Of er ook heuveltjes in de route zaten vroeg Jaap L. zich af na het zien van de aankondiging van de tocht richting de Braamberg, want als er berg in de naam staat zal er vast wel iets te klimmen zijn?
Niets was in dit geval echter minder waar, De Braamberg waar wij deze zaterdag heen zouden fietsen ontleent zijn naam aan een buurtschap op de grens van Drenthe en Overijssel tussen Hoogeveen en Hardenberg, aldaar heeft familie van Arnold van B. zich gevestigd in een verbouwde boerderij en die er gelijk maar een tuinterras hebben geopend waar de koffie en appeltaart goed smaken en geprijsd zijn.

De vraag van Jaap stelde hij niet voor niets, volgende week immers wacht hem, net als meer Swollanders onder wie ikzelf, de reis naar de voet van de Pyreneeën voor de fietstocht van Lourdes naar Santiago de Compostella. Gezien de behoorlijk geaccidenteerde route is het dus zaak om zoveel hoogtemeters te sprokkelen als maar kan.
Ondanks dat de vakantieperiode inmiddels in alle hevigheid is losgebarsten waren toch maar liefst 17 mannen en vrouwen afgekomen op de rit van 107 kilometer die door Arnold was uitgezet.
Gelukkig was het ‘s morgens bij vertrek vanuit huis gelijk al lekker weer, een beetje benauwd zelfs, en vol goede moed vertrok ik richting de McDonalds om vandaar de route aan te vangen.
Als zo vaak waren het Henny H en Arnold zelf die vanuit vertrek de koppositie innamen om die niet meer uit handen te geven. Via de Vechtdijk, de stuw bij Vechterweerd en Dalfsen fietsten we richting Oudleusen waar we de N340 (Hessenweg) overstaken om vandaar in noordoostelijk richting verder te fietsen via Balkbrug, de Mulderij en Drogteropslagen, een mooie en afwisselende route die ons na een kilometer of 45 uit deed komen bij het zonnige tuinterras. Dat deden we zonder Ruud en Veronie die al eerder de terugweg naar Zwolle hadden ingezet in verband met andere verplichtingen later die dag.
De eigenaren van De Braamberg hebben een fantastische plek gecreëerd, in een rustige en landelijke omgeving hebben ze diverse terrassen rond hun boerderij geplaatst waar de vermoeide fietser zich even kan ontspannen. Wij hadden het geluk daar plaats te nemen onder een strakblauwe hemel bij een heerlijk temperatuurtje. De zelfgebakken appeltaart is een absolute aanrader, al dan niet met slagroom.
Na 4,50 euro te hebben afgerekend (ja het kan ook nog voor normale prijzen) stapten we na een halfuurtje weer op, er wat langer zitten zou ook geen straf geweest zijn maar als toerfietser wil je ook weer verder natuurlijk.

De terugtocht ging via Dedemsvaart, Rheeze en de stuw bij Junne richting de Lemelerberg waar de berg in de naam nu ook echt een paar bruikbare hoogtemeters opleverde.
Onderweg moest er een paar keer gestopt worden om dat het wel leek of iedereen dingen van zijn of haar fiets liet vallen terwijl je toch zou verwachten dat men zo langzamerhand wel weet dat er in de routes van Arnold zo nu en dan een ongelijke klinkerweg of half verhard zandpad zit en je dus voor vertrek al je apparatuur op de fiets extra moet zekeren.
De enige lekke band bewaarden we voor het laatst. Ter hoogte van de Wijthmenerplas in Zwolle was Youké de ongelukkige, maar de snelheid waarmee het binnenbandje gewisseld werd verraadde een heleboel ervaring. Na herstel van het euvel vertrok de meesten richting huis en haard terwijl Arnold, Jaap en ik nog even een tweede terras gingen testen namelijk die van de golfclub Zwolle. Onder genot van een hersteldrankje en de nog steeds uitbundig schijnende zon werd de tocht nog even nabesproken en vooruitgekeken naar de komende weken.

Eenmaal weer thuis bleek ik 114 km op de teller te hebben, de laatste 114 voordat volgende week zondag de echte bergen opdoemen in de Pyreneeën. De rest van de week staat in het teken van rust en voorbereiding……