Grensoverschrijdend fietsen
Dit weekend had ik eens zin om er alleen op uit te gaan met de fiets.
Tot voor een paar jaar geleden gingen we regelmatig met een groepje de verschillende toertochten in de regio af en het leek me wel leuk om weer eens in een andere omgeving te fietsen.
Mijn keus viel op de Grensheuvelentocht vanuit Hardenberg, een tocht die zou voeren door het fraaie Twentse landschap en ook aan de andere kant van de grens de mooie plekjes zou aandoen.
Dus op zaterdagochtend weer ouderwets vroeg op pad om toch maar een beetje op tijd te kunnen starten bij tennisclub De Match in Hardenberg.
De weersomstandigheden waren nog alleszins fris en op weg naar Hardenberg gaf de temperauurmeter in de auto 3 graden aan met daarbij ook nog eens een dikke ochtendmist. Dat betekende dus dat het zaak was om de eerste uren de handen en voeten warm te houden met handschoentjes en overschoenen. Gedurende de dag zou het snel opwarmen tot een graad of 15 en zou er ook regelmatig zon te zien zijn.
Na de inschrijving middels scan&go ging ik iets na half negen op pad en na eerst enkele kilometers alleen te hebben gefietst kon ik al snel aanhaken bij een redelijk uitgebreide groep onder aanvoering van jongens van TC De Peddelaars uit Hoogevveen. Zo kon ik in de eerste 25 kilometer van de 132 km lange tocht wat energie sparen. Bedoeling was wel om vandaag in eigen tempo te fietsen vandaag maar dit kon ik me niet laten ontgaan en het tempo van ongeveer 30 km/h was goed te doen.
Na een kilometer of 20 waren de heren uit Hoogeveen schijnbaar opgewarmd want langzaam maar zeker ging het tempo omhoog richting de 33/34 km/h wat betekende dat ik na elke bocht behoorlijk door moest trekken om bij te komen en dat was nou net niet de bedoeling vandaag en dus liet ik de Peddelaars gaan om alleen verder te fietsen.
Terwijl de zon er steeds meer bij kwam genoot ik van het mooie en heuvelachtige landschap met zo nu en dan een serieus klimmetje. Vooral de fraaie en soms imposante oude hoeve’s (erven genaamd) vallen op omdat ze zo naadloos in het landschap passen, een watermolentje hier of een vervallen schuurtje daar maken het plaatje compleet.
Ongemerkt fiets je meerdere malen de grens over waar het landschap al even mooi is. Ik fiets achtereenvolgens door plaatsen als Getelo, Vasse, (Oud) Ootmarsum, Rossum, De Lutte, Beuningen, Denekamp, Tilligte, Hesingen, Wilsum, Itterbeck, Wielen, Venebrugge.
In De Lutte, na ongeveer 65 km, geniet ik van koffie en heerlijke apfelstrudel met slagroom op z’n duits…
Als ik er ongeveer een kilometer of 80 op heb zitten begin ik last te krijgen van m’n rechterknie, een probleem waar ik ook eerder al veel last van heb gehad. Ik probeer iets anders te gaan fietsen maar door de vele korte klimmetjes worden de klachten alleen maar erger, zelfs zo erg dat ik de laatste 20 kilometer niet harder meer kan dan 22/23 p/h
Onderwijl vraag ik me af waarom de klachten nu weer de kop opsteken. Zijn het de nieuwe schoenen en schoenplaatjes, of heb ik in het begin toch te hard getrapt om de Peddelaars bij te houden?
Als ik dit stukje schrijf zijn de klachten weer verdwenen maar het voelde wel verontrustend aan gisteren.
Uiteindelijk kom ik na 132 km weer terug bij het sportpark in Hardenberg, blij toe…..fietsen is mooi maar alleen als het allemaal gaat zoals je wilt en het lichaam gezellig meedoet.