De laatste keer dat ik op deze site een artikel plaatste was covid-19 nog een ver van mijn bed show. De winter liep een beetje op het einde en ik had een weekje fietsen in Portugal in het vooruitzicht.
Dat weekje fietsen begon ongeveer op de dag dat de eerste corona besmettingen in Nederland ontdekt werden en bij ons vertrek van Schiphol zagen we de eerste mensen lopen met een monddoekje voor en soms met handschoenen aan.
Het weekje fietsen in Portugal werd een succes, de rest van voorjaar werd echter geheel overschaduwd door Covid-19 en de niet geringe gevolgen daarvan.

Inmiddels zijn we 5 maanden verder, lijkt de ergste piek van de epidemie in Nederland over de top en mag er weer meer, zoals fietsen in groepsverband. Toch lukte mij dat de afgelopen periode nog niet echt; werk, slecht weer en ander zwaarwegende ongemakken zorgden voor een historisch laag kilometer gehalte en een navenant conditie niveau.
Toch moest er wat gebeuren onder moeders paraplu, want er wacht nog een weekje fietsen in het geaccidenteerde Moezel gebied en dan zijn wat kilometers in de beentjes wel zo wenselijk.

Bikepacking

Bikepacking is een combinatie van backpacking en biking, oftewel fietsen met een zo minimale bepakking voor (kortere) meerdaagse tochten. Nu heeft het fietsen van meerdaagse solo tochten al langere tijd mijn belangstelling dus ook het bikepacking trok mijn aandacht toen ik voor het eerst op You Tube voorbij zag komen. Voor bikepacking tuig je je racefiets of MTB op met daarop afgestemde tassen voor een optimale gewichtsverdeling. In de meeste gevallen een backloader (zadeltas), een midloader (frametas) en een frontloader (stuurtas).
De bedoeling is dat je met deze bepakking lichter kunt reizen dan met bijvoorbeeld een vakantiefiets met bepakking.
Hieronder een filmpje (Engels) over bikepacking.

De afgelopen weken heb ik mijn eigen bike setup aangeschaft en een korte 4 daagse toer gemaakt vanaf Zwolle via de Weerribben, Dwingeloo, Bad Bentheim, en Laag Soeren terug naar Zwolle. 4 dagen gemiddeld een kleine 100 kilometer per dag, mijn vuurdoop als bikepacker….

Dag 1 Zwolle – Spier (via de Weerribben)

De dagen voor mijn bikepack avontuur stonden vooral in het teken van hoe pak ik die tassen zo slim mogelijk in en wat neem ik allemaal mee. Na meerdere keren in en uitpakken was ik content genoeg om uiteindelijk een definitieve paklijst te maken, bestaande uit fietskleding voor 5 dagen, toiletspullen, burgerkledij en wat oplaadapparatuur.
Met dat alles goed ingepakt vertrok ik op zondagochtend 22 juli in noordelijke richting.
De verschillende routes had ik gecreëerd op Route You, waarbij ikzelf de grote lijnen had uitgezet en Route You de preciezere route.
Ik wist dus eigenlijk niet waar de route mij precies langs zou leiden en dat zorgde voor nogal onverwachte wegen om Zwolle uit te komen..

Bij het verlaten van de stad kwam ik ook nog langs de gebouwen van mijn werkgever en er kwam een heerlijk gevoel in mijn lijf door gedachte dat ik hier de eerste viereneenhalve week niets te zoeken had.
Via Mastenbroek ploeterde ik tegen de NW-wind in richting IJsselmuiden en Kampen en vervolgens door naar Ramspol. Vandaar ging de route richting het nieuwe land over de 10 km lange, kaarsrechte Zwartemeerweg.
Na de passage van het Vollenhover kanaal bevond ik mij echter al weer vlot op oude Hollandse bodem.
Via dat fraaie stukje Nederland fietste ik door, via Kadoelen en Moespot naar Blokzijl.
Ondertussen had ik mijn zadelpack al een keer extra vastgesjord omdat door het fietsen de tas nogal wat wiebelde en kraakte. Na het vastsjorren was dit over. Met zo’n grote, relatief zware zadeltas is het niet aan te raden om te veel uit het zadel te fietsen omdat daardoor het frame meer begint te zwabberen.

