Een toertocht organiseren, voor de één is het gesneden koek terwijl het anderen iets meer moeite kost.
Sinds 2017 organiseer ik, samen met Jeannette M., de Salland Twente Tocht.
Een tocht die z’n oorsprong heeft in een sponsortocht voor de dames van onze toerclub; de Swolladies, die in 2017 middels een 24 uurs-tocht geld inzamelden voor het Ronald McDonald’s huis in Zwolle.
De toenmalige S.T.T. was een 180 km lange trainingsrit voor de dames door Salland en Twente met het nodige klimwerk.
Vorig jaar kwam het verzoek of ik in augustus van dat jaar een toertocht voor de club wilde organiseren en ik hoefde toen niet lang na te denken over waar die tocht naar toe zou moeten gaan…
Al snel wist ik Jeannette M. als mede organisator te strikken en samen bouwden we de oorspronkelijke tocht om tot een 140 km lange rit door de twee landstreken in Overijssel met een uitstapje naar onze oosterburen.

Dit jaar dus de 3e editie van de Salland Twente Tocht, te rijden op de allerlaatste zaterdag van de meteorologische zomer. Een kleine depressie leek in de dagen voor de tocht gelijk maar in te spelen op de komst van de herfst, maar dankzij een mooie stuiptrekking van de zomer konden we ons opmaken voor een fraaie fietsdag.
In de maanden voor de tocht hadden Jeannette en ik de tocht in 3 gedeelten voorgereden; het verste deel, vanaf Mariënberg tot de pauzelocatie in Mander en het gedeelte door Duitsland fietsten we 3 weken eerder, op een winderige en ietwat buiige dag. Bij het voor-fietsen van het middengedeelte zochten we naar alternatieven voor een smal bospad, maar bleef alles uiteindelijk bij het oude. Het voorste gedeelte, vanaf de start tot aan de stuw bij Oudleusen/Vilsteren, fietste ik alleen voor en hierbij werd onder andere de route door Zwolle, via Brinkhoek en de Agnietenberg getest.
Als laatste werd nog een fraai fietspad nabij de Engbertsdijkvenen aan de route toegevoegd en uitgetest tijdens het fietsen van een plaatselijke ATB route in Sibculo.
Uiteindelijk was de route klaar en kon deze online en maakten wij ons op voor de tocht…

Op de zaterdagochtend bleek een behoorlijke groep Swolland leden de weg naar Diff Dance Center gevonden te hebben.
De meesten kozen voor de gehele route van 140 km terwijl een drietal dames aansloten bij Jeannette die vanwege familiaire verplichting een verkorte versie zou fietsen.
Na een ietwat chaotische opening (spreken in het openbaar is niet mijn beste kwaliteit…) vertrokken we iets na negenen.
Bij afwezigheid van Hennie H., een vaste waarde aan kop van het Swolland peloton, was Hans K. bereid gevonden om naast Jan S. plaats te nemen op de voorste rij en achter deze twee mannen verlieten wij Zwolle via de aangepaste route langs de Agnietenberg op weg naar het ‘verre oosten’ …

Om in dat ‘verre oosten’ geraken moesten we natuurlijk eerst door Salland en via de dijk langs de Vecht, Dalfsen en Vilsteren fietsen we door naar Ommen. Een vrij rechttoe, rechtaan route zij het niet minder mooi. Om het aantal kilometers binnen de perken te houden is het nu eenmaal nodig om zo nu en dan wat rechte lijnen aan te houden.
Op de Beerzerweg, bij de afslag naar Junne, stopten we even om afscheid te nemen van de ‘groep Jeannette’ , die hier afbogen om via Stegeren de route weer op te pakken. Zij fietsen via dat laatste stuk van de route terug naar Zwolle, maar niet zonder een kort theekransje bij het Hof van Dalfsen. Ruim op tijd voor hun middagactiviteiten arriveerden zij weer in Zwolle.

