Na een voorjaar vol covid-19 misère was het spannend of de voorgenomen Trier Tour van Swolland dit jaar kon doorgaan. Pas enkele weken voor vertrek, eind juli, wisten we 100% zeker dat we op reis konden, zij het met een danig uitgedunde groep.
Corona-angst, medische perikelen en persoonlijke omstandigheden noopten 6 deelnemers om hun deelname te annuleren terwijl op het laatste moment ook nog een vervanger voor de chauffeur van de begeleidingsbus moest worden gezocht.
Geen optimaal voortraject dus, als dat uiteindelijk maar goed zou komen..

DE HEENREIS EN AANKOMST IN TRIER

Zoals altijd hadden Bennie v.d. B en Gerhard H. als organisatie van deze buitenlandtrip de reis tot in de puntjes voorbereid, routes werden gemaakt, onderkomens geboekt en deelnemers op de hoogte gehouden. Toen zij het idee van de Trier Tour opperden was er van Covid-19 nog geen enkele sprake.
De Trier Tour werd gekozen uit meerdere mogelijkheden van reisdoelen en uiteindelijk door een ieder omarmt.
Zoals gezegd zorgde de Corona pandemie er dus voor dat pas enkele weken voor vertrek alles met zekerheid door kon gaan en de resterende deelnemers opgelucht adem konden halen.
Het vertrek stond gepland voor zaterdag 25 juli vanaf Sent Waninge, waar we met 4 auto’s zouden vertrekken naar Trier. Een reis van een kleine 5 uur.
Zoals altijd zou ik maatje Jan S. meenemen en omdat Jan’s hagelnieuwe Wilier in mijn stokoude Ford Focus moest plaatsnemen, had ik de binnenkant van de auto eens flink met de stofzuiger onder handen genomen.
Thuis had ik mijn eigen bagage netjes aan de ene kant van de bagageruimte geplaatst zodat het spul van Jan er nog makkelijk bij in kon…

Bij het afgesproken vertrekpunt was iedereen mooi op tijd. Ook onze hagelnieuwe cateraar, mecanicien en chauffeur Dick A. stond aan vertrek.
Dick, als vervanger van Lammert W. op het laatste moment aangetrokken voor de belangrijke taak van begeleider kende zelf ook nog een spannend moment wat betreft het doorgaan van zijn deelname. Gelukkig kwam dat in de laatste week uiteindelijk helemaal goed.
Om 09.00 uur reden we gelijktijdig de A28 bij Zwolle noord op en de Swolland Trier Tour was officieel gestart.
Jan en ik kozen voor een vroege en snelle pitstop in noord Limburg, niet in het minst gedwongen door, zoals dat zo mooi heet, hoge nood.
Daarna reden we heel even verkeerd bij Venlo, maar konden lekker door kachelen tot we werden tegengehouden door een afgesloten snelweg in Duitsland. De omleiding was nogal onduidelijk aangegeven wat voor de nodige oponthoud zorgde. Toch kwamen we uiteindelijk nog redelijk op tijd aan bij de JHB van Trier waar wij Bennie en Harrie ten H. al zagen lopen. Zij hadden de omleiding wel gelijk door en waren al een half uurtje eerder ter plaatse.. Uiteindelijk arriveerde iedereen veilig en wel ter plaatse waarna Gerhard het inchecken voor zijn rekening nam, met mondkapje vanzelfsprekend..

Het eten in een JHB heeft altijd wel iets van een gaarkeuken, je gaat in de rij staan en je prakkie wordt opgeschept. Het is best te eten hoor maar, culinair gezien zeker geen hoogstandje. De vraag is of je dat mag verwachten..

Nadat iedereen de kamer had ingenomen en de bagage en fietsen had uitgeladen stond ons nog een rondtoer onder leiding van een stadgids te wachten. Deze interessante rondleiding duurde ongeveer anderhalf uur en met een keel als schuurpapier maar met kennis van de oudste stad van Duitsland keerden we terug naar de JHB waar een biertje door iedereen als een geschenk uit de hemel werd genuttigd.
Het bleef vooralsnog bij één consumptie omdat het eten wachtte. Het eten in een JHB heeft altijd wel iets van een gaarkeuken, je gaat in de rij staan en je prakkie wordt opgeschept. Het is best te eten hoor maar, culinair gezien zeker geen hoogstandje. De vraag is of je dat mag verwachten…
Na het eten konden we nog even genieten van de avond op het terras bij de JHB. Tot sluitingstijd (22.00 uur) maakten we het nog even gezellig alvorens we moe onze kamers opzochten. Morgen de eerste fietsdag.