In Blokzijl aangekomen kon ik gelijk aanschuiven in de file voor de open brug over het Noorderdiep. Gelukkig staat er net naast die brug en voor mij aan de juiste zijde, café restaurant Sluiszicht. Een prima moment om te foerageren.
Gelukkig was er nog net een vrij plekje op het overvolle terras met, inderdaad, uitzicht op de drukke sluis. Gedurende een halfuurtje genoot ik van het leven op het terras, de voorbijvarende bootjes, de welverdiende koffie en…een heerlijke verrassing voor de inwendige mens.

Via de dijk richting Kuinre verliet ik het drukke Blokzijl en fietste naar de Weerribben via het altijd leuke Nederland en Wetering, een prachtig gebied om op een mooie zomerdag doorheen te fietsen. Vervolgens bracht de route mij ten noorden van Steenwijk via Basse, Steenwijkerwold en Witte Paarden bij de Heerlijkheid Eese en had ik Overijssel definitief verruild voor provincie Drenthe. Nog ongeveer 35 km te gaan tot de eerste overnachtingsplek.
Bij een soort picknickplek stopte ik nog even om mijn laatste boterham van huis te verorberen, ondertussen kijkend naar de ontelbare passerende e-bikes die de smalle fietspaden bevolkten.
Mijn laatste kilometers brachten mij via Wapserveen en Wittelterberg naar het uitgestrekte bos-en heide gebied bij Dwingeloo, waarna het nog maar een klein stukje was naar Spier waar mijn B&B zich bevond.
Daar aangekomen bleken de eigenaren niet thuis en na een aantal keren aanbellen besloot ik mijn toevlucht te nemen tot een café enkele tientallen meters terug om daar de eigenaar op te bellen onder het genot van een koud biertje, zij waren even op bezoek bij de buren en zouden direct naar huis vertrekken.

Nadat ik mij had gesetteld op mijn kamer voor één nacht, besloot ik bij van der Valk in Spier een hapje te gaan eten. Op het terras werd ik vriendelijk en vlot bediend en na een tomaten soep en een heerlijke truffelpasta wandelde ik voldaan weer terug.
Die avond belde ik nog even uitgebreid met een goede vriendin om daarna voldaan in slaap te vallen…

Dag 2 Spier – Hannekotte (Bad Bentheim)

Het ontbijt in de warme serre van de keurige B&B in Spier was bijzonder uitgebreid (zelfs pannenkoeken ontbraken niet) en gaf genoeg energie om de nieuwe dag vol vertrouwen in te gaan. Mijn route zou mij vandaag naar Duitsland brengen en al vlot zou ik de nu al legendarische VAM-berg (4800 cm boven zeeniveau) passeren.
De route leidde mij er recht overheen terwijl ik aan het begin van de rit nog in de veronderstelling was dat ik ter plaatse nog de keuze had. Niets was minder waar en ik moest omhoog. In de nog vroege ochtend was de berg, op één eenzame jongedame na, maagdelijk leeg. Dat zorgde er wel voor dat ik mijn hartkleppen behoorlijk goed kon horen terwijl ik het steilste gedeelte van deze opgewaardeerde vuilnisbelt besteeg. De rust bovenop was nogal sereen terwijl even verderop de rook uit de grote schoorstenen in een voor mij geruststellende richting weg krulde. Na de onvermijdelijke foto bij het bord, daalde ik weer af richting zeeniveau…

Vervolgens ging het via het mooie Mantinge veld, met z’n gele bloemen door naar Oosterhesselen. De wind heb ik lekker schuin achter en ik vorder vlot. Al snel kom ik bij de Hoogeveensche vaart en verderop in Nieuw Amsterdam. Hier dronk ik ooit koffie tijdens mijn ‘Op Fietse’ fietstocht in 2017 Nu moest ik nog even iets verder om mijn eerste kopje koffie van de dag, buiten het ontbijt natuurlijk, te kunnen nuttigen. Bij een snackbar aan een zijtak van de Hoogeveensche vaart, dronk ik één kopje op een sjofel maar zonnig terrasje, alvorens verder te gaan richting Veenoord en Schoonebeek waar de jaknikkers het volledig met al mijn gedachten eens waren.
Nog altijd was de wind (NW) mijn vriend deze dag en samen met deze vriend fietste ik Duitsland in.

Al snel belande ik op een matig fietspad langs het Coevorden-Piccardie kanaal waarop ik kilometers lang mijn weg vervolgde. Ruim 10 kilometer fietste ik langs het kanaal terwijl het fietspad steeds smaller en slechter werd tot het uiteindelijk als een éénmanspad pad verder ging en ik besloot om eieren voor mijn geld te kiezen en de drukke autoweg aan de andere zijde van het kanaal koos.

