Met een strenge blik bekijkt de Arnoud, de sportarts die bij mijn revalidatie een oogje in het zeil houdt, mijn revalidatieschema. “Dat is wel een beetje te behoudend meneer de Groot, we zijn hier natuurlijk wel om wat te doen”. Mijn ‘ja maar’ maakte geen enkele indruk en ik werd gesommeerd om op een aanmerkelijk hoger wattage te gaan trappen tijdens de 4 minuten ‘bergop’.
De hartrevalidatie bij Isala houdt in dat ik 2x per week een uur moet fietsen in blokjes van 4 minuten ‘bergop’ en 3 minuten ‘bergaf’ met het doel dat de hartslag na elke ‘bergop’ weer snel genoeg naar acceptabele waarden daalt, uitgangspunt daarbij was de waarde die maximaal getrapt werd tijdens de fietsproef voorafgaande aan de revalidatie. Uiteindelijk is het de bedoeling dat ik die waarde (200 watt) dus minimaal haal aan het slot van de revalidatie.
Terwijl het zweet mij langs het lijf gutst bij m’n laatste 4 minuten op 180 watt, bedenk ik mij dat ik een halfjaar geleden na een veel mindere inspanning onwel werd boven het Amsterdam-Rijnkanaal. Het kan verkeren en gelukkig voel het goed. Aan het einde van de training is Arnoud tevreden, helemaal gezien het feit dat het nog maar 2 maanden geleden is dat de zware ingreep is gedaan. Als ik aangeef dat ik ook bij de toerclub alweer mijn kilometers maak hoort hij het met enthousiasme aan en zegt erbij ” en spaar je niet te veel”

Met bovenstaande verhaal als bagage fiets ik donderdagochtend richting Café-Restaurant De Mol in Wijthmen, een voor inwoners van Zwolle-zuid prachtige startlocatie. Anderen zijn minder enthousiast, al ligt dat meer aan de afstand vanaf huis dan aan de locatie zelf.
Voor deze warme donderdag had ik een DORT georganiseerd; een DonderdagOchtendRevalidatieTochtje. Buiten mijzelf verschenen nog 5 heren aan de start; Ruud W., Toine P. Cor W. en Gerard en Remco op de tandem. De rit ging richting buurtschap De Eikelhof in de gemeente Olst.
Geheel in de gedachte van de sportarts gaf ik Ruud en Cor de opdracht om de snelheid iets hoger aan te houden dan vorige week en dus geschiedde.
Tegen een toch nog wel behoorlijke zuidwestenwind fietsen we door het Sallandse land, om via Heino, Elshof en Middel na ongeveer 30 km uit te komen bij De Eikelhof waar de koffie was gepland bij uitspanning De Lepelaar. Voor we daar op het terras konden plaats nemen stopten we nog even bij het mysterieuze kruis aan de Boxbergerweg. Voor diegene die van het bestaan van dit eeuwenoude kruis nog geen benul hadden volgde een korte uitleg over dit gevaarte dat midden in een weiland geplaatst is. Om een kort verhaal niet onnodig lang te maken, hier een link voor meer info:

De legende van het Stenen Kruis van Eikelhof

Het terras bij de uitspanning was helemaal leeg. Helemaal? Nee, achter de schutting zat een eenzame grijze heer te nippen aan een kop koffie. Als we het terras oplopen blijkt deze eenzame heer niemand minder dan Arnold van B. te zijn. Arnold was wat te laat geweest die ochtend (vond de Mol gewoon te ver….) en was daarom op eigen houtje richting De Eikelhof gefietst.
De koffie smaakte goed, de appeltaart ook al werd die wat vreemd geserveerd in een ijscoupe, heel apart…
Tijdens de koffie werd nog even gepraat over de nieuwe Swolland kleding die volgend jaar in gebruik genomen worden. Het ontwerp sprak ons allen wel aan.
Na de pauze vertrokken we (met een mannetje meer) eerst nog een stukje in zuidelijk richting om vervolgens via Hengforden, Groot Hoenlo en Boskamp weer naar het noorden te fietsen. Inmiddels had Toine het kopwerk van Cor overgenomen en met de wind in de rug werd het tempo nog heel iets opgeschroefd naar een koerssnelheid van zo’n 25 km/h.
Al meanderend (wat is dat toch een mooi woord, meanderen) fietsen we weer richting Zwolle om via onder andere Laag Zuthem en landgoed Soeslo weer bij het vertrekpunt uit te komen. Op het terras van De Mol genoten we nog van een welverdiend hersteldrankje om vervolgens voldaan huiswaarts te gaan.

De sportarts kan tevreden zijn, ondanks de warmte, de iets hogere snelheid en het hersteldrankje heeft het motortje zich prima gehouden. Natuurlijk, de conditie is nog niet super en de spieren zijn nog wat stram maar het gevoel is goed en dat is misschien wel het belangrijkste van alles.