Het is de zomer van 1978. De zomer waarin het Nederlands voetbalelftal in Buenos Aires de 2e opeenvolgende WK finale verliest van het thuisland. De zomer ook waarin voor het eerst een popconcert wordt gehouden in stadion de Kuip waarbij 50.000 mensen genieten van een concert van Bob Dylan.

Het is de 18e juli en de 17e etappe van de Tour de France, van Grenoble naar Morzine met daarin maar liefst 8 alpencols. 2 dagen eerder had Hennie Kuiper de etappe naar de top van de Alpe d’Huez gewonnen na diskwalificatie van Michel Pollentier (van dat peertje….).
Hennie Kuiper is die Tour in topvorm en doet volop mee voor de eindzege, samen met Joop Zoetemelk en debutant Bernard Hinault. Ook tijdens die 17e etappe steekt Kuiper in bloedvorm.
Op de radio schreeuwt Theo Koomen het uit als Kuiper op zowel de 2e (Col de Cucheron) als op de 3e col (de Granier) als eerste boven komt en de concurrentie naar adem laat happen. Als de belangrijkste renners over de top zijn geeft Theo Koomen terug naar de studio in Hilversum terwijl de renners de afdaling van de Granier induiken. Enkele minuten later komt hij terug in de lucht om op zijn geheel eigen wijze de aan de radio gekluisterde Nederlandse wielerliefhebbers op de hoogte te brengen van het drama wat zich enkele seconden daarvoor op de flanken van de Alpencol heeft voltrokken.
In zijn dadendrang om die dag de complete concurrentie op een hoop te fietsen heeft Kuiper te veel risico genomen en zijn fiets in een afwateringsgootje gereden met een val tot gevolg. Met een van pijn verbeten gezicht en zijn hand op zijn linker sleutelbeen zit de man uit Oldenzaal ontredderd tegen de rotswand, verder fietsen is geen optie.
Als fan van de bedeesde Tukker valt ook voor mij die dag persoonlijk een droom in duigen, want wat gunde ik die man een eventuele Tourzege. Niet alleen vanuit chauvinistisch perspectief maar ook als wielerliefhebber vond ik dat de aanvaller Hennie Kuiper het verdiende om deze Tour te winnen. Niet Joop, toch een andere wielerheld van mij, en zeker niet de botte nieuweling Hinault (voor wie ik later overigens ook veel respect zou krijgen) mocht die Tour van 1978 winnen, maar Hennie Kuiper. Het zou er niet van komen…

Ik heb me halverwege het boek gedwongen om tijdelijk te stoppen met lezen en bladeren
zodat ik met de feestdagen, als ons land geteisterd wordt door kou en sneeuw (?), ontspannen verder kan lezen.

Enige weken geleden bezorgde mijn vaste POST NL-bezorger een behoorlijk zwaar pakket, ik schat een kilo of drie. In de kartonnen verpakking zat een kadootje dat ik mijzelf had gegund naar aanleiding van mijn verjaardag; het boek Kampioen Wilskracht, de biografie van Hennie Kuiper.
In mijn wielerbibliotheek mocht dit, in eigen beheer uitgegeven, juweel niet ontbreken.
Nadat ik in de DWDD de presentatie van het boek door Hennie Kuiper zelf, schrijver Joop Holthausen en Kuipers vriend en ex-collega José de Cauwer zag, wist ik meteen… dat boek moet ik hebben en nog diezelfde avond bestelde ik het. Ik koos voor de luxe, door Kuiper zelf gesigneerde en op naam gestelde uitvoering met allerlei extra’s, nr. 1524 van 1860.
Na ontvangst ben ik onmiddellijk begonnen met lezen en ik kan alleen maar zeggen wat een fantastisch boekwerk. Behalve het beschreven levensverhaal en de rijke wielercarrière is het boek uitgerust met ontelbare schitterende foto’s die een volledig beeld geven van de wielrenner Hennie Kuiper. Bij sommige foto’s is het bijna alsof ik Theo Koomen op de achtergrond de begeleidende tekst in de microfoon hoor schreeuwen.
In chronologische volgorde komt de lange carrière van Hennie Kuiper voorbij. Van jonge boerenzoon die werd begeesterd door de fiets tot zijn jaren als ploegleider van o.a. de jonge Lance Armstrong en alles wat daar tussenin plaatsvond. Het zal de wielerliefhebbers duidelijk zijn wat dat allemaal was.

Ik heb me halverwege het boek gedwongen om tijdelijk te stoppen met lezen en bladeren zodat ik met de feestdagen, als ons land geteisterd wordt door kou en sneeuw (?), ontspannen verder kan lezen.
Het boek Kampioen Wilskracht is een karaktervol naslagwerk en doet in die hoedanigheid volledig recht aan de wielrenner en mens Hennie Kuiper.