‘Blauwvingers’.
Al vanaf de verre historie worden wij Zwollenaren Blauwvingers genoemd. De historische verklaring, door de Zwolse geschiedschrijver J. ten Hove beschreven in ‘Geschiedenis van Zwolle’, luidt als volgt;
De schending door de Zwollenaren in 1521 van de eed van trouw aan de wettige landsheer vormt de historische oorsprong van hun bijnaam “Blauwvingers”. In diverse documenten uit deze tijd klagen de bewoners erover dat zij in de buursteden “schandelijk bejegent, voor Blauwvingers uitgekreten, en met andere eerrovende bewoordingen uitgescholden waren.” De spotnaam verwijst naar de opgestoken vingers, waarmee de Zwolse bestuurders bij de inhuldiging van de bisschop een zoals achteraf zou blijken valse belofte hadden afgelegd.
Een andere, en bekendere legende, is ooit de wereld in geholpen door de Kampenaren die met de bijnaam van de Zwollenaren op de loop gingen en er een eigen draai aan gaven ;
De Zwolse Schepenen zouden in de middeleeuwen een klokkenspel aan Kampen hebben verkocht, die daarvoor veel te veel geld moesten betalen. Bovendien hadden de Zwollenaren de bellen van de klok zo vervormd, dat het geluid niet om aan te horen was toen ze in de Kamper kerktoren geplaatst waren. De Kampenaren waren zo kwaad om de streek van de Zwollenaren dat ze besloten om de Zwolse raad in stuivers te betalen, 20.000 florijnen in stuivers betaald, waaraan de Zwollenaren zich de vingers blauw telden….
Blauwvingertocht
Is het, met bovenstaande verklaring in het achterhoofd, toevallig dat een in Kampen geboren Swolland lid verantwoordelijk is voor de organisatie van het race-gedeelte van de Blauwvingertocht? En wat zou deze, nu naar Zwolle geemigreerde dame, tijdens deze tocht voor ons in petto hebben?
Terwijl ik op weg was naar de start in het Diff-center ging er bij mij. als geboren- en gecertificeerd echte Zwollenaar, van alles door het hoofd….

De opkomst bij de start blijkt behoorlijk, zo goed dat besloten wordt om in 3 groepen te vertrekken; large( >30 km/h), medium(28 km/h) en small(25-27 km/h). Als Jeannette M. de deelnemers heeft toegesproken en de route in grote lijnen heeft uitgelegd kunnen we op pad.
Onder prima omstandigheden; zonnig en aangename temperaturen, vertrekken de verschillende groepen en verlaten Zwolle aan de oostkant. Ikzelf nestel mij in de medium-groep onder aanvoering van Hennie H. en Ruud. W.
Bultjes, dat is waarom de Blauwvingertocht al sinds jaar en dag bekend staat. Bultjes en een fraaie route door het Sallandse land. Deze editie was het niet anders en via Berkum, een stukje Vechtdijk en het fraaie kasteel Rechteren zetten we koers richtig de eerste klim van de dag, de welbekende Lemelerberg. Vanuit Giethmen pakken we, op de oude Raalterweg, langzaam maar zeker de eerste hoogtemeters en hier kunnen de kuiten alvast warm draaien voor de ‘Col de la Lemele’, waarop vooral de laatste 200 meter echt pijn doen.
Als we na de afzink in Lemele zelf even hergroeperen komt de ‘small’ groep onder leiding van toerleidster Jeannette ons al achterop. De snel gemaakt conclusie is dan dat wij te langzaam reden of zij te hard. De waarheid zal wel in midden liggen, maar het feit blijft dat Kampenaren ons al eens eerder een streek hebben geleverd, dus……..
Wij vertrekken  zo snel mogelijk om toch weer een gaatje te kunnen slaan, wij moeten immers een extra lusje maken voor we bij de koffie zijn en het was de bedoeling dat we daar ongeveer gelijktijdig aan zouden komen.

Bultjes, dat is waarom de Blauwvingertocht al sinds jaar en dag bekend staat.
Bultjes en een fraaie route door het Sallandse land

Langs de Regge fietsen we door richting Eelen en tot dan toe zijn er nog weinig verrassingen in de route, zoals verwacht vinden we bij de Sanatoriumlaan de volgende hoogtemeters met de Hellendoornseberg als logische aansluiting. Op dat moment schieten we al lekker op richting de koffie stop aan het begin van de Toeristenweg tussen Nijverdal en Holten. Daar aangekomen blijken zowel de ‘large’ als de ‘small’ groep al op het terras aanwezig te zijn, toch een kleine verrassing dus.
Behalve de racefietsers zijn ook de Swolland MTB-ers op het terras aanwezig en samen met de overige bezoekers zorgt dat voor topdrukte bij het etablissement. Het eerste bakkie koffie met appelpunt worden nog redelijk snel geserveerd , al moet opgemerkt worden dat mijn kopje slechts half gevuld en het appelpuntje wat aan de kleine kant was. Nu ben ik zelf al gauw tevreden met wat ik krijg, maar Fred B. liet het er niet bij zitten en zorgde er door zijn interventie hoogstpersoonlijk voor dat ook de bovenste helft van mijn kopje gevuld werd. Dank je wel Fred!
Door de drukte duurde het uiteindelijk wel erg lang voor het tweede kopje werd bezorgd, zo lang dat wij besloten om het er maar bij te laten ziten en gelijk met de twee andere groepen we weer op pad te gaan.

Ons wachtte nu de Holterberg, de 11 kilometer lange geaccidenteerde Toeristenweg die ‘vrij’ gereden mocht worden. In de Diepe Hel halen Dick A. en ik een max van iets boven de 64 km/h, op de omhooglopende gedeeltes ging het aanmerkelijk langzamer, maar toch loopt de Holterberg in totaliteit wel lekker. Als iedereen in Holten is aangekomen  gaan we gezamenlijk weer verder, via Haarle richting het laatse klimmetje van de dag; de Luttenberg.
Deze 31 meter hoge, van de Sallandse Heuvelrug geisoleerde stuwwal, zorgt eenmaal boven gekomen voor een fraai uitzicht over de omringende weilanden. Via Luttenberg-dorp zetten wij vervolgens koers richting Heino en via Laag Zuthem bereiken we uiteindelijk Zwolle weer.
Een aantal van ons besluit om nog even plaats te nemen op het terras van de golfbaan bij de Wijthmenerplas, daar aangekomen blijken er al een aantal mannen van de snelle groep aanwezig te zijn. Net als wij ons eerste hersteldrankje ter hand nemen komen er ook nog een tweetal dames van de rustige groep ons gezelschap uitbreiden. Een van hen is Jeannette, weliswaar geboren in Kampen, maar met de organisatie van deze geslaagde Swolland Blauwvingertocht heeft ze eens te meer bewezen in Zwolle en bij Swolland thuis te horen, al dan niet met blauwe vingers…