3e kerstdag, tien voor halftien halverwege de rode Hanzebrug tussen Zwolle en Hattem. De laagstaande zon zet de IJssel in een magnifiek licht. Ik grijp naar de achterzak van mijn wielershirt waar mijn mobiele telefoon annex camera normaliter huist. Dit schouwspel van licht en water moet ik op de gevoelige plaat vastleggen. Maar, hoe ik ook voel en tast, er is geen mobiel te vinden en de kans om dit prachtige moment voor de eeuwigheid vast te leggen gaat jammerlijk verloren.

De periode rond kerst en nieuwjaar is vaak een tijd van veel eten en drinken, Top 2000 luisteren en verder weinig actie. Het lijkt of iedereen bijkomt van een jaar lang stressen in onze jachtige samenleving en zich vooral even nergens druk om maakt. Voor een grote groep toerfietsers van Swolland geldt dat, althans voor wat de ‘3e’ kerstdag betreft, zeker niet.
Op de dag na kerst staat voor hen traditiegetrouw de Calorieëntocht op het programma, een 80 km lange MTB tocht over de noord Veluwe.
Dit jaar is er voor het eerst ook een route voor de MTB-lozen zodat ook zij geen excuus hebben om niet de overtollige feest-calorieën weg werken.

Omdat het bij het wachten op de medefietsers nogal frisjes is besluit ik eerst even een keer de rode brug heen en terug te fietsen om een beetje warm te blijven. Op het hoogste punt boven de rivier blijkt dus dat ik het vandaag zonder mijn trouwe mobiel zal moeten doen, in die wetenschap fiets ik weer richting het peloton van 14 mannen dat mij inmiddels al tegemoet fietst…

Voor je het weet kruist Willem Alexander met zijn gevolg je pad en dat is wel het laatste wat je wilt als zwijn of ree in deze dagen.

Na een verharde aanloop fietsten wij, MTB-ers, bij Hattem het bos in terwijl de racers over de verharde paden verder gaan. Bij de carpoolplaats aan de A50 pikken we nog een MTB-er op en gezamenlijk fietsen we de zompige bospaden af. De regenval van de afgelopen weken heeft er voor gezorgd dat er om sommige plaatsen veel plassen liggen en soms is het een hele kunst om deze te ontwijken, gelukkig gaat het telkens goed. Dat geldt niet voor Ruud W. , de wegkapitein van dienst, die ons voorgaat over de Veluwse paden. Bij een bocht naar rechts, op een stukje singletrack, wordt hij verblind door de laagstaande zon en raakt met het voorwiel van zijn cyclecrosser een boomstammetje en slaat daarbij nogal onbeholpen over de kop. Hij komt er, met enkele schrammen in het aangezicht, redelijk goed af en met de schrik in het lijf kan hij de tocht voortzetten. Gelukkig heeft Ruud de knappe jaren al lang achter zich liggen dus daarmee komt hij wel weg…
Overigens maakte ik me een tiental kilometer later wel enigszins zorgen over Ruuds toestand toen hij opmerkte dat er zo weinig wild te zien was onderweg, terwijl iedereen weet dat al het wild zich angstvallig schuil houdt tijdens de feestdagen. Voor je het weet kruist Willem Alexander met zijn gevolg je pad en dat is wel het laatste wat je wilt als zwijn of ree in deze dagen.

Na een fraaie route, grofweg via Heerde, Tongeren en Gortel komen we na een kilometer of 45 uit in Vierhouten, het keerpunt van de route.
Bij De Vossenberg aldaar zitten de deelnemende racers al aan de koffie.
De Vossenberg is voor de gelegenheid in stemmige kerstversiering gehuld en wij doen daar met onze aanwezigheid graag een schepje bovenop.
Zoals altijd smaakt de koffie met appelgebak goed als je al een tweetal uurtjes in actie bent geweest in het koude, maar door het zonnige weer, prachtige bos.

Nadeel van de onderbreking is dat de herstart weer even tegenvalt omdat het lichaam opnieuw op temperatuur moet komen.
Na het vertrek uit Vierhouten gaat het op het lange, brede zandpad richting de N795 even volle bak, iets wat zich even later richting de Nieuwe Zuidweg nog eens herhaald. In het wiel van Arnold van B. kan ik het tempo met een maximale hartslag net aan volgen en ik ben blij dat we bij het oversteken van de N309 weer gas terugnemen, we zijn immers nog niet thuis…
Verderop passeren we de Haelberg, in de jaren 30 van de vorige eeuwen als werkverschaffingsproject gecreëerd en in later jaren met een heuse uitkijktoren verder opgehoogd. In vroeger jaren kon men vanaf hier Apeldoorn, de IJsselvallei en ook Zwolle kon zien liggen. Tegenwoordig hebben de bossen dit uitzicht ontnomen maar is de Haelberg nog wel een populaire wildspot plek. Om er met de te MTB komen slinger je langzaam stijgend door het bos en als de benen nog goed zijn is het klimmetje naar de toren zelf ook nog een optie. Dat doen wij dit keer niet en met een lekkere snelheid dalen we weer af richting de Ossenstal.

Het laatste deel van de route voert ons via het Heerderstrand, Swolsebos en de Wezepsche heide weer richting Overijssel, dat we via de oude IJsselbrug weer binnenfietsen.
Na ruim 80 kilometer zijn de kerst calorieën er ongetwijfeld weer afgefietst. Iets wat ook hoogst noodzakelijk was aangezien na alle kerst lekkernijen de oliebollen al weer in het verschiet liggen.
Bij thuiskomst ligt mijn mobiel nog netjes aan de lader op de bank en ik met terugwerkende kracht baal ik nogmaals om het gemis de camera tijdens de al die fraaie momenten in het bos, al zal Ruud het daar ongetwijfeld niet mee eens zijn…
Op naar de oliebollen en een nieuw fietsjaar maar weer.

PRETTIGE JAARWISSELING ALLEMAAL!