Nadat ik het kanaal had verlaten fietste ik door in zuidelijke richting over de Duitse landwegen op weg naar mijn B&B in een boerderij ergens in de buurt van Bad Bentheim. Voor ik daar was werd ik echter eerst nog geconfronteerd met een niet passeerbare wegopbreking. Ter plaatse werd een nieuwe duiker in een behoorlijk brede sloot geplaatst, dus het nemen van de horde was absoluut onmogelijk. Terugfietsen was het devies…
Uiteindelijk na een omweg bereikte ik de boerderij waar ik werd opgewacht door de boer ter huize. In een mix van Duits en Nederlands verwelkomde hij mij, stelde me voor aan de hond, stalde mijn fiets in het geitenhok en leidde mij naar één van de twee B&B kamers, ik was de enige gast dus mocht ik kiezen.
Omdat er ter plaatse absoluut niets in de buurt was om een hapje te eten en Bad Bentheim net te ver was om nog eens naar toe te fietsen kwam ik uiteindelijk uit bij een wegrestaurant op de Duits-Nederlandse grens, niet ver van het Lutterzand. Daar at ik een eenvoudig maal en dronk een hersteldrankje om vervolgens terug te keren naar de boerderij waar ik nog wat tv keek en vrij vlot in slaap viel.

Dag 3 Hannekotte (Bad Bentheim) – Laag Soeren

Twee hanen strijden om de eer wie het hardst de nieuwe dag kan aankondigen als ik mijn ogen open. Het op z’n zachtst gezegd nogal krakkemikkige bed heeft zijn sporen in mijn lijf achter gelaten en half invalide val ik van het veel te zachte matras.
Na een douche beland ik in de eetkeuken van het boerenbedrijf en de boer zelf heeft net het ontbijt klaargezet. Ik zie verse broodjes en een kan koffie, heerlijk koffie, snel draai ik dop los en vol verwachting vul ik mijn mok. Helaas blijkt er alleen water in de kan te zitten terwijl ik toch duidelijk mijn voorkeur voor koffie aan de boer had uitgesproken. De man zelf is inmiddels ergens op zijn bedrijf aan het werk, maar ik moet en zal koffie hebben anders functioneer ik niet. Snel ga ik op ontdekkingstocht op het boerenbedrijf en vind de boer in één van de vele stallen. Bij nadere bestudering blijkt hij vergeten te zijn om koffie in het filterzakje te doen. De tweede poging verloopt beter en uiteindelijk geniet ik alsnog van een geurig bakkie leut bij mijn boerenontbijt.
Als ik de fiets weer optuig voor de 3e etappe babbel ik nog wat met de belangstellende boer over racefietsen, mountainbikes en het materiaal. Hij blijkt zelf ook wel eens te mountainbiken.
Als ik de fiets klaar heb stap ik weer op, groet de boer en fiets in westelijke richting weg..

Waar de wind een dag eerder mijn grootste vriend bleek heeft hij zich deze dag faliekant tegen mij gekeerd, strak west en behoorlijk stevig (in mijn beleving althans).
De eerste kilometers gaan echter nog alleszins vlot en al snel bereik de Nederlandse grens en fiets ik weer op Overijsselse grond door het Twentse land. Via Losser en de randen van Enschede fiets ik richting Buurse om vervolgens al snel in de provincie Gelderland te belanden. Omdat ik tot dan, zo’n 47 km na de start, nog geen koffie heb gehad besluit ik een ommetje net over de grens te maken om bij een café-restaurant koffie met kersenvlaai te bestellen, het smaakt goed en na deze verwennerij kan ik weer verder.
De wind trekt inmiddels behoorlijk aan en langzaam begin ik last te krijgen van mijn rechterknie, de knie die mij het hele jaar al meer of minder parten speelt.
Na circa 65 kilometer kom ik in de buurt van Groenlo en… Zwolle. Het kleine plaatsje Zwolle in Gelderland mis ik bijna omdat het plaatsnaambordje goed verscholen om een scherpe bocht is geplaatst. Gelukkig wordt ik op tijd wakker en zoals al eerder bedacht besluit ik mini-rondje Zwolle te fietsen om mini-Zwolle. Na ongeveer 2 kilometer zit het rondje erop.