FIETSDAG 1: TRIER – SCHENGEN – TRIER (115 km)

Het was nog vroeg toen ik mijn ogen opende. Ik had niet zo heel goed geslapen, de vorige avond had een stel bikers besloten vlak onder ons raam te gaan BBQ-en, en dat levert nu eenmaal extra rumoer op.
Een verkwikkende douche zorgde er echter voor dat ik mij langzaam maar zeker wat fitter ging voelen. De afspraak was dat we om 08.00 aan het ontbijt zouden zitten om een uurtje later te vertrekken voor de 1e dagtocht in de richting van Luxemburg en een stukje Frankrijk.
Bij het ontbijt schuifelde iedereen, gewapend met een mondkapje, langs de verse broodjes en meerdere soorten beleg. Bij de koffieautomaat stond een rij van een man of 5. De koffie was het wachten wel waard, want van verrassend goede kwaliteit!
Ik had me heilig voorgenomen om bij het ontbijt niet te veel te eten omdat ik daar met fietsen altijd een beetje last van krijg. Ik hield het daarom bij twee broodjes, een (geschilderd) eitje, een yoghurtje en 2 koppen koffie. Onderweg hadden we catering dus veel eten was sowieso niet nodig…

Om 09.00 uur had iedereen zich verzameld bij het schuurtje achter de JHB waar de fietsen de nacht hadden doorgebracht.
Nadat het materiaal was gecontroleerd, Dick was geïnstrueerd en iedereen startklaar stond volgde het fluitje ter teken van vertrek.
Gelijk na het vertrek passeerden we de Kaiser Wilhelm Brücke om aan de kant het fietspad langs de Moezel op te fietsen. Diezelfde Moezel zouden we de rest van de dag blijven volgen, eerst aan de noordwestelijke kant richting Luxemburg en op de terugweg aan de zuidoostelijke kant terug naar het vertrekpunt Trier.
Het weer was bij vertrek een beetje bewolkt en er werden zelfs enkele spatjes regen gevoeld. De vraag was dus wel of geen regenjackie, ik besloot het niet te doen en uiteindelijk bleek het zeker niet nodig, ondanks het redelijk bewolkte weerbeeld.
Na ongeveer een kleine 25 km kon Dick, onze nieuwe cateraar, voor het eerst aan de slag. Het eerste plekje wat hij had gevonden voor de eerste stop mocht er gelijk zijn . Mooi, rustig en strak aan het fietspad gelegen.

Volgens afspraak zouden we corona-proof omgaan rond de bus, dat wil zeggen eerst de handen desinfecteren daarna pas overal aan zitten. Op een enkele keer vergeten na, hield iedereen zich netjes aan deze afspraak. Sommigen gingen nog een stapje verder en namen de corona regels wel erg serieus..

Ook voor Dick bleek alle begin toch iets lastiger dan verwacht en dat betekende dat wij iets langer op de koffie moesten wachten dan menselijk gezien gewenst was. Dick had het totale vermogen van de accu’s van de bus enigszins onderschat waardoor het water, toch een hoofd bestanddeel van een goed bakkie leut, niet heet wilde worden. Vanzelfsprekend werd het Dick vergeven (zolang het maar niet weer gebeurde.. ).
Uiteindelijk kwam het allemaal weer vrij vlot goed, een halfuurtje later had Dick het water alsnog op de juiste temperatuur en op een iets verderop gelegen locatie konden we alsnog genieten van een heerlijk bekertje koffie.
Qua cateren bleek het dus wel goed te zitten met Dick!

Het keerpunt van de rit van vandaag lag in Schengen in Luxemburg, welbekend van het aldaar gesloten akkoord van Schengen waardoor vrij verkeer tussen verschillende landen mogelijk werd. Ter plaatse wordt dit feit herdacht met een heus museum en een parkje waar al de vlaggen van de deelnemende lidstaten stonden opgesteld.
Een mooie plek voor de groepsfoto in Swolland tenue, een vriendelijke landgenoot wilde dit wel doen vanaf zijn verhoogde standplaats bij het museum.
Nadat de plaatjes genomen waren konden we terugweg weer inzetten. Via een klein stukje Frankrijk fietsten we al vrij snel Duitsland weer in. Schengen ligt zelf in Luxemburg, maar ter plaatse ligt in het midden van de Moezel het drielandenpunt van Luxemburg, Frankrijk en Duitsland en dat was precies de reden dat wij in zeer korte tijd liefst drie landsgrenzen passeerden.

