegenheid voor Ruud om zijn nieuwe frame eens aan een comfort test te onderwerpen. Een bijkomende handicap daarbij was dat het bewuste fietspad ook nogal de neiging had om te stijgen, wat samen met de hobbels toch een redelijke inspanning vereiste.
Maar een pad is nooit zo onverhard of er komt weer asfalt onder wielen en bij Elspeet konden we weer wat comfortabeler toeren en via de fraaie omgeving van de Kleine Kolonie en Staverden bereikten we na precies twee uur en iets meer dan 51 km restaurant Uddelermeer. Op het grote terras waren gelukkig nog twee tafeltjes in een spleetje zon en één daarvan was voor ons.
Onder het genot van koffie met heerlijke appeltaart (voor mij zonder slagroom) werd onder andere de test fietsbroek en string van Ruud besproken alsmede de geheel nieuwe Swolland kledinglijn welke medio 2017 geïntroduceerd zal worden. Tevens werd mijn zeer innovatieve ‘bagage bidon’ besproken (binnenkort verkrijgbaar bij www.toerkoorts.nl voor wèèhnnag). Al met al dus een gezellig gekeuvel op een Uddeler terras.

Nadat we weer waren opgestegen op onze carbonnen rossen werden we al gelijk opgeschrikt door een zandpad waar eigenlijk asfalt had moeten liggen, koprijders Jeanette en Ruud vonden dat geen goed idee en bleven op het gebaande pad richting Uddel. Gelukkig kwamen we ook nu weer snel op de originele route. Om de behoorlijk stijgende Aardhuisweg te kunnen omzeilen was de route dwars door het bos gepland over mooi een breed, zij het ietwat hobbelig pad, opnieuw een uitgelezen kans voor Ruud om zijn met elastomeer inserts uitgeruste frame nog maar eens te testen. Toch koos Ruud voor de extra hoogtemeters in plaats van de uitdagende bosweg.
Deze actie betekende wel dat we vanaf dat moment vele tientallen kilometers ‘off track’ waren, waardoor we toch een groot aantal bijzonder fraaie boswegen- en paden misliepen. Pas ter hoogte van het gehucht Zuuk, ter hoogte van Epe, kwamen we weer uit op de originele route. Vandaar ging het langs het fraaie fietspad aan de westzijde van het Apeldoorns kanaal weer richting Zwolle. 

Tot aan Hattem bleven we het Apeldoorns kanaal volgen waarna in de verte de Hanze spoorbrug tussen het Veluwse stadje en Zwolle alweer opdoemde. De inmiddels tot een landschap-icoon uitgegroeide rode brug, die in de toekomst een prominente band met Swolland zal krijgen, zorgde voor de laatste hoogtemeters alvorens aan de Zwolse zijde van de IJssel de originele route eindigde en ik afscheid nam van mijn mede fietsers.

Ondanks dat de route hier en daar wat asfalt miste, fietsten we vandaag wel door een fraai gedeelte van de Veluwe en dat is ook wat waard.
Dankzij het fantastische najaarsweer en het gezellige gezelschap werd het al met al weer een prima fietsdag. Uiteindelijk kwam ik met ruim 100 kilometer (109) op de teller weer thuis in de wetenschap dat het opnieuw zonder fysieke problemen ging, op wat zuur in de benen na. Gezien de afstand, het gemiddelde van rond de 26 km /h, een redelijk aantal kilometers op kop en 300 hoogtemeters was het een goede graadmeter voor de toegenomen conditie. IJs en weder dienende zal ik a.s. zaterdag aanschuiven voor de ook al fraaie Weerribbentocht van T.C. Swolland.