WC1HY stond er tot twee maal toe boven mijn Strava activiteit , hetgeen nogal wat vragen opriep bij sommige clubgenoten. Enkelen smeekten mij om een tip van de sluier op te lichten en daarom doe ik dat dan maar middels onderstaand verslag van een tweetal ritten die ik maakte op de VAM berg en de Posbank!

Het zal voor niemand die mij kent als fietser een verrassing zijn dat ik niet de beste klimmer ben. De Lemelerberg, Holterberg of de VAM berg kom ik wel op, maar van harte gaat het allemaal niet.
Bij onze wekelijkse toertochtjes in Nederland is dat eigenlijk helemaal niet zo’n probleem. Goed, ik bereik wat later de top dan de meeste anderen maar uiteindelijk worstel ik mij wel naar boven.

Maar er zijn natuurlijk ook nog de echte bergen, de Alpen, Vogezen of Pyreneeën, dat wordt al gauw een ander verhaal.
Ooit beklom ik alleen de Col d’Aspin in de Pyreneeën, van de ‘makkelijke’ kant. Ook hier kwam ik boven, zij het na ettelijke keren stoppen om op adem te komen. Jaren later beklom ik met onze toerclub de fameuze Alpe d’Huez. Ook hier moest ik vele malen stoppen om uiteindelijk, geheel uitgeput, boven te komen.
Zodra het klimmen langere tijd boven de 7-8% komt dan gaat het mis, hoe klein ik ook geschakeld heb. De constante spanning op de spieren zorgen voor directe verzuring en een navenante hartslag die niet te reguleren is.
De recente (2016) gezondheidsproblemen helpen er dan ook nog niet bij.
Al met al betekent dit dat fietsen in het hooggebergte eigenlijk niet voor mij is weggelegd en de prachtige bergwereld op grote hoogte zal ik dus nooit fietsend bereiken. Dat, beste lezers, doet mij eigenlijk wel veel verdriet want het fietsen in een heuvel- of berglandschap vind ik wel heel erg mooi!
Voor een oplossing van mijn ‘probleem’ ging eens zoeken op het internet en na veel heen en weer surfen zag ik op een gegeven moment een You Tube filmpje voorbij komen van hybride racefietsen in het algemeen en de Wilier Cento 1 en 10 hybride in het bijzonder. Vervolgens was mijn interesse snel gewekt.

Toen ik enkele weken later rondliep bij Dickhof Oosterwolde stond daar zowaar een exemplaar van de Wilier Cento1 Hybride tussen alle reguliere modellen opgesteld.
Navraag bij een medewerker leerde dat dit soort fietsen behoorlijk gretig aftrek vind en ik kreeg het aanbod om er eens één uit te proberen en dat buitenkansje liet ik niet lopen natuurlijk.
Door de enorme toeloop op de sportieve fietsen van de laatste tijd, vooral ook bij Dickhof, duurde het even alvorens ik exemplaar mocht afhalen om een weekje uit te proberen.
Op dinsdagavond 27 oktober reed ik daarom naar Oosterwolde om de matzwarte Wilier Cento1 Hybride op te halen. Wat ik mee kreeg was de volledig carbon uitvoering met Ultegra Di2.
Gelijk de volgende dag trok ik richting de VAM berg om de eerste testkilometers te maken. Er stond die dag een stevige WZW wind, een extra bijkomstigheid voor de testrit..

De Ondersteuning

De Wilier Cento1 Hybride is uitgerust met de, in Spanje vervaardigde, Ebikemotion X35 welke ook door o.a. Bianchi wordt gebruikt in hun E racer.
Het voordeel van deze Ebikemotion X35 is dat het totale gewicht van de unit (batterij en motor) gelijkmatig over de fiets is verdeeld, wat gunstig is voor de stabiliteit van de fiets. Doordat de motor is geïntegreerd in de achteras levert dit geen extra belasting op voor de aandrijflijn, zoals bij een motor in het bracket wel het geval is.
Bijkomend voordeel is dat hierdoor de bracketafmeting gelijk kan blijven.
De Wilier Cento1 Hybride lijkt op het eerste gezicht op een normale volbloed racefiets en pas als je beter naar het achterwiel kijkt zie je de grotere achteras, waarin de motor huist en iets meer naar voren de miniem bredere (oversized) onderbuis en de bedieningsknop welke in de bovenbuis is geïntegreerd. Al met al een erg mooi gebouwde E-racefiets.
Vanzelfsprekend is de fiets zwaarder dan een gangbare racefiets, met de motor en accu haalt het totaal gewicht van de fiets net geen 13 kg, wat voor een E-bike echter een fraaie score is. Tot slot is de Wilier Cento1 Hybride met enkel aanpassingen snel om te bouwen tot een normale racefiets door een ander achterwiel te steken en de accu uit de onderbuis te verwijderen.