Langs de geheel Duitse zijde van de Moezel fietsten we langs vele aan de Moezel gelegen campings weer richting Trier. Onderweg werden we door Dick verwend met een uitgebreide lunch op een fraaie locatie aan de…Moezel.
Dick wist ons op deze eerste dag al van zijn niet geringe kwaliteiten op het gebied van catering te overtuigen, vers gesmeerde broodjes, drankjes, bekertjes yoghurt en vers fruit werd ons aangeboden. Later die week zouden ook de technische vaardigheden van onze begeleider nog meerdere malen van pas komen.

Weer aangekomen in de drukte bij de JHB werden we nog even verrast door een ongelukkig valpartijtje van Gerhard, deze bleef echter zonder verdere lichamelijke of materiële gevolgen. Na een douche konden we met een gerust hart aan de hersteldrankjes op het enige plekje in de schaduw, het rokersterras…
Die avond aten we een soort aardappelgerecht met een echte Duitse frikadelle (platte gehaktbal) en ik moet zeggen dat zakte er wel in.
In de grote tuin annex speelweide van de JHB dronken we later die avond gezamenlijk nog een paar drankjes en genoten we na van de eerste fietsdag en de fraaie omgeving. Heel laat maakten we het niet, de volgende dag wachtte ons de lange etappe naar Cochem..

FIETSDAG 2: TRIER – COCHEM (145 km)

Deze ochtend werd ik wakker met een behoorlijke pijn in mijn onderrug, waarschijnlijk veroorzaakt door het te zachte matras van mijn tijdelijke bed. Enkele rek- en strek oefeningen brachten helaas weinig verbetering. Een paar pijnstiller na het ontbijt moesten daarom het fietsen deze dag mogelijk maken.
Vandaag zouden we verkassen van Trier naar Cochem dus behalve wijzelf moest ook onze bagage op reis. Afgesproken was dat we rond 09.00 uur zouden vertrekken dus voor die tijd moest alles in de bus- en wij gereed staan. Dat lukte boven verwachting en enkele minuten na negen vertrokken we voor de langste etappe van de fietsweek.

Inclusief pauzes en oponthoud zouden we ongeveer 8 uur later arriveren in Cochem. Onderweg meanderden wij met de Moezel mee langs wijngaarden, dorpen en stadjes, genoten van vergezichten en de gebruikelijke activiteiten op en rond de rivier.
Vanzelfsprekend stond Dick op gezette tijden weer voor ons klaar met zijn bus en de nodige versnaperingen.
Vandaag werden we voor het eerst ook geconfronteerd met wat mechanisch malheur in de vorm van lekke banden, welke met behulp van Gesinus A. redelijk snel weer werden hersteld.
De weersomstandigheden waren prima om bij te fietsen, half bewolkt in het begin tot zonnig aan het eind met temperaturen die uiteindelijk opliepen tot een graad of 26.

“Onderweg meanderden wij met de Moezel mee langs wijngaarden, dorpen en stadjes, genoten van vergezichten en de gebruikelijke activiteiten op en rond de rivier“.

Na een lange en warme dag kwamen we rond 17 uur aan in het toeristische Cochem, zeg maar gerust het Valkenburg aan de Moezel.
Bij binnenkomst in het plaatsje bleken mijn dochter en schoonzoon zich op de boulevard te hebben genesteld om een paar foto’s te maken. Zij hadden hun verblijf in Koblenz even onderbroken voor een uitstapje naar Cochem en via ‘live locatie delen’ in WhatsApp was op de hoogte van onze locatie en aankomsttijd. Terwijl de groep doorfietste nam ik nog even de tijd voor een kort familie intermezzo om daarna weer snel op zoek te gaan naar de groep bij het hotel.

