2016 was een bewogen jaar, voor mij persoonlijk, voor miljoenen vluchtelingen, voor de inwoners van Aleppo, Brussel, Nice en Berlijn en ongetwijfeld voor miljarden andere levens op onze planeet.
Toch was er één grote algemene deler dit jaar, het overlijden van een ontelbaar aantal grootheden der aarde. Mensen die door hun talent een onuitwisbare indruk hebben achtergelaten in de levens van vele mensen of in sommige gevallen zelfs hun stempel hebben gedrukt op de geschiedenis.
Iedereen kent de namen inmiddels wel en het gaat te ver om ze hier allemaal weer op te sommen, daarom heb ik er 3 uitgehaald. Een omdat het mijn allergrootste held was (en blijft), een omdat ie mij vanaf mijn vroegste jeugd bleef achtervolgen met zijn instrument en een omdat dit natuurlijk in de eerste plaats een wielerblog is.

Toots Tielemans,
Net als Nederland verloor ook België zijn grootste en internationaal beroemdste landgenoot, Toots Thielemans of voluit Jean Baptiste Frédéric Isidor (Toots) baron Thielemans.
Waarom ik Toots heb uitgekozen is misschien raadselachtig aangezien zijn soort muziek niet meteen mijn meest favoriete is, al zal ik niet ontkennen dat ik het na één toon, na één in-en uitademing van de grootste mondharmonicavirtuoos die de wereld heeft gekend, onmiddelijk herken. Zijn intro’s van o.a. Turks Fruit en Baantjer zijn wat dat betreft ongevenaard.
Toch heeft de persoon Toots Thielemans mij op de een of andere manier altijd gefascineerd. Het verhaal van de eenvoudige Brusselse volksjongen die het dankzij zijn uitzonderlijke muzikale talent tot wereldfaam heeft geschopt gaat er vanzelfsprekend in als koek.
Dankzij Willem Duys (Willem O’Duys voor intimi) kregen wij vroeger thuis Toots Thielemans met de paplepel ingegoten. Niet omdat dat moest van mijn ouders maar meer omdat het radioprogramma Muziek Mozaiek van Willem Duys steevast op de zondagochtend aan stond en Willem elke week wel ruimte maakte voor ‘zijn grote Belgische vriend’ Toots Thielemans. Daarna heeft de naam Toots Thielemans altijd iets bij mij losgemaakt. Halverwege de jaren negentig betrad Toots Thielemans, dodelijk vermoeid na een optreden, de taxi van Maarten Spanjer. In dat programma knoopte de taxichauffeur (Spanjer) gesprekken aan met zijn klanten terwijl de verborgen camera meedraaide. Op het verzoek van Maarten Spanjer of de vermoeide Thielemans een stukje wilde spelen voor de chauffeur pakt Toots zijn monharmonica en speelde de herkenningsmelodie van Turks Fruit. Wars van enige sterallures en dan heb je mij definitief gewonnen. RIP Toots Thielemans.

Johan Cruyff,
Over ‘de Verlosser’ heb ik gelijk na zijn overlijden al een blog gewijd (https://www.toerkoorts.nl/johan-cruyff-1947-2016-held/) maar toch wil ik Jopie ook nu nog graag een keer benoemen. Deze week werd namelijk bekend dat de Amsterdam Arena inderdaad wordt omgedoopt in het Johan Cruyff stadion, op verzoek van de familie van Johan Cruyff, zonder verdere commerciele toevoegingen.

Ik geloof oprecht dat Johan Cruyff, het Orakel van Vinkeveen a.k.a. De Verlosser,
boven in de hemel op de voetbalwereld neerkijkt
en gniffelend zag hoe Feijenoord herfstkampioen werd…

9 maanden na zijn overlijden is de pijn nog steeds niet helemaal verdwenen. Bij elke voetbalwedstrijd die we tegenwoordig krijgen voorgeschoteld denk je met weemoed terug aan de gouden jaren van Jopie uit Betondorp. De tijd dat men nog speelde voor een trainingspak en 100 gulden bij een overwinning. Overigens was het Johan Cruyff die als eerste Nederlandse speler de waarde van de individuele voetbalspeler op de kaart zette.
Johan Cruyff de man van de controverse, de man van de haat-liefde verhouding met AJAX , nooit te beroerd om zijn mening te geven maar zonder dubbele agenda.
De laatste jaren van zijn leven werden gekenmerkt door de fluwelen revolutie bij AJAX, op zijn eigen wijze zorgde Cruyff voor een omwenteling binnen de club. Een omwenteling die echter, voor het goed en wel echt iets heeft opgeleverd, alweer door allerlei gekonkel binnen de Amsterdamse club in goede bedoelingen verzandde. Als gevolg trok Cruyff zijn handen definitief van AJAX af  en moest nog net voor zijn overlijden meemaken dat ook zijn protegé Wim Jonk zijn werk als hoofd opleidingen niet mocht blijven uitvoeren. Ik geloof oprecht dat Johan Cruyff, het Orakel van Vinkeveen a.k.a. De Verlosser, boven in de hemel op de voetbalwereld neerkijkt en gniffelend zag hoe Feijenoord herfstkampioen werd….RIP Johan Cruyff

Rudi Altig,
Voor velen is Rudi Altig een grote onbekende, dat wil zeggen voor de niet wielerliefhebber. Bij de echte volgers van het mondiale hardfietsen is Rudi Altig wel degelijk een grootheid.
Rudi Altig werd in 1937 geboren in Mannheim en wist het in zijn carriere te schoppen tot drievoudig wereldkampioen. 2x zegevierde hij op de baan op het onderdeel achtervolging en 1x werd hij wereldkampioen op de weg en is daarmee één van de weinig renners die op zowel de baan als de weg wereldkampioen wisten te worden.
Verder won hij etappes in de grote rondes, klassiekers als de Ronde van Vlaanderen en Milaan-San Remo en het puntenklassement in de Tour de France. Een all round coureur dus.
Rudi Altig was een coureur met een aanvallende stijl en werd daarom in Frankrijk ook wel ‘Sacré Rudi’ genoemd, de heilige Rudi. Overigens was Altig zijn tijd ver vooruit waar het ‘doping’  aangaat, want hoewel het nog niet ging om bloedzakken en EPO stond Der Rudi wel bekend als de ‘de fietsende apotheek’ en werd hij meerdere malen bestraft vanwege gebruik van Amfetamine en andere zaken.
Na zijn actieve carriere werd Rudi Altig analyst bij de Duitse TV , wat hij tot 2005 volhield. Aan het einde van de lente van 2016 overleed hij op 79-jarige leeftijd aan de gevolgen van kanker. RIP Rudi Altig

Zomaar 3 grote persoonlijkheden die dit jaar uit onze samenleving werden weggerukt, 3 uit een bijna onophoudelijke rij van grote namen. De dood hoort nu eenmaal net zo bij het leven als ademhalen en ook beroemdheden ontkomen niet aan die ijzeren wet. Laten we echter hopen dat wij allemaal nog even doorgaan met ademhalen, ook in 2017.
Gelukkig Nieuwjaar allemaal!