Sluitingsrit
De openingsrit, aan het begin van dit wegfiets seizoen, was één van de vele tochten die ik dit jaar om wat voor reden dan ook niet heb kunnen fietsen. Dat was een dik halfjaar geleden.
Afgelopen zaterdag stond ik met nog ongeveer 40 Swollanders (ruwe schatting) aan de start voor al weer de laatste officiële wegtocht van 2013 de Sluitingsrit.
Begin mei klaagden velen dan ook over de weinige kilometers die tot dan toe in de benen zaten.
Ook het voorjaar was er één om snel te vergeten en bijvoorbeeld de Blauwvingertocht liet ik aan mij voorbij gaan vanwege de slechte weersvoorspellingen.
De zomer liet lang op zich wachten maar toen ie er eenmaal was kon er volop en onder goede omstandigheden gefietst worden. Ikzelf was toen al op weg naar zonniger oorden na eerst nog twee natte weken op de fiets te hebben gezeten. Na terugkeer van mijn Rome reis kond ik nog genieten van een redelijke nazomer, maar door een val in België tijden de MH2D kon ik daarna opnieuw een viertal weken niet opstappen waardoor ook de Weerribbentocht, onder mooie weersomstandigheden gefietst, voor mij in water viel.
Zoals gezegd was er een prima opkomst deze zaterdag en de goede weersomstandigheden waren daar zeker debet aan. Het was droog, zonnig en in de loop van de dag liep de temperatuur op naar waarden rond de 15 graden. Positief was ook de relatief grote opkomst onder de Swolland dames!
In twee groepen werd gestart; één met een snelheid van 25 km/h onder leiding van Henk H. en de 28 km/h groep onder leiding van Arnold van B.
Ik sloot aan bij Arnold en zijn kudde.
Met Arnold op kop, geflankeerd door Hansie Hansie M., was het lekker toeren en zonder wanklank of incidenten bereikten we de Tonne in Hellendoorn. Ik wilde het vandaag eens positief houden vandaar dat ik niet vermeld dat Hansie Hansie éénmaal de ‘rechtsaf’ kwijt was en Arnold vooral in het begin wat moppers kreeg van achter uit het peloton vanwege te snel ‘optrekken’ na de bochten. Het heeft geen zin om dat soort onbenulligheden elke keer extra te benadrukken.
Ikzelf kon zonder problemen meekomen al moest ik wel een beetje uitkijken voor gaten en hobbels in de weg. De laatste weken heeft echter aangetoond dat uitkijken niet altijd mijn sterkste punt is (ik zal het zelf maar zeggen…..). Gelukkig ging het zaterdag allemaal goed.
Door al dat gestuiter had ik al vroegtijdig besloten om ter hoogte van het Overijsselsch kanaal verder mijn eigen weg te gaan en via de Hagenweg en Sekdoornplas op huis aan te fietsen. Dat scheelde weer een paar kilometer.
Op de Oude Twentseweg werden we nog even opgeschrikt door een lekke band en omdat ik nogal veel haast had deze middag besloot ik, geheel tegen mijn gewoonte in, alleen verder te gaan.
Arnold en Hans M. bedankt voor het vele kopwerk, jullie ruggen mogen gezien worden !