Het is de dag na de vreselijke aanslagen in Brussel. In Roeselare staat een uitgedund peloton aan de start van de semi-klassieker Dwars door Vlaanderen, de renners zijn allemaal voorzien van een zwarte rouwband om hun arm en voor de start is er een minuut stilte voor de slachtoffers van het zinloze, onbegrijpelijke maar zo langzamerhand normaal wordende geweld dat ditmaal ten uitvoer werd gebracht in de Europese hoofdstad Brussel.
Even was er sprake dat Dwars door Vlaanderen misschien niet door zou gaan als gevolg van die vreselijke aanslagen maar de organisatie besloot, gelukkig, om de wedstrijd gewoon te laten verrijden.
Ik was ook blij dat deze wedstrijd gewoon doorging. Ook al waren er renners en zelfs hele ploegen (Giant Alpecin) die vanwege de sluiting van vliegveld Zaventem niet in op tijd in Roeselare konden geraken en werd het daardoor, in zekere zin, een gedevalueerde koers, toch was het belangrijk dat de wedstrijd doorging. Al was het alleen maar om te tonen dat onze maatschappij zich niet kapot laat maken door een stelletje IS terroristen.
Natuurlijk lukt het deze idioten telkens weer om dood, verderf en vooral angst te zaaien in de westerse wereld, waarna de populisten onder de politici en bevolking de gelegenheid te baat nemen om met hun kortzichtige ideeën de verdeling onder de bevolking alleen nog maar verder aan te wakkeren.

Het belangrijkste voor Europa en de hele westerse wereld is dat er juist nu gezocht wordt naar eenheid om deze gevaarlijke en onvoorspelbare tegenstander het hoofd te bieden en uit te schakelen.
Als in een wielerkoers, waar de verschillende ploegen soms noodgedwongen moeten samenwerken om een groep vluchters te pakken, moeten de verschillende partijen juist nu de handen ineen slaan om het kwaad uit te schakelen. Net als in de koers is samenwerken vaak de weg naar het uiteindelijke succes.
In Dwars door Vlaanderen ontstond, ondanks het uitgedunde en gedevalueerde peloton, toch een boeiende strijd. Alsof alle renners ervan doordrongen waren dat het leven doorgaat en de wedstrijd uiteindelijk gewonnen moet worden. Dat het uiteindelijk een Belg was die won (Jens Debusschere) was, gezien de gebeurtenissen van de dag ervoor, mooi maar verder van ondergeschikt belang.