De eenzame dood van Marco Pantani, op 14 februari 2004 in een hotel in Rimini aan de Adriatische kust, betekende het eind van een door tegenslag geplaagd wielerleven.
Deze week zou ‘Il Pirata’ 46 jaar geworden zijn, een reden om even kort stil te staan bij het leven en de wielercarrière van de laatste Italiaanse wielerheld.

Marco werd geboren op 13 januari 1970 in Cesenatico in Italië als zoon van Fernando en Tonino Pantani. Hij groeit onbekommerd op en rond zijn 12e verjaardag begint zijn liefde voor de fiets en de wielersport als hij lid wordt van de plaatselijke wielerclub. Als jonge renner valt hij al snel op en vooral als de weg omhoog loopt is de jonge Pantani in zijn element. Zijn tegenstanders zien hem meestal alleen aan het eind van een koers, als de finish aan het einde van een stijgende weg ligt.
De kenners hebben al gauw door dat ze met een exceptioneel talent te maken hebben en op zijn 22e tekent hij zijn eerste profcontract bij Carrera. In 1993, in zijn eerste volledige profjaar, rijd hij in dienst van Claudio Chiappucci. Na een zwaar voorjaar wordt hij geselecteerd voor de Giro waar hij na 18 etappes uit moet stappen wegens vermoeidheid.
Een jaar later is echter alles anders, Marco Pantani wint dat jaar twee zware bergritten in de Giro, wordt ook 2e in het eindklassement, pakt ook een podiumplaats in de Ronde van Frankrijk en dankzij zijn niet aflatende aanvalslust is hij al gauw de grote held van het Italiaanse wielrennen.

“Zijn tegenstanders zien hem meestal alleen 
als aan het eind van een koers de finish aan het einde van een stijgende weg ligt”

In oktober 1995 krijgt Marco voor het eerst te maken met grote tegenslag als hij tijdens een afdaling in de eendaagse wedstrijd Milaan – Turijn met 80 km/h frontaal op een auto klapt. Hij beland met diverse botbreuken en bloedingen in het ziekenhuis waar de doctoren met verbazing constateren dat zijn bloed een hematocrietwaarde van 60.1% bevat, kort daarna dalen die waarden zo hard dat een bloedtransfusie nodig is om ‘Het Olifantje’ in leven te houden. Later zou blijken dat Pantani toen al was geïnjecteerd met EPO.
Na een lange revalidatie en een verloren wielerjaar 1996 kwam Marco Pantini in 1997 echter glorieus terug.

MERCATONE UNO      
In dat jaar wordt hij kopman van en nieuwe ploeg, Mercatone Uno. Hij wint twee ritten in de Tour de France en wordt 3e in het eindklassement, het was de opmaat voor het beste jaar uit zijn carrière, 1998.
In 1998 won Marco Pantani eindelijk de Giro ten koste van de Pavel Tonkov. In het eindklassement hield hij 1.33 over op de Rus. Behalve het eindklassement won Pantani ook het puntenklassement en de bergtrui. De Italiaanse fans werden gek van vreugde.
2 maanden later startte hij ook in de Tour de France waarin Jan Ullrich de grote favoriet was. Tot aan de grote bergrit in de Alpen leek alles volgens plan te verlopen voor Ullrich maar op de flanken van de Galibier zette Pantani een nooit eerder vertoonde aanval op, die hij op de eindklim naar Les Deux Alpes voltooide. Jan Ullrich verloor die ruim 9 minuten en…de Tour. Na de Giro won Il Pirata ook de Tour en Italië had er een halfgod bij.
Een maand later vieren 50.000 tifosi zijn overwinningen in zijn geboorteplaats Cesenatico.

In 1999 moet Pantani zijn nieuwe status bevestigen en in de Giro van dat jaar lijkt hij dat moeiteloos te doen, maar op 5 juni, twee dagen voor het einde en met een voorsprong van ruim 5 minuten in het klassement blijkt zijn hematocrietwaarde te hoog tijdens een aangekondigde bloedtest in Madonna di Campiglio door de UCI. In plaats van 50% maximaal scoort hij 53% en moet de Giro verlaten.
Marco Pantani staat dan aan het begin van 5 moeilijke jaren die hem uiteindelijk fataal worden.

In 2000 helpt hij zijn ploegmaat Garzelli nog aan de eindwinst in de Giro en rijdt hij nog tweemaal naar de winst in een zware bergetappe in de Tour, waaronder die op de Mt. Ventoux in een rechtstreeks duel met Lance Armstrong. Het zou zijn laatste overwinning zijn.
Vanaf dat moment zakte de eens zo gevierde klimmer langzaam maar zeker in de afgrond. Hij kwam in aanraking met cocaïne, het gerecht en de maffia en leed aan depressies.  Zo nu en dan reed hij nog weleens een wedstrijd uit maar resultaten haalde hij niet meer.

 LE ROSE SUITE HOTEL, RIMINI      
Op 14 februari 2004 om 21.00 uur ’s avonds breekt de gewaarschuwde politie de kamerdeur van Pantani’s kamer in Le Rose Suite Hotel in Rimini in en vind Marco Pantani liggend, met het gezicht naar de vloer, naast zijn bed. Op het nachtkastje getuigen een grote hoeveelheid cocaïne en antidepressiva middelen van de desolate staat van de gevallen wielerster. Marco Pantani is dood en de wielerwereld en heel Italië rouwt.
4 dagen later volgt de teraardebestelling van Il Pirata in zijn geboorteplaats aan de Adriatische kust.
Vanaf de dag van Pantani’s dood is zijn moeder ervan overtuigd dat haar zoon is vermoord door de buitenstaanders en veroordeelt ze het gebrekkige onderzoek naar de bewijzen in de hotelkamer in Rimini. In augustus 2014 heropent de Italiaanse justitie, na een groot artikel in de Gazetto della Sport, het onderzoek naar de dood van Marco Pantani om het 3 maanden later weer te sluiten. Marco stierf aan hartfalen na een overdosis cocaïne in combinatie met antidepressiva pillen.
Marco Pantani ligt begraven in een praalgraf in zijn geboorteplaats Cesenatico, waar hij voor eeuwig zal worden verafgood.

“Er zijn misschien renners die meer bereikt hebben dan hij. 
Maar zij zijn er nooit in geslaagd om de fans te bekoren zoals hij.”
(Miguel Indurain)

Momenteel vertoont NETFLIX de bekroonde documentaire Pantani: The Accidental Death of a Cyclist