Na het inchecken werden we verdeeld over 2 dependances verderop in de straat om even later te gaan dineren in het oude hoofdgebouw.
Het diner smaakte ons allen prima en de bij geserveerde biertjes niet minder. Na zo’n lange dag in het zadel smaakt een glas goed Duits bier toch beter dan de sportdrankjes uit de bidon..
Als iedereen klaar is met eten besluiten we nog even een korte wandeling te maken op weg naar een terras voor koffie of… nog meer bier. Helaas bleek het mooiste terras, met uitzicht op de Moezel, niet genoeg ruimte hebben voor een groep van 10 mensen waardoor wij eieren voor geld kozen en op zoek gingen naar een andere gelegenheid.
Die vonden wij na veel ‘vijven en zessen’ uiteindelijk op een verhoogd terras bij een bar-bistro niet ver ons hotel. Daar werd het nog even heel gezellig en werd de dag op passende wijze afgesloten.

FIETSDAG 3: COCHEM – KAUB AM RHEIN (101 km)

Schoenplaatjes tikken op het asfalt van Cochem. Vanwege de gescheiden ligging van hoofdgebouw en dependances is het een beetje organiseren om fietsen en tassen bij de bus te krijgen. Het ontbijt in het hoofdgebouw smaakte prima en was voldoende voedzaam dus de energie hadden we wel. Misschien dat een enkeling nog de naweeën van de vorige avond voelde maar verder ging het redelijk goed.
Vandaag zouden we de Moezel voor even achter ons laten en bij Koblenz de machtige Rijn bereiken en vervolgen tot aan Kaub Am Rhein>
Zoals elke dag proberen we rond 09.00 uur te vertrekken en vandaag lukt dat zelf nog een minuutje eerder, om 08.59 uur klikken we in de pedalen en vervolgen onze weg stroomafwaarts langs de Moezel.
Na een honderdtal meters zien we de bus van Dick al toeterend langs ons heen scheuren op weg naar de eerste stop. Dick zou echter al vrij snel op zijn schreden moeten terugkeren vanwege technische problemen voor Jaap L.
Gelijk uit het vertrek klinkt er een naar schurend en klikkend geluid uit Jaaps’ achterwiel en nadere bestudering leert dat de velg is gescheurd ter hoogte van de rand. Hiermee kan Jaap zeker niet verder en assistentie wordt ingeroepen.
Kilometers verderop draait Dick razendsnel de bus, verwisseld snel zijn koksmuts voor de mecaniciens pet en spoed zich terug naar de groep.
Daar aangekomen zet hij zo snel als hij kan de cassette van Jaap op het reservewiel zodat deze in ieder geval zijn tocht kan vervolgen.
Speciaal voor de fotograaf wilde Jaap nog wel even een ‘Hennie Kuipertje’ doen…

Na dit oponthoud haastte Dick zich met de bus naar de geplande koffiestop, terwijl wij fietsend hetzelfde deden, nu echter zonder het kabaal van Jaaps’ fiets.
Evenzogoed waren we nu wel echt aan koffie toe en de ontdekking van de bus een kleine 20 km verderop deed ons allen bijzonder goed.
De eerste stop is meestal een geplande plaspauze maar door de aanwezigheid van de koffie wordt dat door de meesten in eerste instantie even vergeten, eerst koffie dan komt de plas vanzelf wel een keer…

Na de stop gingen we op weg naar Koblenz, daar waar de Moezel en de Rijn elkaar ontmoeten bij de Deutsche Eck. Op deze bekende en dus drukke plek vonden wij een landgenote bereid ons voor de eeuwigheid vast te leggen met beide rivieren op de achtergrond. Na dit fotomoment fietsten wij weer verder en Kaiser Wilhelm I, ter plaatse geëerd met een reusachtig standbeeld), vond het goed.
Door het drukke wandelpark en de omzoomde fietspaden langs de Rijn verlieten wij Koblenz weer om koers te zetten richting Kaub waar wij moesten inchecken in de plaatselijke JHB.
Voor we daar waren fietsen we eerst nog langs de Loreley bij St. Goar waar ook nog even werd gefotografeerd.
Onderweg hoorde ikzelf plotseling een jankend geluid bij de voorste remschijf, niet continu maar wel bijzonder irritant en in volume toenemend. Op een gegeven moment werd het zo irritant dat er gestopt moest worden om checken wat het euvel was. Dat werd echter niet gevonden en door telkens de voorrem even lichtjes te beroeren als het lawaai weer begon kon ik uiteindelijk redelijk rustig Kaub bereiken.
Bij het veer over de Rijn werd door een aantal van ons een extra lus gedaan terwijl de overige, waaronder ik de pont namen naar de overkant, naar Kaub.
Daar werd ingecheckt, de kamer gezocht (wat nog een hele tour was) en gedoucht. In afwachting van de rest kozen Jaap, Dick en ik ervoor om gezamenlijk een verfrissend biertje te drinken.

