Het was bij het televisieprogramma De Wereld Draait Door dat ik voor het eerst hoorde over de biografie van Thomas Dekker, “Mijn gevecht’. Thomas was, samen met journalist en ex-wielrenner Thijs Zonneveld, aangeschoven bij Mathijs van Nieuwkerk en zijn tafelheer Erben Wennemars om zijn boek te promoten en werd daarbij stevig aan de tand gevoeld door de presentator en de ex-sporter.
Het ging vooral over een aantal passages in de biografie (vooral over mederenners en begeleiders uit de Rabobank-periode) waarvan Mathijs en Erben vonden dat die niet in het boek thuishoorden, vooral de verhalen over sex met hoeren en gezamenlijke masturbatie bij pornofilms op de hotelkamer waren ‘not done’. Er ontstond vervolgens een discussie waarbij ik de kant koos voor Thomas Dekker en Thijs Zonneveld zonder het boek gelezen te hebben. Ik vond dat vooral een journalist als Matthijs van Nieuwkerk niet moralistisch moest gaan verkondigen dat bepaalde ontboezemingen niet konden terwijl jaren eerder Mart Smeets bijna verketterd werd omdat hij te veel feiten met de mantel der liefde zou hebben bedekt in het geval Lance Armstrong, ook bij de De Wereld Draait Door.

Het duurde vervolgens even voor ik het boek zelf kon lezen. Ik was in die periode nog drukdoende met de (zeer uitgebreide) biografie van Bruce Springsteen en om te voorkomen dat de levens van Bruce en Thomas door elkaar gingen lopen besloot ik te wachten met ‘Mijn gevecht’. Voor je het weet haal je dingen door elkaar en zouden er bloedzakken hebben gehangen in de kleedkamer van Springsteen en was Thomas Dekker alsnog een wereldster geworden zijn….

Inmiddels heb ik de biografie van Thomas Dekker uit en heb ik mijn mening toch enigszins bijgesteld. Laat ik vooropstellen dat ik ervan uitga dat alles wat in het boek is opgeschreven op waarheid berust, waar rook is, is immers ook vuur en waarom zou je als ex-wielrenner behoefte hebben om een boek vol leugens te schrijven.
Het boek geeft een inzicht in het leven van een jonge man die veel te vroeg op een voetstuk werd gezet en die daar, mede door zijn karakter, niet mee om wist te gaan. De biografie geeft ook een inzicht in de dopingwereld van de jaren 90 en 2000 en in hoeverre ook het Rabobankteam hiermee besmet was.
Thomas Dekker spaart zichzelf geenszins en dat is te prijzen, maar je kunt je afvragen wat de toegevoegde waarde is van de ontboezemingen over bijvoorbeeld de sex uitspattingen met o.a. Michael Boogerd in de Yab Yum, behalve misschien de verkoopcijfers van het boek en wellicht wraakgevoelens.

Het duurde vervolgens even voor ik het boek zelf kon lezen. Ik was in die periode nog drukdoende met de (zeer uitgebreide) biografie van Bruce Springsteen en om te voorkomen dat de levens van Bruce en Thomas door elkaar gingen lopen besloot ik te wachten met ‘Mijn gevecht’. Voor je het weet haal je dingen door elkaar en zouden er bloedzakken hebben gehangen in de kleedkamer van Springsteen en was Thomas Dekker alsnog een wereldster geworden zijn….

Dat Thomas Dekker Jaques Hanegraaf benoemt als de man die hem aanzet tot het gebruik van doping, daar kan ik inkomen want dat is een belangrijk gegeven voor het verhaal, net als het gebruik en handelen in doping door Michael Boogerd. Echter, dingen die gebeurd zijn tussen en met mensen die je destijds als collega c.q. vriend beschouwde en die toch behoorlijk persoonlijk van aard zijn vind ik niet terzake doende en voor het boek niet echt relevant. Mochten zulke gebeurtenissen al verteld moeten worden omdat jij ze, als schrijver, belangrijk vind te noemen omdat het jou aangaat, dan zou dat ook kunnen zonder daarbij andere personen in diskrediet te brengen.
Wat betreft de openheid op het gebied van het dopinggebruik mag elke wielrenner wat mij betreft een biografie schrijven en man en paard noemen.

Thomas Dekker en Thijs Zonneveld hebben met “Mijn gevecht’ een serieuze tip van de sluier opgelicht waar het dopinggebruik aangaat en daarom is het, wat mij betreft, een waardevol boek. De toekomst zal uitwijzen in hoeverre de personen die genoemd, en beschadigd, worden nog acties zullen ondernemen. Ik denk; wordt vervolgd.