SALLAND TWENTE TOUR 2018

Bij de meeste clubritten die door Swolland worden georganiseerd worden voor de verschillende snelheidsgroepen de routes in verschillende lengtes aangeboden, zodat iedereen bij benadering rond dezelfde tijd op de pauzelocatie arriveert. Wel zo gezellig..
Het kan natuurlijk ook anders. Je houdt één vaste route aan en stuurt de verschillende groepen op verschillende tijden op pad. Met een wiskundige formule kun je dan ongeveer berekenen wie hoe laat vertrekt om op dezelfde tijd te arriveren op de bestemde locatie (pech daargelaten). Omdat ikzelf in samenwerking met Jeannette M. de  Salland Twente Tocht mocht organiseren leek dat wel het proberen waard, ervan overtuigd dat dit zou gaan lukken..

De Salland Twente Tour is een afgeleide van de sponsorrit voor de Swolladies Home Ride van 2017, met dien verstande dat de originele route liefst 180 km bedroeg en de nieuwe versie 139
De tocht stond een week eerder op de Swolland kalender maar onder dreiging van slecht weer werd deze een week uitgesteld, wat uiteindelijk een prima beslissing bleek. De omstandigheden op zaterdag 1 september waren werkelijk ideaal te noemen voor een fietstocht van dergelijke lengte. Enige smet op het uitstel was dat co-organisator Jeannette helaas niet mee kon fietsen.
In totaal 19 mannen en vrouwen wisten zaterdagochtend de weg naar Diff Dance Center te vinden en na het gebruikelijke kopje koffie vertrokken we uiteindelijk in drie groepjes; de 25 groep onder leiding van Ruud W. en ondergetekende, de 28 groep met als voorrijders Jan S. en Hans M. en een 30+ groep bestaande uit 4 kanonnen die, vanzelfsprekend, als laatste mochten vertrekken.
Met een viertal in onze wielen vertrokken Ruud en ik om 08.50 uur vanaf de start in de richting van Berkum. Gerharda O., Harry T., Toon O. en Henk H. waren onze metgezellen.
De overige twee groepen zouden volgens afspraak om 09.00 en 09.15 uur vertrekken.

De weersomstandigheden waren, zoals al eerdergenoemd, ideaal. Met weinig wind, een zonnetje en al snel temperaturen die opliepen tot het niveau dat armstukken en bodywarmer, die in de frisse ochtenduurtjes nog onmisbaar bleken, konden worden uitgetrokken.
Het eerste gedeelte van de route, tot aan de pauze in Mander, was ongeveer gelijk aan de tocht van vorig jaar. Wel werd er gekozen voor een andere afsteek bij Beerze richting Mariënberg waardoor we niet over maar onder de N36 door konden fietsen.
Vanaf Berkum ging de route in rechte lijn via Dalfsen en Vilsteren richting Ommen. Daar besloten Gerharda en Harry om ons, volgens afspraak, te verlaten en inclusief koffiestop in Staphorst terug te keren nar Zwolle. Met z’n vieren reden wij verder richting Beerze waar we na het oversteken van het spoor in de Beerzerpoort even stopten voor een sanitaire-en verkleed stop. Hier werden we al vrij vlot achterhaald door de 28 groep. Gelukkig waren ook zij inmiddels toe aan een korte stop zodat het tijdsverschil gewoon in stand bleef.
De route ging vervolgens verder richting Sibculo en langs de Engbertsdijksvennen gingen we gestaag richting het Twentse land. Na het verlaten van het fietspad langs het Geestersche Stroomkanaal (0f verbindingsleiding) werden we plots ingehaald door de 4 mannen van de 30+ groep. Dit was nog ruim 6 kilometer voor de koffiestop in Mander waardoor het gelijktijdig aankomen in gevaar zou komen. Gelukkig had de toerleiding hier al een beetje rekening mee gehouden (sommige mensen vinden het nu eenmaal lastig om zich aan de voorgeschreven snelheid te houden…) en verderop zou het uiteindelijk weer goed gaan komen. In die wetenschap groetten wij de passanten vrolijk en vervolgden onze weg.
Even verderop kwam de redding  de vorm een prachtig zandpad waar de track netjes overheen getrokken was. Vanzelfsprekend zorgde dit voor onrust in de verschillende groepen en zelfs werd de toerleider hierop aangesproken. Nu weet ik uit ervaring dat het moeilijk is om je te verantwoorden voor een zandpad in de route en ook erkende routemakers als Ruud W. en Arnold van B. weten hierover mee te praten. Daarom geef ik hier 4 mogelijke redenen waarom de track over een zandpad liep;
#1 De gemeente Mander had in de periode tussen het voorrijden en de eigenlijke tocht het beton van de weg verwijderd..
#2 De weg lag onder het zand, er waait nog wel eens een straffe oostenwind in dit gebied…
#3 De toerleider had een aanpassing gedaan na het voorrijden waardoor er een foutje in de track was geslopen..
#4 De organisatoren hadden in de berekening van de gelijktijdige aankomst van de verschillende groepen al rekening gehouden met te snelle deelnemers en dit middels wat verwarring door een zandweg opgelost..
Nu kan iedereen zijn eigen waarheid kiezen uit de bovenstaande mogelijkheden, maar wat je ook kiest houdt in het achterhoofd dat alle drie de groepen op exact dezelfde tijd aankwamen bij de Molen van Bels, als dat geen toeval is…

