Het is de tweede helft van de zestiger jaren. Mijn leven bestond uit voetballen, voetballen en voetballen onderbroken door eten en school. In de volkswijk waar ik opgroeide stonden de auto’s nog niet opgestapeld langs en op het trottoir en voor jonge voetballertjes was nog ruimte genoeg op de straat.
Als ik thuiskwam van school, tussen of na de middag, was het eerste wat ik deed mijn voetbalshirtje aan doen. Dat voetbalshirtje was eigenlijk geen echt voetbalshirt, het was officieel mijn pyjama…
Mijn moeder had, op mijn aandringen, enkele maanden zegels gespaard bij de SRV-man om de door mij zo gewenste pyjama te kunnen aanschaffen. Je kon kiezen uit een Feyenoord of een AJAX-pyjama en voor mij was er geen twijfel mogelijk, het werd de AJAX-uitvoering. Als pyjama heb ik mijn pyjama niet veel gebruikt, als voetbalshirt des te meer. 

De keus voor Ajax was voor een jong jochie aan het eind van de jaren zestig niet zo vreemd. Behalve dat mijn vader een Ajax adept was, was het ook de tijd dat het grote AJAX van de vroege zeventiger jaren al in de maak was onder aanvoering van dat schriele talent uit betondorp; Johan Cruyff.
Johan was vanaf het eerste moment dat ik hem zag voetballen mijn held, een status die hij wel enkele jaren moest delen met die andere Johan (Neeskens), maar die hij tot zijn toch nog onverwachte overlijden vandaag, altijd heeft behouden.
Johan Cruyff leidde het AJAX in de jaren 70 naar 3 opeenvolgende Europacups en een Wereldbeker en het Nederlands elftal naar de WK finale in 1974 die echter jammerlijk verloren ging. Op dat moment speelde hij al bij Barcelona waar hij uitgroeide tot de ‘verlosser’ oftewel El Salvador. In het seizoen 1973/1974 groeide Johan Cruyff definitief uit tot de ster van Barcelona nadat Real Madrid in eigen huis met 0-5 werd afgedroogd, mede dankzij een onnavolgbare Johan Cruyff. Later won hij als trainer met AJAX de EC 2 en met Barcelona de Europa Cup 1.

In oktober vorig jaar werd het nieuws bekend gemaakt dat Johan Cruyff longkanker had, 
en ondanks de ernst van de ziekte geloofde ik heilig in zijn herstel, want helden sterven niet.

Johan Cruyff was behalve een groot voetballer en succesvol trainer ook een karaktervol mens die zijn mening niet onder stoelen of banken stak en niet altijd voor de gebaande paden ging. Dat leverde hem ook een karrevracht aan meningsverschillen en incidenten op. Toch was ik het vaak eens met Johan Cruyff omdat hij nooit een verborgen agenda had. Eigenlijk kon Johan Cruyff bij mij niets verkeerds doen en zelfs toen hij in 1983, uit onvrede met het beleid bij AJAX, voor Feijenoord ging voetballen en voor de gelegenheid die club ook maar gelijk even kampioen maakte, kon ik niet boos worden op mijn held. Want Johan had altijd gelijk, ook als hij niet gelijk had.

In oktober vorig jaar werd het nieuws bekend gemaakt dat Johan Cruyff longkanker had en ondanks de ernst van die ziekte geloofde ik heilig in zijn herstel, want helden sterven niet. Toch kwam vandaag het verschrikkelijke nieuws dat Johan Cruyff, mijn held, aan de gevolgen van die verschrikkelijke ziekte is overleden. Na de eerste schok kwam er een voorzichtige traan alsof er een familielid was overleden.
Johan Cruyff, HELD ! Rust zacht…