Rondje Ommen (een week vol wisselende emoties)

Het ging al een tijdje niet goed met mijn moeder. Sinds half augustus van het vorig jaar was de gezondheid tanende en na een maandenlang verblijf in het ziekenhuis, revalidatiecentra en tot slot een verpleeghuis sliep ze, tot ons verdriet maar toch ook wel opluchting, op vrijdag de 13e januari rustig en zonder verder lijden in.
Ondanks dat mijn moeder de prachtige leeftijd van 89 jaar bereikte komt het afscheid toch altijd als een mokerslag, zelfs als je ‘m ziet aankomen.
2 dagen later waren er weer andere emoties toen mijn dochter haar 27e verjaardag vierde, al was het een sobere viering. Omdat mijn dochter in Kampen woon besloot ik haar die zondagochtend met de MTB te bezoeken en na het bezoek het rondje compleet te maken met een bezoek aan Elburg om via ’t Harde en Wezep terug te keren in Zwolle. Met 72 kilometer op de teller en het hoofd weer een beetje leeg kwam ik die middag weer thuis.
De rest van de afgelopen week stond vanzelfsprekend in het teken van de uitvaart van mijn moeder, terwijl er ook nog een aantal dagen gewerkt moest worden. Op de dag van de uitvaart was het gelukkig prachtig weer en mede dankzij de vele belangstellenden konden we moeder een waardig afscheid bezorgen. De volgende dag stond vervolgens in het teken van het leegmaken van moeders kamer in het verpleeghuis waarna voor ons, de kinderen, definitief een einde kwam aan een moeilijk en ingrijpend halfjaar, al zal het gemis natuurlijk voor altijd blijven.
Zaterdagochtend was ik echt aan een stuk ontspaning toe en hoe kun je dat beter doen dan door te gaan fietsen met je maten. Een rondje Ommen stond op het programma met start bij de Mac, waar die ochtend totaal 8 mannen klaar stonden voor vertrek, Ruud W., Arnold van B., Dick A., Jan C., Toon O., Hans K. Henk G. en ondergetekende. De 9e, Jan S. kwam ons alleen even uitzwaaien, gelukkig gaat het herstel van zijn schouder voorspoedig en kan hij tijdig aansluiten voor het wegseizoen weer losbarst. De omstandigheden waren optimaal, zonnig en fris met hier en daar wat optrekkende mistvelden.
Ondanks dat het slapen in de week ervoor niet echt super ging voelde ik me gelijk goed op de fiets en was er van vermoeidheid geen sprake, of ik vergat de vermoeidheid gewoon onder de fantastische omstandigheden.
Na een eerste gedeelte op asfalt pakken we ter hoogte van Rechteren de onverharde paden op en dat was, met de aanwezige ijs-en sneeuwresten, soms nog wel eens een hachelijk gebeuren. Vooral de mensen met minder brede banden werden gevraagd alle zeilen bij te zetten om de boel overeind te houden, wat overigens perfect lukte. Ook blijken er onderweg erg veel takken en bomen dwars over de paden te liggen en diverse malen moeten we als volleerde, zij het iets minder soepele, cyclocrossers van de fiets om de obstakels te omzeilen. Sommigen zien daarbij onder het loof verborgen paaltjes over het hoofd en gaan er alsnog bij liggen. Ik zal het slachtoffer uit medeleven alleen bij zijn voornaam noemen, Henk.
Via Giethmen en Besthmen kwamen we terecht in de bossen rond de welbekende ‘Sahara’ achter Ommen en het welbekende klimmetje van de Besthmenerberg die altijd een pittige inspanning vereist om boven bij de uitkijktoren te geraken. Eenmaal boven is het inmiddels vaste prik om even een plaatje te schieten van de groep.
Na het klimmen volgt vanzelfsprekend het dalen en vanaf de uitkijktoren is dat altijd een vrij steile smalle doorlopende afdaling, nu echter gaf de GPS halverwege aan dat we linksaf moesten met een ‘op het laatste moment manoevre’ tot gevolg. Na nog een aantal kilometers en een illegale doortocht langs de Steile Oever was het tijd voor koffie bij de Nieuwe Brug.
Eenmaal binnen in de uitnodigende warmte zien we een oude bekende zitten, Erik B., voormalig Swolland lid en tegenwoordig een soort ultraman (vorig jaar trapte Erik liefst 13500 kilometer weg) bij een andere fietsclub. Gelukkig lust Erik nog wel appelgebak, net als wij.
Dankzij de verjaardag van Jan C. hoefden we het eerste kopje koffie niet zelf af te rekenen. Jan die al een respectabele leeftijd heeft bereikt, fietst er op zijn nieuwe Stevens MTB nog op los alsof hij net twintig is (maar dat mocht ie willen natuurlijk…).
Als de magen gevuld en de lijven weer op temperatuur zijn kunnen we verder voor het tweede gedeelte van de tocht en gelijk uit vertrek schieten we Lemelerberg op. Ook hier op veel plekken omgevallen bomen en takken op het parcours maar we kunnen gelukkig wel lekker doorfietsen. Via een leuke singletrack komen we op het brede zandpad van de ‘Oude dijk’ en knallen lekker door richting Dalmsholte waarna we de laatse stukken onverhard pakken ter hoogte van Venneberg. Via Hoonhorst, Lenthe en Wijthmen komen we uiteindelijk weer in de buurt van Zwolle waar de route toevalligerwijs langs de golfbaan leidt en bij de golfbaan hebben ze……..hersteldrankjes. De meer verstandige fietsers onder ons hebben dan al een afwijkende route naar huis genomen, maar de meer gezellige types komen dan wel boven drijven. Zonder verder namen te noemen kan ik zeggen dat het gezellig was. Net als de hele tocht vandaag en dat had ik, na de afgelopen anderhalve week, wel even nodig.
Hans.
Gecondoleerd met het overlijden van je moeder. Wij wensen je sterkte bij het verwerken van het verlies.
Wij herrinneren je moeder als de buurvrouw op de hoek van ons woonblok.
Groeten Harry en Joke