Het is inmiddels een feit…de herfst is aangebroken. Na een ongekend zonnige en warme zomer is het extra moeilijk om over te schakelen naar het volgende seizoen, de herfst. Volgens velen, en ik ben er één van, is de herfst het mooiste seizoen van het jaar. Vooral de spectaculaire  kleurexplosie in de bossen die in oktober-november haar hoogtepunt kent nodigt uit om naar buiten te gaan en van dit jaargetijde te genieten.
Eind september is van dit alles nog slechts weinig te zien, maar toch weten we dat de herfst is gearriveerd. De zon verliest aan kracht en vooral  in de vroege en de late avond zakken de temperaturen vaak al naar waarden waarbij extra bescherming gewenst is.
Afgelopen zaterdag was het ook zo’n koude september ochtend en, net goed en wel uit bed, was ik al druk aan het prakkezeren over wat ik allemaal aan zou trekken voor de fietstocht van die dag richting Havelte. De temperatuurmeter gaf een verontrustende 3,4 graden aan en uit ervaring weet ik dat handen en voeten het, zonder extra hulpstukken,  zwaar te verduren gaan krijgen. Uiteindelijk viel de keus op, van onder naar boven, sokken, schoenen, overschoenen, beenstukken, korte fietsbroek, zweetshirt (dat dan weer wel), shirt met lange mouwen, windstopper, fietshandschoenen met daaronder dunne lange vinger handschoentjes, een buff, zweetdoekje en helm. Deze kleding combinatie, hoofdzakelijk uitgevoerd in de traditionele Swolland kleuren, moesten het gaan doen.

Zo’n High Tea is echt een vrouwending en eigenlijk vraag ik mij af waarom wij kerels niet een mannelijke equivalent van zo’n high tea hebben. Een High Beer lijkt mij een goed alternatief! Bitterballetje erbij…

Eenmaal op weg naar de startlocatie onder verder werkelijk prachtige fietsomstandigheden, bleek al gauw dat ik de juiste keus had gemaakt; ik had het niet koud en zeker ook niet warm. In die wetenschap fietste ik goed geluimd naar de start.
Bij de Mac zaten al een aantal mannen aan de senioren koffie en ook ik bestelde zo’n speciaal geprijsde beker koffie (wat je als oudere jongere al niet doet voor een euro korting..). Als kers op de taart krijg je er voor die ene euro ook nog een blokje noga bij, alsof de ochtend al niet mooi genoeg is.
Wat opviel aan de mannen die met mij van start gingen was dat ze de omstandigheden toch nog behoorlijk verschillend interpreteerden. Het gehele kledingscala liep van blote benen tot lange broeken en winter handschoenen.. Ik beschouwde mijzelf daarbij tot ongeveer het gemiddelde.
Opvallend op deze ochtend was het ontbreken van de Swolladies, wat bij een enkeling al tot verontrustende blikken leidde. Gelukkig kon ik de mannen geruststellen en vertellen dat het niet aan hun lag, maar dat de ladies deze zaterdag op zoek gingen naar de nodige hoogtemeters tijdens een ‘High Tea’. Zo’n High Tea is echt een vrouwending en eigenlijk vraag ik mij af waarom wij kerels niet een mannelijke equivalent van zo’n high tea hebben. Een High Beer lijkt mij een goed alternatief! Bitterballetje erbij.
Maar genoeg gemijmerd er moest gefietst worden. Onder aanvoering van Toon O. en Hennie verdwenen we de tunnel onder de Ceintuurbaan- en de frisse ochtend in..

Via de Kleine Verlaat en de Westelijke Vechtdijk fietsen we Zwolle uit om bij Broekhuizen de Vecht over te steken. We moeten naar Havelte dus fietsen we verder in noordelijke richting om via Den Hulst bij De Zwarte Dennen uit komen. Zoals bekend begint de weg tussen Den Hulst en het bosgebied met een behoorlijk hobbelige klinkerweg. Terwijl wij met z’n allen deze fiets beproeving ondergaan, zien wij links van ons, op het smalle geasfalteerde fietspaadje, een man fietsen, een man op een gele fiets..
Cor W. heeft gekozen voor de comfortabele variant en fietst ons zelfvoldaan en nogal enthousiast voorbij. De overige dertien mannen kijken het tafereel met enige jaloezie aan, maar zien enkele honderden meters verder dat het smalle fietspad een scherpe bocht naar links maakt terwijl de klinkerweg rechtdoor gaat. Tussen de bomen van het Staphorsterbos zien wij Cor in de verte verdwijnen en we hopen dat we hem die dag nog weer zullen zien..
Als een halve kilometer verderop blijkt dat het bewuste fietspad niet weer uitkomt op de doorgaande weg besluiten we toch maar even een plaspauze in te lassen in de hoop dat Cor op zijn schreden is teruggekeerd en de achtervolging heeft ingezet. Gelukkig hoeven we daar niet heel lang op te wachten en kunnen we Cor weer ‘liefdevol’ maar met de nodige ironie in ons midden verwelkomen.
Met z’n veertienen fietsten we weer verder, met op de voorste rij nog steeds Hennie en Toon. Mocht je zelf niet doorhebben dat de temperatuur langzaam maar zeker en graag voor graad op loopt, dan is Toon een mooie graadmeter. Als bij Toon de mouwtjes omhoog gaan, dan weet je dat goed komt met de temperatuur, verschijnt er bovendien ook nog een druppel aan het eind van Toon’s neus dan kunnen alle extra kledingstukken in de zakken van de fietstrui verdwijnen…dan zijn we op temperatuur.
Via IJhorst fietsen we naar De Wijk en halverwege deze twee plaatsjes bereiken we Drenthe als we de grensbeek De Reest passeren. Vervolgens gaat de route via Rogat en Ruinerwold door naar Havelte, door het fraaie Drentse coulisselandschap met zo nu en dan een onvervalste kasseienweg.

Tussen de bomen van het Staphorsterbos zien wij Cor in de verte verdwijnen
en we hopen dat we hem die dag nog weer zullen zien..

In café-restaurant ‘De rand van Havelte’ laven we ons, te midden van diverse oude radio’s, een Würlitzer jukebox en gouden elpees aan de muur, aan de koffie met appeltaart.
De eigenaar is duidelijk een muziek liefhebber en klust er in de avonden nog wat bij als DJ getuige de dubbele draaitafel en uitgebreide single collectie in de hoek van het etablissement. Helaas hebben wij geen tijd om de man te verleiden tot het draaien van enkele plaatjes want wij moeten per slot van rekening weer verder.
De terugweg leidt ons via Nijeveen en Wanneperveen richting de grote plassen van natuurpark De Weerribben en verder naar Belt Schutsloot. Het laatste gedeelte van de route is exacte kopie van een week eerder, en via Zwartsluis en Hasselt komen we opnieuw uit op de dijk langs het Zwartewater richting Zwolle. Een week eerder fietsten we hier met in de verte de dreigende lucht van een stevige bui, een bui die mij toen, in de laatste twee kilometer, alsnog geheel doorweekt thuis liet komen. Nu is er van regen geen enkel spoor en onder een blauwe lucht fietsen we Zwolle binnen waar iedereen zijn eigen weg zoekt.
Ondanks de koude start konden we op deze laatste zaterdag van september genieten van een fraaie 95 km lange fietstocht onder ideale omstandigheden (blauwe lucht en weinig wind). Hopelijk kunnen we de komende weken nog vaker genieten van mooie, droge herfstdagen en dan nemen we de vroege ochtendkou wel op de koop toe..