Uiteindelijk werd de geplande lus met bijna de helft ingekort waardoor de anderen sneller dan verwacht ook weer bij de JHB arriveerden. Nadat ook zij hadden gedoucht kon er weer gezamenlijk gegeten worden.
Na de dis zorgden Dick en ik ervoor dat mijn voorrem de volgende dag minder lawaai zou maken terwijl een gedeelte van ons het boven Kaub gelegen kasteel bezochten. De rest van de avond brachten we door op het terras van de JHB met uitzicht op de spoorlijn (ongeveer 1 trein per 5 minuten) en.. de Rijn. Soms, als je maar goed genoeg kijkt, lijkt het net of de treinen ook op de Rijn zelf rijden. Langzaam, dat wel…

FIETSDAG 4: KAUB AM RHEIN – IDAR OBERSTEIN
(101 km)

Het is ongeveer 09.05 uur als we met z’n allen weer staan opgesteld bij de veerpont. Vandaag voert onze fietstocht ons in het eerste gedeelte nog langs de Rijn, waarna we bij Bingen verder gaan langs de Nahe, een van de vele zijrivieren.
Iets eerder had ik eerste een paar korte rondjes gefietst om te kijken of de voorrem nu weer geluidloos was en daar leek het wel op. Het schoonmaken van de remblokjes en het (voor alle zekerheid) plaatsen van de remschijf van mijn reservewiel zorgde voor weer geluidloos fietsen.
De pont stond nog te laden aan de overzijde waardoor wij met z’n allen even geduld moesten hebben. Iedereen zag er behoorlijk uitgerust uit en leek goed uitgeslapen ondanks het onophoudelijk passeren van de goederentreinen op een steenworp van de JHB.
Ook Dick had er vandaag weer zichtbaar plezier in…

Het weer was ook vandaag weer prima en onder een felblauwe lucht was het geen straf om te wachten op het veer.
Eenmaal aan de andere kant zetten we koers richting Bingen waar we ter plaatse nog even een kijkje nemen op de Rheinpromenade waar de Nahe in de Rijn stroomt. Er heen fietsen was vrij eenvoudig maar om het fietspad te vinden wat ons verder moest brengen bleek iets lastiger.
Dat probleem zouden we verderop nog een aantal keer krijgen, bijvoorbeeld de juiste weg te vinden door Bad Kreuznach bleek een hoog ‘kruip door, sluip door’ gehalte te hebben. Uiteindelijk lukte het wel en de troost kwam er in vorm van de bus van Dick en de koffie!
Terwijl wij van de koffie en versnaperingen genoten kon Dick zelf zich ook nog even uitleven op de fiets van een Nederlandse voorbijganger met panne.
Na de pauze fietsen we verder terwijl het landschap langzaam veranderde en glooiender werd. Halverwege de etappe werden we zelfs verrast met een heus klimmetje ter hoogte van Oberhausen An der Nahe, een kort maar toch nog behoorlijk steil klimmetje. Ondanks dat ging ik eigenlijk wel lekker en redelijk vlot naar boven en voelde ik geen enkele pijn in de knie en dat was zeker hoopgevend met in het achterhoofd het feit dat aan het eind van de dag een serieuze klim naar het hotel zou volgen…

Na de leuke maar veel te korte afdaling fietsen we verder door zonovergoten landerijen, langs campings aan de Nahe en lunchen we niet ver vanaf een gehucht met de naam Boos. Maar boos zijn we allesbehalve na de heerlijke verse broodjes van Dick…
De temperatuur liep in middag op tot waarden boven de 30 graden en veel drinken was het devies en ook dat was bij de bus voldoende voorradig.

