Met een fietsvakantie in juni in het vooruitzicht, een nieuwe fiets om uit te proberen en een onbekend gebied om te ontdekken trokken Jeannette en ik op de zaterdagochtend voor Pasen richting Schöppingen in het Münsterland niet ver over de grens bij Enschede.
Vanwege de nogal moeilijk te voorspellen weersomstandigheden rond het weekend was het tot het laatste moment onzeker of en waarheen we dit weekend zouden afreizen, maar op vrijdagmiddag werd het toch het Münsterland om daar een nacht te kamperen en een gedeelte van de Baumberg-toer te fietsen.

Al vroeg op de zaterdag arriveerde ik bij Jeannette. Echt warm was het nog niet en zo nu en dan viel er nog wat regen. Nog niet echt omstandigheden om te kamperen, maar het moest toch even gebeuren, want de komende tijd niet zo heel veel tijd meer.
Nadat alles in de auto was gepakt en de beide Canyon’s op de fietsdrager waren geposteerd konden we richting het oosten vertrekken.
De reis was niet heel lang, een kleine anderhalf uur later arriveerden we al bij een camping in de buurt van Schöppingen, maar afgezien van de snelwegen bij Enschede en Almelo wel met veel tweebaanswegen. In ons eigen land hebben die wegen vaste snelheidsaanduidingen buiten de bebouwde kom, 80 of 100 km per uur. Bij onze oosterburen variëren die snelheden nogal en zo kon het gebeuren dat ik op een gedeelte 100 km/h mocht rijden, plotseling terug moest naar 70 km/h en, nog voor mijn snelheid op die 70 zat, al weer terug naar 50 km/h. Precies op dat punt (oh toeval) stond een fraai uitgevoerde flitspaal die ons met heel veel genoegen en een felle flits op de foto zette. Nog voor het weekend goed en wel begonnen was wisten we al dat het sowieso een behoorlijke staart zou krijgen…

Een fraai fietsgebied

Nadat we onze bivak hadden opgezet op de camping en een boterham hadden gegeten stapten we op de fiets voor een groot gedeelte van de Baumberg tour. Helaas was het nog steeds bewolkt en stond er bovendien een vlagerige zuidoosten wind die ons behoorlijk parten speelde.
Dit gedeelte van het Münsterland, ten zuidoosten van Gronau en Ahaus, kenmerkt zich door veel korte klimmetjes in een landschap dat te vergelijken is met Twente. Veel kleine dorpjes met statige boerderijen in een fraai coulisselandschap.

Al vrij snel nadat we van de camping af waren kwamen we in het plaatsje Darfeld, daar waar onze eigen Vecht zijn bron heeft.
In Billerbeck stopten we even om geld te pinnen aangezien men op de camping alleen cash accepteerde. Daarna fietsten we door richting de Baumberg, de hoogste top van dit gebied en de naamgever van de Baumberg Tour. De Baumberg tour is een 122 km lange toertocht die alle klimmetjes van deze streek aandoet en zo ongeveer 1100 hoogtemeters scoort. Bovenop de Baumberg stopten wij even om een kop koffie en een stuk torte te scoren, de enigen waren we niet want de plek was vergeven met motorrijders. Op de top (185 meter) namen we ook nog wat foto’s voor we weer verder fietsten.
Voor Jeannette was het haar tweede rit met haar prachtige nieuwe mosgroene Canyon Endurace. Ze moet duidelijk nog wennen aan de iets andere zit in vergelijking met haar oude Ridley, maar het is een kwestie van tijd tot ze daar aan gewend is. Wat wel heel erg wennen was voor haar was het effect van de harde zijwind op de hoge velgen, iets waar je continu op moet anticiperen als je een bocht om gaat of vanuit beschutting een open gebied in fietst. Die wind werd gedurende ons ritje wel steeds harder, dus oppassen geblazen.
Uiteindelijk fietsten we deze middag zo’n kleine 80 kilometer en tikten we ruim 650 hoogtemeters aan. Toch een aardige training voor o.a. het Swolland weekend in Tecklenburg en Limburgs Mooiste, allebei in mei.
Voor we terugfietsten naar de camping deden we nog een paar kleine inkopen in Schöppingen en dronken voldaan een biertje bij de tent.
Ondanks het tegenvallende weer waren wij het er wel over eens dat het een erg mooi fietsgebied is en dat we er zeker nog eens weer naar terug zouden keren om onder warmere omstandigheden de hele Baumberg Tour te rijden…

Naar de bron van de Vecht

De overnachting in de tent vergde weer enige gewenning en enigszins stram wurmde ik mij uit de slaapzak. De laatste uren van de nacht had het nog even behoorlijk geregend maar nu was droog en scheen zelfs de zon.
Na het ontbijt pakten we de boel weer in en maakten aanstalten om te vertrekken. Omdat het ineens best lekker weer was besloten we nog even langs de bron van de Vecht in Darfeld te rijden. Nadat we even rondgereden hadden om een plekje voor de auto te vinden, wandelden we naar de plek waar het water uit het kalksteen omhoog borrelt en de Vecht wordt geboren. Toch wel bijzonder om dan te bedenken dat datzelfde water 184 kilometer verderop bij ons in Zwolle in het Zwarte Water haar monding vind.
Na een kwartiertje bij de bron te hebben rondgescharreld wandelden we nog even door naar Schloss Darfeld, een prachtig kasteel waar de prille Vecht wordt gevoed door nog meer stroompjes uit gelijksoortige bronnen. In het lenteachtige zonlicht schoten we een aantal fraaie plaatjes van het imposante bouwwerk uit de 15e eeuw.
Daarmee kwam een eind aan ons korte ad hoc bezoek aan het Münsterland, het zal zeker niet ons laatste bezoek zijn aan deze verrassend mooie en lieflijke regio in Duitsland!