Laat ik beginnen met te stellen dat ik, in principe, een mooi weer fietser ben. Aan fietsen in de regen heb ik een broertje dood, van veel tegenwind word ik niet echt blij om over te lage temperaturen maar helemaal te zwijgen. Toch probeer ik de laatste jaren elke winter wel mijn kilometers te maken als het even kan. In het verleden ben ik er te vaak achter gekomen dat ik in het voorjaar al mijn opgebouwde conditie weer opnieuw moest opbouwen.
Daarom heb ik dit jaar geïnvesteerd in een goede mountainbike, want er is in de winter eigenlijk niets mooier dan een beetje te crossen door de bossen.
Met een redelijk vast clubje fietsen we nu, ijs en weder dienende, elke zaterdag een gecombineerde bos-en asfalttocht. Het voordeel van deze gecombineerde tochten is dat we zowel werken aan de krachttraining als aan duurtraining.

De appeltaart (voor mij tegenwoordig zonder slagroom) smaakte goed al viel ie wel als een blok op de maag, maar daar zouden we eenmaal op de fiets pas achter komen

Gisteren was het gelukkig redelijk rustig herfstweer (de winter begint pas over een paar dagen) en de temperaturen vielen relatief mee. Ruud W. had een ons welbekende route richting Ommen/Junne op de site gezet en dat leek mij wel wat. Een andere mogelijkheid was om de MTB tocht ‘Hattem’s Mooiste’ te fietsen, maar om eerdergenoemde redenen koos ik toch voor een gecombineerd ritje. In tegenstelling tot eerdere ritten deze herfst viel de opkomst ditmaal wat tegen en met 5 mannen vertrokken we bij de Mac.
Ik zal jullie niet vermoeien met de gehele route in detail, maar de verdeling was ongeveer 50% asfalt en 50% bos-en zandpaden. Rond Ommen en Dalfsen liggen vanzelfsprekend de meeste onverharde stukken. Vooral bij Junne zijn enkele mooie bostracks waar de bovenbenen serieus aan het werk gezet worden met de klim naar de uitkijktoren als letterlijke hoogtepunt, altijd een mooi gebied om te fietsen.
Café-restaurant De Nieuwe Brug was dit keer wel open toen wij er aankwamen en er was nog een tweede meevaller aangezien de Ruud de gehele rekening van koffie en appeltaart voor zijn rekening nam als traktatie voor zijn verjaardag, nogmaals bedankt Ruud. De appeltaart (voor mij tegenwoordig zonder slagroom) smaakte goed al viel ie wel als een blok op de maag, maar daar zouden we eenmaal op de fiets pas achter komen.
De terugweg was o.a. gepland door de bossen van landgoed Rechteren maar sinds kort staan daar bordjes verboden voor fietsers. Of het overlijden van Elisabeth Marguerite Carola, gravin van Rechteren Limpurg kortgeleden, hier debet aan is zullen we nooit weten al is de kans niet heel groot.
Wij zochten onze weg dan maar om het Rechterense bos heen om via het Starnbosch richting de omgeving Hoonhorst en uiteindelijk Zwolle te fietsen. Bij de golfbaan aan de Wijthmenerplas dronken we nog een hersteldrankje alvorens huiswaarts te keren.
Nee, er is helemaal niets mis aan fietsen in de donkere periode van het jaar. Toch blijft mijn voorkeur uitgaan naar het fietsen op de weg, onder een blauwe hemel in de korte broek bij een graadje of 25. Nu ik ook nog een uitkijk naar de komst van mijn nieuwe Canyon racefiets kan ik eigenlijk helemaal niet meer wachten op het nieuwe wegseizoen.