Er ligt tussen Dinkel en Regge een land
Ons schone en nijvere Twente
Het land van de arbeid het land der natuur
Het steeds onvolprezene Twente
Daar golft op de essen het goudgele graan
Doet ’t snel vlietend beekje het molenrad gaan
Daar ligt er de heide in ’t paarsrode kleed
Dat is ons zo dierbare Twente

Bovenstaande is het eerste couplet van het officiële Twents volkslied.
Zoals elke rechtgeaarde inwoner van een bepaalde streek van het land is de Twent trots op zijn geboortegrond. Ik moet toegeven dat ze gelijk hebben, die Tukkers. Twente is een prachtige streek. Dat is precies de reden waarom ik samen met Jeannette M. sinds een aantal jaren de Salland Twente Tocht op de Swolland kaart heb gezet. Uitgangspunt was een tocht die net iets verder rijkt dan de gebaande wegen in de ruime omstreken van Zwolle, door ons eigen Salland naar het mooie Twente.

Na alle voorbereidende en verkennende ritjes in de afgelopen weken was het zaterdag 11 september zover. Na een week met behoorlijk mooi nazomerweer leek het weer op het ‘moment suprême’ nogal tegen te gaan vallen met een behoorlijk kans op buien of druilige regen. Het regenjasje mocht dus zeker niet ontbreken bij vertrek.
Al om 10 voor 8 ’s morgens fietste ik door de frisse ochtend richting de start locatie bij Dance Center Ria van Diffelen. Daar aangekomen bleek ik, naar verwachting, de eerste te zijn. Als toerleider moet je natuurlijk je verantwoordelijkheden kennen.
Mijn co-toerleider Jeannette had haar verantwoordelijkheid al genomen door haar vakantie midden in Twente te plannen en zich daar bijzonder nuttig te maken door middel van het checken van een aantal door mij gemaakte routewijzigingen. Zij zou zich bij ons aansluiten bij Sibculo en het mooiste gedeelte van de tocht meefietsen.
Ria van Diffelen was zichtbaar blij dat ze weer actief mocht zijn en dat toerclub Swolland weer vertrok met een tocht vanaf haar locatie.
Vanwege de onzekere weersverwachting had ik ingezet op een deelname van tussen de 10 en 15 fietsers en om half negen bleken er idd 15 personen aan de start te staan. Een daarvan, William S., sloot voor de eerste keer aan bij een racefietstocht en hij werd van harte welkom geheten.

Via de Aa-landen, de Agnietenbergweg en de Bergkloosterweg verlieten we Zwolle op weg naar ‘verre’ oorden..

Omdat niet iedereen het leuk vind of de tijd heeft om 150 km te fietsen is er ook een verkorte versie van de STT.
Eigenlijk kunnen we voor die 90 km versie niet echt spreken van een Salland Twente Tocht omdat deze versie Salland nooit verlaat. Tot aan Beerzerveld gaan beide versies echter samen op.
Nadat we Zwolle hebben verlaten gaan we via de zuidelijke Vechtdijk richting Dalfsen om daar, achter het station langs, richting het bosgebied van Venneberg te fietsen. Daar, fietsend op de Heinoseweg langs Huis Den Berg, toont Salland zich alvast van een mooie kant.
Daarna gaan we verder op het fietspad langs de Diezerstraat, in een lange rij achter de brede rug van Ruud W. één van de de door mij ‘ingehuurde’ voorrijders.
Verderop op de schaapskooiweg besluit ik om de eerste plaatjes te schieten voor o.a. de nieuwsbrief en dit verslag. De wet overtredend en met gevaar voor eigen leven schiet ik een aantal plaatjes van het voortschrijdende peloton…

31,82% Swolladies

De Salland Twente Tocht is ooit ontstaan als sponsortocht voor de Home Ride van de Swolladies. Destijds ging het om een 180 km lange trainingstocht met natuurlijk veel dames aan het vertrek. In de jaren daarna liep de deelname van de ladies een beetje terug maar dit keer waren er toch weer 7 Swolladies die ‘acte de préséance’ gaven. Op een totaal van 22 deelnemers betekende dat een opkomst van 31,82% , een mooie score!

