Jij bracht me dagelijks naar mijn werk en nam me ook weer mee terug. Samen gingen we er wel eens op uit om zomaar een stukje te fietsen, vooral bij mooi weer zwerfden we langs de mooie wegen en paden in de buurt. Soms s’avonds, net na het eten, even langs de Wetering of de Wijthmenerplas en dan langzaam de zon onder zien gaan.
Ik heb je tot het uiterste gedwongen toen we samen naar Rome reisden. Die eerste weken met regen en wind, maar je stond pal hoe zwaar beladen ook. Zwoegend trokken we de Alpen en Appenijnen over op weg naar de Eeuwige stad.
Deze week zijn onze wegen gescheiden en heb ik afscheid van je genomen, met een dubbel gevoel en een knoop in de maag. Want je was mooi, nee bloedmooi. Maar ik wilde wat anders omdat het bloed kruipt waar het niet gaan kan…
Toch wilde ik stijlvol afscheid van je nemen en om te zorgen dat jij je niet ingeruild zou voelen heb ik een nieuw maatje voor gezocht, twee zelfs.

Vanaf nu sla jij nieuwe wegen in met twee hele leuke en ondernemende fietsdames. Jij zult nog vele mooie kilometers tegemoet gaan tot ver over onze grenzen. Ik kan je met een gerust hart laten gaan en je bedanken voor bewezen diensten, omdat ik weet dat waar je nu bent ze erg gelukkig met jou zijn.

Bedankt mooie, trouwe Santos Travelmaster….