De rest van de groep, zo’n 18 mannen en vrouwen, fietste verder langs het beschermde dorpsgezicht van Beerze naar Mariënberg en Sibculo. Hier werden we nog even opgeschrikt door een lekke band van Henk G. A.K.A. buurman.
Na Sibculo fietsten we langs de Engbertsdijksvenen waar we, in tegenstelling tot de vorige twee edities, nu wel een glimp van konden zien dankzij de toevoeging van een gedeelte van LF14 in de route. Hier verlieten Gerard N. en Yuke M. de groep om gezamenlijk en ongetwijfeld met een hogere snelheid verkort huiswaarts te fietsen.
Inmiddels waren we ook in Twente beland en via west-Geesteren en Manderveen konden we meer en meer genieten van het fraaie coulisselandschap dat deze landstreek zo kenmerkt. Net voor Mander moesten we ook even serieus aan de bak om de eerste hoogtemeters te overwinnen alvorens we konden genieten van een welverdiende kop koffie met appelgebak bij De Molen van Bels, een prachtige locatie aan de Mosbeek waar onze tafels al waren gereserveerd..
Onder de bomen en half in de schaduw genoten we van de Twentse gastvrijheid..

Na de pauze daalden we eerste een stukje richting Vasse om vervolgens weer te ‘klimmen’ over de Hooidijk naar Hezingen of Hesingen in het Duits. Op een hoogte van 85 meter bereikten we hier, na eerste nog een slecht stuk onverharde weg, Duitsland.
Inmiddels bleek dat de wind, tegen de verwachting in, behoorlijk was toegenomen en deze zou ons op de gehele terugweg toch behoorlijk parten spelen.
In een langzaam dalende lijn, bijna ‘eeuwigdurend’ volgens Hans K. vervolgden we onze weg richting Itterbeck en de Nederlandse grens ter hoogte van Bruchterveld en Bergentheim. Een blik op de temperatuurmeter van mijn Garmin leerde dat het 28.9 graden was, geen slechte temperatuur voor een fietstocht al zullen er mensen zijn die het een paar graden te warm vonden.
Bij Diffelen passeerden we voor de eerste keer de Vecht. Even later, in het bos richting Junne/Stegeren werden we nog even opgeschrikt door een klein valpartijtje, gelukkig zonder gevolgen.
Bij Ommen was het nota bene een wielerronde die ons verplichte tot het maken van een paar extra kilometers…
Bij Varsen belandden we echter weer op de originele route waar het dankzij het fraaie weer nu extra druk was met het onvermijdelijke E-bike toerisme. Eigenlijk is het op zulke dagen bijna niet meer te doen om met een groep racefietsers over de smalle fietspaden te rijden. Het alternatief; lange, saaie stukken langs doorgaande wegen zijn wat mij betreft echter ook geen optie.
Langzaam maar zeker kwamen we dichter en dichter bij het eindpunt van de tocht. Nadat we bij Broekhuizen nogmaals de Vecht waren gepasseerd fietsten we richting Herfte. Hier was de groep overigens al aardig kleiner geworden omdat een gedeelte hun weg vervolgden langs de Vechtdijk richting Berkum.

Wij fietsten door richting Wijthmen en de daar naar genoemde plas. Onderweg werden we nog enkele keren in verwarring gebracht door verkeerde afslagen van onze voorrijders, maar het is ze vergeven gezien hun noeste arbeid gedurende de hele route..
Na iets meer dan 140 km bereikten we uiteindelijk het eindpunt van de route ter hoogte van het clubhuis van de golfbaan, hier dronken we met een gedeelte van de groep nog een ‘hersteldrankje’
In totaal 22 Swolland leden reden dit jaar de Salland Twente Tocht, een aantal waarmee de toerleiders zich gelukkig prijsden en hun ongetwijfeld de motivatie zal opleveren om de tocht volgend jaar minimaal net zo’n succes te laten zijn…
Allen bedankt!