Welkom en afscheid in Beerzerveld

Na de inmiddels veilige passage van de N348 gaan we verder via het fietspad langs de Hogeveldsweg, wat niet meer is dan een zandpad. Rechts in de verte doemen hier de contouren van de Lemelerberg op, die wij in deze tocht echter minachtend links (eigenlijk rechts) zullen laten liggen. Mooi is het wel.
Via Giethmen fietsen we door naar de Nieuwe Brug en door het tunneltje richting Steile Oever, hier valt de groep even uit elkaar. Of het komt door de ongelukkig opgestelde groep fietsers in de bocht van het fietspad, de eerste stijgende meters richting Steile Oever of mijn ‘moordende’ tempo op kop zal ik wel nooit te weten komen. Al snel zijn we weer bij elkaar en gaan we verder langs de Hammerweg en verderop over het fietspad de Junnerdijk die verderop overgaat in de Junnerbaan.
Op de Beerzerhaar zien we in de verte nog een klein groepje fietsers met herkenbare kleding aan, we hebben al zo’n vermoeden om wie het hier gaat. Ondertussen komt Hennie H. even vragen of er op korte termijn nog sanitaire stop te verwachten is. Met de mededeling dat dit zeker niet lang meer duurt laat Hennie zich enigszins tevreden maar nog wel benauwd weer afzakken. Gelukkig voor Hennie is die stop net voor Beerzerveld gepland, op een plek waar genoeg bomen staan en de wuivende maisvelden eventuele hoge nood bij de dames zou kunnen verlichten, van dat laatste wordt echter geen gebruik gemaakt…
Tijdens deze geplande stop bel ik gelijk even met de Molen van Bels (onze vaste pauze locatie tijdens de STT) om het aantal koffiedrinkers door te geven.
Als we verder gaan zien we bij de brug in Beerzerveld enkele mannen staan die duidelijk op ons staan te wachten. Twee dames en onze voorzitter Ben sluiten zich aan bij het tweetal wachtenden om gezamenlijk de 90 km versie verder te fietsen.
De 150 km gaat op dezelfde plek het kanaal over en daar zien we mede toerleider Jeannette aan de kant van de weg een foto schieten, vanaf hier sluit zich ook bij ons aan net als nog twee ‘vooruit fietsers’ van het groepje dat we eerder voor ons hadden gespot. Zo bestond de groep voor de totale 150 km uiteindelijke uit 17 personen.

Tukkerland in

Even later fietsen we Hammerdijk op en daarmee fietsen we precies op de grens van Salland en Twente. Als we even verderop op het fietspad langs de Engbertsdijkvenen fietsen weten we dat we helemaal in Twente zitten. Langzaam maar zeker gaat het nu richting de koffie bij de Molen van Bels in Mander, waar we na 72 kilometer aankomen.
Als ik mijn fiets tegen de heg plaats bedenk ik me dat we eigenlijk nog geen spat regen hebben gehad tot dan toe en dat stemt me hoopvol voor het vervolg.
Als iedereen plaats heeft genomen op het sfeervolle terras worden we al gauw verwelkomd door de hanen die zich ter plaatse graag laten verwennen. Voor deze taak nemen wij altijd Jan S. mee, die zich een half uur lang vermaakt met het voeren van de lawaaiige beesten. Niet alleen de hanen worden snel bediend ook wijzelf worden op vlotte wijze voorzien van koffie en gebak. Terwijl we daar zo van genieten is er dan toch ineens wat regen. Niet veel, maar net genoeg voor sommigen van ons die niet onder een parasol zaten om dat zo snel mogelijk wel te doen.
Tijdens de pauze blijkt dat Loes enige angst heeft voor het vervolg van de rit, aangezien in het gedeelte na de koffie er hier en daar wat geklommen moet worden. De overige Swolladies proberen haar gerust te stellen…
Als de hanen en wij de buik vol hebben wordt het weer tijd om op te stappen en ons klaar te maken voor een uitstapje over de grens.