Ging mijn route tot nu toe in ZW-richting, vanaf nu ging het strak W bij een steeds verder aantrekkende wind. Mijn knie heeft daar duidelijk moeite mee en de pijn begint langzaam maar zeker erger te worden. Enige paniek maakt zich van mij meester als ik besef dat ik nog ruim 50 km te gaan heb.
Gelukkige zijn er onderweg altijd vriendinnen te vinden die zeer geïnteresseerd zijn in jou aanwezigheid en bezigheden en als dank daarvoor vond ik dat ik ze voor de eeuwigheid moest vastleggen.

Na het intermezzo met de dames wachtte mij vooral rechttoe rechtaan wegen richting IJssel die ik bij Bronckhorst per veer zou oversteken. Voor ik daar was moest ik steeds vaker even van de fiets af om mijn knie te ontzien, dit zorgde wel dat rit veel langer duurde dan eigenlijk de bedoeling was.
Bij de veerpont aangekomen kon ik sowieso even rustig aan doen omdat de pont nog aan het ontladen was aan de overzijde. Aan die zijde aangekomen had ik nog ongeveer 9 km te gaan naar mijn hotelkamer in Laag Soeren.
Ik was blij dat ik er was en bij het oplopen van de trap van het appartement bleek dat de kniepijn nog heftiger was dan tijdens het fietsen.
Bij boeken van het hotel wist ik al dat het restaurant gesloten was en omdat er in Laag Soeren zelf verder weinig te halen was besloot ik met de bus naar Eerbeek te gaan om een paar boodschappen te halen. Strompelend liep ik naar de bushalte die gelukkig niet heel ver was verwijderd van het hotel.
Bij instappen van de bus zag ik dat ik niet had gedacht aan het verplichte mondkapje, maar gelukkig had ik er één in mijn portemonnee gestoken voor het geval dat..
Weer terug in het appartement at en dronk ik wat en ging liggend op het comfortabele bed na denken over wat te doen met de komende dag; verder fietsen of met de trein terug. Na ruggenspraak en tips van een ingewijde besloot ik de ochtend af te wachten en in ieder geval de beoogde 5 daagse in te korten tot een 4 daagse. Mocht de knie de volgende ochtend beter aanvoelen dan ging ik vanaf Laag Soeren direct door naar Zwolle, ging het niet dan kon ik op meerdere plaatsen vrij vlot de trein terug pakken.
Met die gedachte probeerde ik de slaap te vatten..

Dag 4 Laag Soeren – Zwolle

De volgende ochtend voelt de knie stijf maar pijnloos aan, een goed teken. Op advies van de ingewijde wandel ik een groot aantal keer op en neer in de ruime kamer. Dat gaat al een stuk beter dan de vorige avond. Ik besluit om de 70 km van Laag Soeren naar Zwolle fietsend af te leggen en te hopen dat de NW-wind niet zo hard waait als een dag eerder de W-wind.
Na het veel te uitgebreide ontbijt verlaat ik Laag Soeren om iets voor half tien in de ochtend en als alles een beetje meezit ben ik net na de middag weer in het grote Zwolle.
Het eerste gedeelte gaat, na Eerbeek, vanaf Loenen grotendeels langs het Apeldoorns kanaal. Vanaf Beekbergen kom ik langzaam maar zeker in redelijk bekend gebied. Mijn knie houdt het redelijk goed, ook omdat ik het tempo bewust behoorlijk laag hou.
Bij Twello fiets ik richting de spoorbrug bij Deventer waar ik de IJssel weer oversteek. Rechttoe, rechtaan fiets ik via de IJsseldijk richting Olst waar ik na 43 kilometer bij de Bökkers Mölle koffie drink met een vers roombroodje voor de energie aanvulling. Vanaf daar resten mij nog een kleine 30 kilometer alvorens ik weer terug ben in Zwolle.

Tot Slot

Mijn eerste bikepack trip eindigde een dag te vroeg en met minder dan de geplande 500 kilometer. Toch gaf deze 4-daagse trip mij een goede indruk van het bikepacken.
Met relatief weinig bagage in de op het raceframe afgestemde tassen kun je vrij basic een fietstrip maken. Ik koos voor de geneugten van een B&B of Hotel maar ook met een lichte tent is het prima te doen. De grote van de tassen is natuurlijk afhankelijk van de grote van je frame en in dat opzicht had ik minder ruimte te benutten aangezien mijn frame niet tot de grootsten behoord.
Al met al, en afgezien van de knieproblemen, was het een leuke manier om een meerdaagse te doen en gelijk behoorlijk wat kilometers te maken.
De totaal 430 km waren in ieder geval een goede training voor de nog te fietsen Swolland Trier Tour ( 25-31 juli 2020).