Bij de pauzelocatie werd natuurlijk duchtig gediscussieerd over de verwarring in de route, maar de toerleider werd gelukkig gered door de komst van de koffie met appel-en/of pruimengebak en de aanwezigheid van enkele forse hanen waarmee vooral Anja H. en Jan S. zich kostelijk vermaakten.
De Molen van Bels is een oude watermolen in de Mosbeek die geheel is gerenoveerd en verbouwd tot café-restaurant. Uit eigen ervaring weet de organisatie van de Salland Twente Tocht dat hier een onvergetelijk broodje Belsburger geserveerd wordt!
Na een goed half uur moesten we weer verder want we hadden nog iets meer dan de helft te gaan en na het afrekenen, wat dankzij de relaxte houding van de medewerker van Bels nogal wat voeten in de aarde had, konden we weer op pad. Dat wil zeggen…eerst moest ook Fred B. nog even de batterijen van zijn nieuwe gps verwisselen wat enige tijd en commotie kostte. Uiteindelijk lukte het toch en konden we dan toch echt weer op weg richting ons buurland in het oosten. De 30+ was toen al op weg, terwijl de 25 en 28 groep als één geheel verder trok.
Na eerst nog een flink klimmetje op de Hooidijk waar we Henk H. nog even kwijtraakten fietsten we al gauw Duitsland binnen en via een landelijk gebied met afwisselend asfalt -en klinkerwegen reden we parallel aan de grens richting Oud Bergentheim waar we weer terugkeerden in ons vaderland. Net voor de grensovergang kreeg Evelien voor de tweede keer in korte tijd een lekke voorband waarna de knapzak van ‘Douwe Dabbert’ Jan S. uitkomst bood in de vorm van een hagelnieuwe buitenband. Hierna waren de fiets problemen van Evelien definitief voorbij.
Bij Diffelen passeerden we voor de eerste maal de Vecht en via een smal bospad (met veel fietsverkeer) richting Stegeren fietsten we door richting Arriën en Ommen.

Vanaf Ommen ging het door de bossen bij Varssen, langs de Stuw bij Oudleusen en via de Marneweg en Welsum naar Dalfsen. Bij Broekhuizen passeerden we voor de 2e maal de Vecht en hier verlieten Henk H. en Veronie de groep om richting Zwolle noord te fietsen. Wij gingen verder over de Marshoek en Wijthmen naar het eindpunt bij het restaurant van de golfclub aan de Wijthmenerplas. Dat eindpunt was natuurlijk niet toevallig gekozen want na een mooie tocht hoort een mooie afsluiting in de vorm van een welverdiend hersteldrankje. Helaas waren slechts 5 deelnemers hiervoor in de stemming maar het drankje smaakte er niet minder om.

De eerste editie van de Salland Twente Tocht als clubrit was een geslaagde, mede dankzij het ideale fietsweer. De route en de lengte van de tocht lenen zich ervoor om de Salland Twente Tocht in de toekomst te laten uitgroeien tot een klassieker binnen TC Swolland, al zeg ik het zelf..