Ik heb dit jaar een doel en dat is kilometers maken. Ik heb me voorgenomen om in 2017, van 1 januari tot en met 31 december, te proberen om 10.000 kilometer af te leggen op de racefiets of MTB. Dat doel zal nog een hele toer worden als je daarnaast ook nog 40 uur moet werken en thuis de boel op orde moet proberen te houden. Toch wil ik het proberen en wel om de smaak van het fietsjaar 2016 weg te spoelen en mijn hervonden conditie ’te gelde’ te maken.
Om aan die kilometers te komen heb ik met mijn collega’s afgesproken dat ik indien mogelijk door de week een dag of enkele uren vrij neem om te kunnen fietsen, een voorrecht waar ik al enkele malen dankbaar gebruik van heb gemaakt.

De Lemelerberg zorgt altijd voor wat zenuwachtig gedrag in de groep, waarbij de eer om als eerste boven te komen een belangrijke rol speelt. Zelfs nu de traditionele fles wijn voor de eerst bovenkomende niet meer wordt uitgereikt is er altijd wel iemand die voor de glorie op de ongeveer 50 meter hoge top gaat.

Een van de tochten om aan kilometers te komen is de jaarlijkse Prestatietocht van Swolland, uit en thuis levert deze marathon tocht mij al gauw zo’n 175 km op. Enige weken terugreden we deze klassieker al een keer voor en zaterdag was de officiële versie.
Bij de start bij voormalig FitPlaza aan de Middelweg kwamen ongeveer 22 mannen en vrouwen samen om de verschillende afstanden te gaan fietsen. Omdat de weersvoorspelling nogal onzeker was, met een serieuze kans op neerslag, viel de opkomst alleszins mee.
Na een kopje koffie vertrokken we om klokslag negen uur en na enkele kilometers door Zwolle te hebben getoerd verlieten we onze mooie stad via Berkum aan de oostzijde. Hier zou Cor W. ook aansluiten maar wie er ook stond…geen Cor.
In een gematigd tempo van ca. 25 km/h fietsten we richting de Lemelerberg. De afspraak was dat tot de eerste pauze in Zuidwolde die snelheid gehandhaafd zou blijven en dat daar de kilometervreters met een hogere snelheid de volledige route zouden rijden en dat een ander gedeelte vanaf Zuidwolde een short cut terug naar Zwolle zou volgen.
De Lemelerberg zorgt altijd voor wat zenuwachtig gedrag in de groep, waarbij de eer om als eerste boven te komen een belangrijke rol speelt. Zelfs nu de traditionele fles wijn voor de eerst bovenkomende niet meer wordt uitgereikt is er altijd wel iemand die voor de glorie op de ongeveer 50 meter hoge top gaat. Normaliter is gastrijder Wout Klink een belangrijke kandidaat, maar deze fanatieke Rijssenaar ontbrak dit keer waardoor Youké Mulder zijn kans schoon zag en al vroeg op avontuur ging. Zonder enige concurrentie kon hij de top ronden, de rest bleef tot het laatste steile stukje bij elkaar alvorens uit de groep weg te springen. Ikzelf kwam, denk ik, als 5e over de top, niet slecht, voor wat het waard is.

