Eerste bedrijf 
(gesponsord door café restaurant De Vrolijkheid)
1 maart 2014 zaterdagochtend, ik ben in een opperbeste stemming. Het wegseizoen staat op punt van beginnen en dat komt geen dag te vroeg. Niet alleen heb ik het wel gehad met die zompige bospaden, maar na de ontmoeting met het pechduiveltje vorige week heb ik sowieso voorlopig niets meer te zoeken op de ATB fiets.
Geen beter moment dus voor de terugkeer naar de geliefde racefiets….
Op de Swolland klepsite heeft Toon O. , de wegkapitein van de Swolland Openingsrit, de verwachting uitgesproken met minimaal 50 fietsers op pad te willen. Helaas voor Toon halen we dat aantal niet maar de drukte bij de start in Café De Vrolijkheid is toch bemoedigend te noemen en uiteindelijk vertrekken we met 27 mannen en 5 vrouwen (volgens mijn eigen onofficiële telling) richting de Veluwe. Net als voorgaande jaren heeft Toon ons ook dit jaar een tour beloofd zonder stoplichten. Dit lukt wonderwel, al worden we daarvoor wel door de meest onverwachte straatjes van Zwolle geleid alvorens we de rode Hanzebrug bereiken.
Via Hattemerbroek gaat de route langs de Wezepsche Heide en als we die gepasseerd zijn stoppen we plotseling bij de oprit naar de Leemculeweg. Achterin het uitgerekte peloton vraagt men zich verbaasd af wat de reden is van de stop; zijn het de mannen met de kleine blaas die de plas niet langer kunnen op houden? Ik kijk nog even rond maar ik heb Bert G. niet onder de deelnemers gezien…….
Is het wellicht een pechgeval? Nee er is niet gevallen of lek gereden. Wel zie ik dat er hier en daar een fotootje wordt geschoten. Moet kunnen, we zijn een dagje uit immers…..

Na een minuutje of vijf mogen we verder, dieper de Veluwe op.

Tweede bedrijf
(gesponsord door Campagnolo, eerste kwaliteit fietsmaterialen)
Iedereen kent dat wel, dat je een moment hebt waarop je, heel even maar, op glorieuze wijze genoegdoening kunt halen voor vernederingen die je in een ver of meer recent verleden hebt moeten ondergaan. Zo’n moment had ik gisteren op één van die fraaie brede fietspaden vlakbij De Dellen.
Terwijl we rustig keuvelend en in een rustig tempo voortgaan klinkt ineens een verontrustend kabaal midden in het peloton, enkele tweetallen voor mij zie ik hoe Ruud W. met een vreemde koprol van zijn fiets stuitert (iets wat ik nog niet zo vaak gezien heb). Peter de V. die naast Ruud fietst komt met de schrik vrij maar Ruud beland ietwat hardhandig op het koude beton en zijn blik verraad een gebroken ego. Al snel wordt de toedracht van de val ook achterin het peloton bekend; Ruud heeft z’n ketting kapot getrapt ! Ruud heeft wat? Ja Ruud heeft z’n ketting kapot getrapt….. bij het horen van die woorden verschijnt er een gemene glimlach rond mijn lippen en ik MOET even poshoogte nemen.
Vorige week heb ik allerlei vernederende opmerkingen over me heen moeten laten komen na de mechanische problemen met mijn Stevens ATB, dus hier valt enige genoegdoening te behalen. Vanzelfsprekend maak ik eerst een paar foto’s van de kettingloze fiets van Ruud en ga volledig voorbij aan de lichamelijke en geestelijke malheur van het slachtoffer die nog steeds ontreddert op het fietspad zit. In mijn euforie zie ik ook nog hoe Jaap L. (die z’n rugzak al uit voorzorg op de rug van z’n ega had gebonden) de kapotte ketting omhoog houdt, nog maar een fotootje…..