Met volle maag en bidons gingen we weer verder richting ons einddoel van de dag; Hotel Bergkristall in Idar Oberstein. Deze plaats is eigenlijk samengesteld uit de steden Idar en Oberstein en de dorpen Algenrodt en Tiefenstein welke in 1933 werd samengevoegd tot Districtsstad Idar-Oberstein met 30.000 inwoners en ook bekend als edelsteen- en garnizoensstad.
Omdat de plaatselijke JHB kortgeleden plotseling gesloten werd moest de organisatie van de Trier Tour op zoek naar een vervangende overnachtingsruimte. Deze vonden ze in het fraaie, maar hoog, gelegen hotel Bergkristall. Dat betekende voor ons een 3.5 kilometer lange, in steilte toenemende klim aan het eind van de toch al warme etappe.
Stiekem had ik wel een beetje angst voor de voorspelde 16% stijging die ons de laatste paar honderd meter stonden te wachten, te meer omdat de aanloop ook niet bepaald vlak te noemen was. Maar of het nu aan de broodjes van Dick lag of toch echt aan mijn eigen benen, ik klom redelijk gestaag omhoog en alleen op het echt steile gedeelte moest ik even stoppen om mijn hartslag te reguleren, eenmaal weer op de fiets kwam ik uiteindelijk de gehele klim fietsend boven, buiten adem maar wel voldaan.

Hennie H. en Harrie t.H. waren als eersten boven terwijl Jan S. net voor mij aankwam. Samen puften wij even flink uit om vervolgens de rest van club aan te moedigen bij hun martelgang. Dat wil zeggen de rest minus Gesinus A. die met 10 vingers in de neus breeduit lachend bovenkwam. Verschil moet er zijn…
Nadat iedereen was gearriveerd trakteerde Dick ons op een koud blikje Hertog Jan dat, met één flinke sis, naar binnen werd gewerkt.
Na het inchecken en de oh zo lekkere douche volgde nog een korte nazit op de warme terrasweide van het hotel alvorens wij werden verrast met een prima diner
Die avond maakte een aantal van ons nog een ommetje en sloten we de avond en deze fietsdag gezamenlijk af in de koelte van de avond. Nog één fietsdag te gaan!

FIETSDAG 5: IDAR-OBERSTEIN – TRIER (106 km)

Na een goede en koele nachtrust ontwaakte ik rond een uur of half zeven heerlijk uitgerust. Vandaag stond de laatste etappe op het programma en dat zou in tegenstelling tot al de etappes langs de verschillende rivieren meer klimwerk geven. Zaak dus om goed te ontbijten. In de ontbijtzaal was, als corona maatregel, eenrichtingsverkeer langs het ontbijtbuffet ingesteld, wat echter niet door iedereen gelijk begrepen werd. Het deed echter geen enkele afbreuk aan de kwaliteit van het ontbijt, het was heerlijk en uitgebreid.
Vervolgens werden de koffers weer naar de bus gebracht en de fietsen, waar nodig, nog even aan een laatste inspectie onderworpen.

Gelukkig voelden de benen net als gisteren behoorlijk goed en kon ik de klim redelijk verteren, ook wel eens lekker!

Gelijk uit het vertrek volgde de afdaling naar Oberstein, dezelfde weg die we gisteren omhoog waren gekomen daalden we nu af. Helaas geen mooie afdaling, te veel bochten en beneden aan door stedelijk gebied. Geen lol aan te beleven dus…
Even verderop moesten we gelijk weer ruim een kilometer omhoog met percentages van rond de 10%. Even om- en terugschakelen dus.
Gelukkig voelden de benen net als gisteren behoorlijk goed en kon ik de klim redelijk verteren, ook wel eens lekker!
Een paar kilometer verderop werden we opgeschrikt door een lekke band van Hennie met een kort oponthoud tot gevolg, omdat dit gebeurde aan de voet van weer een klimmetje besloot ik door te fietsen om boven rustig een paar foto’s te kunnen nemen.

De lekke band van Hennie zou helaas niet het enige oponthoud betekenen. Een stuk verderop trapte Gerhard zijn ketting kapot. Nu had hij al eerder schakel problemen, maar het kan ook maar zo zijn dat de enorme spierkracht in zijn benen de ketting deed knappen…
De (tijdelijke) reparatie van de ketting kostte ons wel wat tijd, maar we hadden de hele dag de tijd dus niemand maalde daarom. Tijdens de lunch werd Dick ingeschakeld om de boel helemaal in orde te maken en de rest van de dag ging Gerhard weer als een speer.
De lunch vond plaats aan het begin van het Nationalpark Hunsrück Hochwald en na de lunch zouden we ontdekken waarom.
Onmiddellijk nadat we weer waren opgestapt begon de weg te stijgen en dat zou het blijven doen tot we 7,5 km verderop op een hoogte van 730 meter aankwamen. Het steilste stuk tikte de 12% aan en dat was dus even serieus werken. Op de minder steile stukken konden we evenwel genieten van de mooie omgeving van dit Nationalpark .