Na de Lemelerberg volgden we de route verder via Lemele, Junne, Stegeren richting Dedemsvaart. Bij restaurant De Bootsman in Stegeren verliet Harry T. als eerste de groep om op tijd thuis te zijn voor andere bezigheden. De rest trok dus verder naar Dedemsvaart en vandaar naar de eerste pauze in Zuidwolde. Daar kwamen we nog steeds droog aan wat ook voor de uitbater, naast de inkomsten, een bijkomend voordeel was. Zo’n horde natte wielrenners zit je ook niet echt op te wachten natuurlijk. Eigenlijk was het best lekker weer en de eerste kledingstukken gingen uit, waarbij ik mij gelukkig prees met de aanwezigheid van vriend Jan S. en zijn rugzakje. Hier paste mijn windjackie precies in…
De koffie smaakte weer erg goed bij De Zuudwolder Huuskamer, net als de appeltaart en de Jan Hagel. Overigens kwamen we bij de pauzelocatie ook Cor W. tegen die op eigen gelegenheid naar Zuidwolde was gefietst. Hij had natuurlijk ook gewoon in Berkum aan kunnen pikken…
Na de pauze werd de roedel dus verdeeld in een deel dat verder ging om de volledige tocht te rijden en een deel dat terugkeerde naar Zwolle, die groep zou na ongeveer 100 km en zonder noemenswaardige problemen thuis komen.
Ik ging dus voor de volledige tocht en met mij nog een man of negen. Gelijk na vertrek ging de snelheid omhoog van 25 naar ca. 30 km/h en vertrokken we richting Echten en Ruinen over de bekende route. Cor was zo blij dat hij met ons mee mocht dat hij zich op kop zette en bijna niet te houden was. Na Ruinen voelden we de eerste regendruppels nadat het daarvoor al een tijdje dreigde in de lucht. Toen de druppels groter werden en talrijker besloten we maar even te stoppen om de regenjackjes aan te trekken. Tijdens deze behoorlijk langdurige bui trok de wind ook nog even flink aan waardoor ik mijn stukje kopwerk al na een kleine 10 km noodgedwongen moest beëindigen vanwege een te plotseling oplopende hartslag, luisteren naar het lijf had de cardioloog immers gezegd, vandaar.
De 2e koffie annex soepstop stond gepland in Kalenberg maar een kilometer of 10 voor dit karakteristieke plaatsje midden in de Weerribben werden we opgeschrikt door een harde knal vanaf het achterwiel van Jaap L. , net als ik tijdens de voorrij-versie, kreeg Jaap te maken met een klapband. Gelukkig hebben we dan Henny bij ons met zijn ‘hutkoffer’ die soms enige gelijkenis vertoont met de knapzak van Douwe Dabbert en op het moment suprême net dat te voorschijn tovert wat je het hardst nodig hebt, een buitenband bijvoorbeeld.
Net als ik, twee en een halve week eerder, was Jaap bijzonder blij met Henny zijn hutkoffer en in de stromende regen werd de schade zo snel mogelijk hersteld terwijl Toon O. de oude rommel tevergeefs bij de lokale bewoners probeerde te slijten. Na dit natte en frisse intermezzo waren we wel toe aan een warm kopje soep en even een momentje uit de nattigheid. Toch bleven we niet te lang hangen in Kalenberg want de dag vorderde natuurlijk wel.
Na die tweede stop bleek dat het inmiddels droog was geworden en wij fietsten met de wind een beetje van opzij richting Blokzijl. Onderweg werden we nog gepasseerd door de auto’s en motoren behorende bij de wielerwedstrijd van de Ronde van de Noordwesthoek of iets dergelijks, renners hebben we echter niet gezien.

Gelukkig hebben we dan Henny bij ons met zijn ‘hutkoffer’ die soms enige gelijkenis vertoont met de knapzak van Douwe Dabbert en op het moment suprême net dat te voorschijn tovert wat je het hardst nodig hebt, een buitenband bijvoorbeeld.

Van Blokzijl ging het via St. Jansklooster richting Zwartsluis en het was daar waar ik het slachtoffer werd van een lekke band. Met behulp van Toon werd mijn bandje ‘snel’ gewisseld en door Ruud op spanning gebracht. Toch is dit nu al de tweede lekke band dit prille seizoen terwijl ik de afgelopen jaren lekvrij heb gefietst, balen dus en nog deze week zullen de Continental buitenbanden het veld moeten ruimen voor de oude vertrouwde Durano Plus bandjes. Misschien iets meer rolweerstand maar wel een stuk lekbestendiger (knock on wood).
Na Zwartsluis was het doorkachelen naar Hasselt, waar we afscheid namen van Toon en Jaap en wij via de Doornweg weer richting Zwolle gingen. Ter hoogte van de afslag naar de AA-Landen trok iedereen huiswaarts, ik moest eerst nog mijn overtollige kleding en lekke bandje uit Jan zijn rugzakje halen voor ik, samen met Cor, naar Zwolle zuid kon fietsen. Thuisgekomen had ik 176 km op de teller en dat zijn prima cijfers om bij te schrijven in mijn jacht naar de magische grens van 10.000 kilometer. Die teller staat na zaterdag op 1738 kilometer.

    Een video-impressie van de Prestatietocht 2017 door Ruud Woudstra