Gelijk na het vertrek vanaf de parkeerplaats in Spier voel ik het extra gewicht in het achterwiel, dit is echt even wennen. Vooral bij het aanzetten.
Eenmaal op gang reageert de hybride Cento1 echter als een gewone racefiets die makkelijk stuurt en goed reageert.
Toch duurt het tot aan de VAM berg voordat ik echt zal merken wat het verschil is.
Mijn geschiedenis op deze voormalige vuilnisbelt is allesbehalve groots, de keren dat ik er was klom ik, zoals altijd, vrij moeizaam naar boven op alle 3 de weggetjes.
Dit keer zou het aanmerkelijk makkelijker moeten gaan. De eerste beklimming zet ik de ondersteuning middels het knopje op de bovenbuis in de 1e stand (matige ondersteuning) en ik moet zeggen het helpt, al moet je nog steeds zelf behoorlijk trappen. De tweede en derde keer beklimming ik de bult met wat meer ondersteuning en dat scheelt een behoorlijke slok op een borrel. Het is alsof je ineens 200 watt extra in de benen hebt. Maar ook nu is het voordeel dat je nog wel steeds zelf moet trappen en het gevoel dat je een fietser bent verdwijnt eigenlijk niet. Dat is wel een groot voordeel van dit soort fietsen.
Nadat ik een keer of 6 de VAM berg op ben geweest besluit ik nog een extra rondje in de buurt te rijden. Waarbij ik de ondersteuning ook uitprobeer op een kilometers lange weg met de ZW wind, kracht 5, pal tegen. Ook hier is het een stuk makkelijker om een acceptabele snelheid vast te houden terwijl je jezelf toch in moet spannen.

Als ik na afloop de rit op Strava heb gezet blijkt dat ik behoorlijk wat PR’s heb gescoord, en dat ik in sommige klassementen ineens flink ben gestegen.
Niet helemaal eerlijk natuurlijk, maar Strava geeft niet de mogelijkheid om dit te verwijderen helaas.

POSBANK

3 dagen later lijkt het een redelijk mooie dag te worden en aangezien ik de Cento1Hy nog in bezit had kon ik hem mooi eens uitproberen op de Posbank.
’s morgens rijdt ik op tijd richting de carpoolplaats aan de noordkant van Arnhem, niet ver van de A50.
Vanaf daar besluit ik een uitgebreide ronde over en langs de Posbank te maken.
Als ik vertrek miezert het behoorlijk en ik heb er spijt van dat ik geen overschoenen heb meegenomen. Alle beloften ten spijt zie ik de zon pas als ik ’s middags weer richting Zwolle vertrek.
Ook op de Posbank komen de voordelen van een beetje ondersteuning goed naar voren als er geklommen moet worden. Het gaat allemaal net een stukje makkelijker en het lukt mij zelfs mijn hartslag een beetje in toom te houden. Tegelijk houdt je wel het gevoel dat je je inspant.
Klimmen wordt op die manier zelfs voor een anti klimmer als ik leuk…
Toch voel je je onbewust toch ook wel een beetje bezwaard dat je die ondersteuning gebruikt terwijl je anderen naar boven ziet ploeteren. Want hoe je het ook went en keert, je doet het toch niet helemaal zelf.
Aan de andere kant is het ook wel een keer leuk om op de Emma Pyramide gewoon iedereen voorbij te rijden, een gevoel wat ik nog nooit heb gehad en zonder ondersteuning ook nooit zal hebben.
Die dag fiets ik in totaal een rondje van zo’n 96 kilometer en ondanks de ondersteuning voel ik mijn benen nog wel en dat is eigenlijk het mooiste aan dit systeem.
Voor de standaard ritjes in ons vlakke polderland heeft deze fiets geen extra waarde tenzij zelf fietsen helemaal niet meer gaat.
Het is juist in heuvel- en bergachtig terrein dat de ondersteuning volledig tot zijn recht komt.
Wilier claimt dat je met de accu zo’n 200 watt extra produceert en dat je indien de accu vol is, je ca. 2000 hoogtemeters kunt maken. De capaciteit is uit te breiden met een extra accu welke in de bidon houder kan worden geplaatst.

Inmiddels staat de Wilier Cento1 Hybride (of WC1HY) weer bij Dickhof in Oosterwolde.
Even heb ik eraan gedacht om deze fiets als klimfiets aan te schaffen. Om zo in de Alpen, Pyreneeën of Vogezen te kunnen fietsen en genieten van de inspanning en de omgeving. De aanschafprijs heeft mij daar echter toch van weerhouden. Met een prijskaartje vanaf 4200 euro is het te duur voor zo maar erbij en de Canyon inruilen is mijn eer te na.
Dat dan weer wel…