Vanuit het vertrek dalen we eerst een stukje af richting Vasse waarna we linksaf slaan richting De Hooidijk. Hier loopt de weg al even gemeen omhoog maar onze snelheid wordt vooral gedrukt doordat er schijnbaar achterblijvers zijn met wat ongemak. Het blijkt dat sommigen wat moeite hebben met het in klikken van de schoenplaatjes in de pedalen. Uiteindelijk kunnen we toch weer als één groep verder en ook doorfietsen. Na het eerste stukje klimmen volgt al snel de daling richting de grensovergang waarna we verder gaan richting het gehucht Halle en even verderop de Hardinger Mühlenstrasse. Hier klimmen we in blokjes omhoog naar 81 meter waarbij we aan het eind heel even de 8% aantikken. Daarna nog even vals plat omhoog naar het ‘dak van de Salland Twente Tocht’ op 83 meter, net voor Hezingen.
Loes vond het allemaal behoorlijk meevallen en kreeg al weer meer praatjes.
Na Hezingen daalden we in snel tempo af richting Getelo waarna we via een aantal leuke tussendoorweggetjes doorfietsten richting Itterbeck. Via het vrij smalle fietspad langs de doorgaande weg van Uelsen naar Hardenberg fietsen we vervolgens weer richting ons eigen land en terug naar Salland.
Bij Balderhaar passeren we de Duits-Nederlandse grens waarna we via een vrij lange rechte weg uitkomen bij het kanaal Almelo – De Haandrik bij Bergentheim. Even verderop, in de buurt van Oud Bergentheim worden we opgeschrikt door een lekke band van Yuke. Gelukkig is hijzelf altijd vrij vlot met het wisselen van de bandjes dus het overgrote deel van de groep besluit hem zijn gang te laten gaan en aan de andere kant van de weg te gaan pauzeren.
Als het bandje is verwisselt en iedereen weer bij elkaar is krijgt Ruud de handen van de groep op elkaar ter ere van Jeannette en mij, de toerleiders. Leuk!

Na de gedwongen stop kon de geplande pauze bij Diffelen vervallen en zonder verder oponthoud fietsten we verder richting Zwolle. Dat gebeurde in een vrijwel rechte lijn met alleen nog een extra uitstapje door de Vechtvallei bij Beerze. Even daarvoor, bij Mariënberg, had Jeannette weer afscheid genomen van de groep en ging op weg richting haar auto in Sibculo. Leuk dat ze er ondanks haar vakantie toch gedeeltelijk bij was.
Nog altijd, inmiddels hadden we er zo’n 125 km op zitten, was het droog gebleven en zo nu en dan scheen er zelfs een flauw zonnetje. Bij Ommen betekende dat echter wel weer wat extra drukte op de fietspaden.
Met Jan en William op kop fietsten we uiteindelijk de laatste kilometers richting Zwolle waar een aantal nog een hersteldrankje dronken bij de Golfclub en de rest uitwaaierde over de stad.

Al met al een in meerdere opzichten geslaagde tocht. De opkomst was boven verwachting gezien de toch wat onbestendige weersverwachting. Diezelfde weersverwachting bleek echter niet geheel betrouwbaar want van regen onderweg geen enkel spoor. Ook de aanpassingen aan de route net over de grens bij Ootmarsum bleek een verbetering.
De deelnemers die voor de 90 km hadden gekozen waren ook tevreden volgens de dankwoorden op de Swolland app dus….al met al een mooie 5e editie van de Salland Twente Tocht!

Ter afsluiting

Ik begon dit verslag met het Twents volkslied en terecht want zoals gezegd Twente is mooi. Maar ik kan natuurlijk niet afsluiten zonder een eerbetoon aan ons eigen Salland, de streek waar wij zoveel kilometers maken en wat voor de meesten van ons geldt als de geboortegrond. Daarom, ter ere van Salland…

Salland lied

In de darpen met bargen en busse van ons oaveriesels land,
Is zo röstig en kalm nog het leaven en ie veult nog de saksische band.
Salland, woer iessel en regge eur weg zeukt langs diek en langs wal.
Ik verlang noa oe heed en oe busse, ’t is et land det mie geet boavenal

Salland, Salland, hier is mien stea,
Woer’t leaven vedan geet in röste en vrea.