Ook vanuit een hele andere invalshoek is er enig leedvermaak in de groep. Aangevoerd door Harry B. komen nu ook de Campagnolo addicten los. Na mijn  problemen van vorige week waarbij o.a. een Shimano kettingblad doormidden brak is het nu een, naar verluid, Shimano Dura Ace ketting die het loodje legt.
Hoe leg je dat uit als Shimano?
Het is natuurlijk wel zo dat Ruud de hele winter heeft getraint in de sportschool, natuurlijk deed ie dat voor het vrouwelijk schoon wat daar rondloopt maar ongemerkt wordt je er ook wel sterk van, zo sterk dat er zelfs geen Dura Ace ketting tegen opgewassen lijkt. Ondanks die vaststelling heeft het Shimano ego wel een deukje opgelopen. Zo erg zelfs dat ik serieus nadenk over Campagnolo onderdelen, dat doe ik wel vaker maar meestal duurt dat niet zo heel lang……. één blik op mijn spaarrekening drijft mij weer terug in de handen van de Japanners.
Gelukkig viel de lichamelijke schade bij Ruud mee, een blauwe plek hier, een bultje daar en na het reapareren van de ketting kon Ruud zelf verder fietsen, dat was een enorme opluchting voor mij persoonlijk…..je zal die 100 kg de rest van de Openingsrit moeten duwen!

Nadat we weer zijn opgestapt worden we verderop bij Tongeren opnieuw tot stilstand gedwongen. Ditmaal door een lekke band, nee.. twee lekke banden want als de ene persoon z’n bandje aan het wisselen is presteert een ander het om tijdens het wachten ook een lekke band te krijgen…….dat zijn van die dingen die je normaal alleen in een stripverhaal tegenkomt. Gelukkig is het rustig weer en de omgeving mooi dus het wachten is niet echt een straf, al komen we natuurlijk wel om te fietsen.

Derde bedrijf
(gesponsord door Grip Grab overschoenen)
De heide bij Tongeren ligt er weer mooi bij in het schamele voorjaarszonnetje als wij daar met z’n 32-en voorbij fietsen, zelfs zonder de zomerse kleuren heeft het wel iets.. zo’n heideveld op een zaterdagochtend begin maart. Er zijn dan ook veel fietsers op de been om te genieten van de inspanning en de omgeving. De fietsclub uit Wezep organiseert vandaag hun Dickhof Noord Veluwe Classic en er zijn ook veel solisten onderweg wat de drukte rond Tongeren en Vierhouten verklaart. Iedereen heeft weer zin in een nieuw fietsseizoen.
Als wij eenmaal beland zijn op de weg van Epe naar Vierhouten kan een aantal van ons zich niet bedwingen en op hoge snelheid verlaten zij de groep richting de pauzelocatie. Toon laat ze maar begaan, hij herkent het gevoel vast.
Aangekomen bij De Vossenberg in Vierhouten is het er, voorspelbaar, druk. Zo druk dat wij ons moeten opsplisten in verschillende groepjes en op verschlillende  plekken in het etablissement. Zo beland ik, met een aantal anderen, vlakbij de openhaard, ook niet verkeerd.
Onder het genot van koffie met appelgebak valt het gesprek al snel op mijn glimmende en aerodynamische overschoenen van het merk Grip Grab. Vergeleken bij de meeste lompe overschoenen mag ik rustig zeggen dat mijn Grip Grabs tot de Ferrari’s onder de overschoenen behoort, ze zouden ze eigenlijk in Ferrari rood moeten produceren…
Dat ze nogal glimmen geeft natuurlijk wel weer voer tot allerlei opmerkingen, een greep;
# ‘Daar kun je smorgens je haar wel in kammen’
# ‘Wax je die dingen ook regelmatig’
# ‘Ga je er ook sneller door fietsen’
Allemaal hardstikke leuk natuurlijk, maar ondertussen zijn ze wel gewoon hardstikke wind-en waterdicht !

Dan worden we weer eens wakker geschud door een lekke band. Paul W. is de (on)gelukkige en terwijl hij met de nodige hulp de boel repareert rust de rest uit van de vermoeienissen. Gelukkig heeft ook Paul een landschappelijk mooie plek uitgezocht voor zijn lekke band, de IJsselvliedlaan. Terwijl Paul het bandje wisselt rust de rest.

Ereloge

Als het euvel opnieuw is verholpen kunnen we weer op pad voor de laatse kilometers van de Openingsrit.

Aan de Zwolse kant van de IJsselbrug gaat iedereen zijns weegs en ikzelf kom thuis met in totaal 93 km op de teller. Het gemiddelde was niet erg hoog, maar dat is ook helemaal niet belangrijk.  De Openingsrit is vooral van waarde als start van het nieuwe fietsjaar, weer lekker op de weg, weer wennen aan de racefiets…de snelheid komt vanzelf!

Ruud beterschap !