Nadat we het hoogste punt hadden bereikt daalden we via een enorme slechte weg terug naar ongeveer 560 meter om vervolgens zo’n 20 km lang verder te golven door de glooiende Hunsrück. Halverwege werden we opnieuw opgeschrikt door een lekke band maar dat gaf ons even de gelegenheid om in de schaduw van een grote boom uit te puffen, want warm was het.

Gelukkig konden we na een ‘stief kwartiertie’ weer verder, op weg naar de laatste koffiestop bij de bus van Dick. Voor de gelegenheid had Dick weer een extra fijn schaduwrijk plekje voor ons uitgekozen aan een grote, overdekte, picknicktafel. Daar werden we weer verwend met allerhande lekkernijen in vaste en vloeibare vorm. Het was de laatste stop van het fietsgedeelte van deze tour, dus we namen het er nog even goed van.
En Dick? Dick keek toe en genoot van ons genieten…

Nog 40 kilometer hadden we nu te gaan tot aan Trier en die, zo beloofde Gerhard, zouden alleen maar in dalende lijn zijn. Een mooi vooruitzicht, al duurde het nog wel even voor we echt gingen dalen. In tegenstelling tot Gerhard’s belofte stegen we eerst nog van 513 tot 524 meter. Daarna echter was het inderdaad 40 kilometer lang dalen met ongeveer 1% tot we weer terugkwamen in Trier op een hoogte van 160 meter.
Op weg naar de JHB bleek dat het in de stad behoorlijk warm was en wachtend voor een stoplicht brak het zweet ons aan alle kanten uit. Gelukkig was de JHB niet zo heel ver meer en het welverdiende hersteldrankje dus ook niet…
Daarmee kwam een einde aan het fietsgedeelte van onze Swolland Trier Tour 2020.

Het was de laatste stop van het fietsgedeelte van deze tour, dus we namen het er nog even goed van.
En Dick? Dick keek toe en genoot van ons genieten…

Die avond genoten we nog van een laatste gezamenlijk verblijf op het terras bij de JHB en prezen ons gelukkig dat er nog geld over was in de kas. Hierdoor konden we ‘vrij drinken’ en dat deden we dan ook maar, we hadden immers genoeg vocht verloren vandaag..
Tijdens de nazit werd de hele week nog even na beschouwd en unaniem waren we van mening dat het een top week was geweest, niet in het minst door de geweldige catering van Dick en de als vanouds vlekkeloze organisatie van Gerhard en Bennie.
De zwoele avond eindigde uiteindelijk rond een uur of elf en moe maar voldaan zochten we allemaal onze kamer op voor de laatste nacht in Trier.

Vrijdagmorgen 06.30 uur. Jan en ik zijn op tijd opgestaan omdat we onze fietsen graag voor het ontbijt weer in de auto wilden hebben staan. Dat scheelde erna weer.
Nadat we ons hadden opgefrist en de tassen weer hadden ingepakt begaven we ons naar de receptie van de JHB om de sleutel van het berghok, waar de fietsen staan, te vragen. Helaas was het enige personeelslid ter plaatse net de kas van de vorige avond aan het tellen. Ze zal blij geweest zijn met de opbrengst, onze kas leeg die van de JHB vol.
Evenzogoed had de dame in kwestie totaal geen aandacht voor ons gedrentel rond de balie en tot overmaat van ramp moest ze daarna ook nog het saldo telefonisch doorgeven aan de manager…
Uiteindelijk duurde het zeker 20 minuten eer wij zo ver waren dat we de aandacht hadden en het hok kon worden geopend.
Vervolgens brachten we de beide fietsen in de transport modus en sjokten richting het ontbijt.
Nadat we afscheid hadden genomen van diegene die we nog tegenkwamen reden wij om 08.45 uur het terrein van de JHB af, terug naar Zwolle.
Daar kwamen we een dikke 5 uur later aan na een warme en file-rijke rit. Na nog een laatste biertje bij Jan reed ik vervolgens door naar huis en was de fietsweek definitief voorbij. Het was mooi geweest!