Tijd voor de lijstjes (2) : wielrenner / wielrenster van het jaar
Gisteren werd de Nederlandse wielrenner/wielrenster van het jaar gekozen. Op basis van de prestaties in het afgelopen jaar werden de beste mannelijke en vrouwelijke atleten gekozen. Eigenlijk was het nauwelijks verrassend te noemen dat bij de mannen Tom Dumoulin en bij de vrouwen Anna van der Breggen de winnaars werden. Op basis van alle prestaties was die uitverkiezing niet meer dan terecht.
Nu is het met dit soort lijstjes altijd zo, je kunt het er mee eens zijn, je kunt het er niet mee eens zijn… maar je kunt ook gewoon je eigen lijstje maken en dat is precies wat ik gedaan heb!
Zie hier de verkiezing van de ‘Toerkoorts’ wielersporter/sportster van het jaar 2015:
Deze verkiezing vind echter niet alleen plaats op basis van prestaties maar tevens op basis van de emoties en voorkeuren van de maker van de lijst (schrijver dezes). Deze lijst beoogt dan ook zeker geen eerlijke afspiegeling te zijn van de geleverde prestaties of het aantal behaalde overwinningen.
Wat in dit (korte) lijstje misschien wel opvalt is dat de verhouding man/ vrouw 3:2 is. Dit is puur toeval en niet gebaseerd op voorkeur voor enige sekse, was dit wel het geval geweest dan was de verhouding ongetwijfeld 0:5 geweest.
NUMMER 5
MATHIEU VAN DER POEL
Je bent de zoon van Adrie van der Poel (o.a. winnaar Ronde van Vlaanderen, Amstel Gold Race,
Luik-Bastenaken- Luik, 2 etappes in de Ronde van Frankrijk en wereldkampioen veldrijden) en de kleinzoon van Raymond Poulidor (winnaar Ronde van Spanje, 8x podium Tour de France waaronder 3x 2e, winnaar Waalse Pijl, Milaan-San Remo en 7 etappes Ronde van Frankrijk).
Samen met je broer David start je al op jonge leeftijd met veldrijden en win je bijna alles wat er te winnen valt bij de junioren om dat later bij de beloften nog eens dunnetjes over te doen. Omdat je in België geboren bent hopen onze zuiderburen nog even dat je voor dat land kiest als het op veldrijden aan komt, maar gelukkig blijf je je nationaliteit trouw (er zijn immers al zoveel goede Belgische veldrijders). Aan het begin van dit jaar rijdt je je eerste profwedstrijden in het veld. Je wint de ‘GP Adrie van der Poel’ en wordt Nederlands kampioen om een maand later op 20 jarige leeftijd in het Tsjechische Tábor de jongste wereldkampioen ooit te worden.
Als je dat allemaal kunt dan ben je een natuurtalent zonder weerga en gaan wij nog heel veel plezier aan jou beleven.
NUMMER 4
WOUT POELS
Een schok ging door mijn lijf, koude rillingen ook, toen ik de beelden zag van die 6e etappe van de Ronde van Frankrijk in 2012. Je probeerde toch weer op je fiets te stappen ondanks dat alles in je lichaam naar de gallemiezen was na die verschrikkelijke valpartij. De tourdokter was streng en gebood je de ambulance in te gaan nadat je het nog 10 km had geprobeerd. Het herstel duurde lang, maar je karakter dwong je om niet op te geven, sterker nog je koos er voor om je bakens te verzetten en, gedwongen door het stoppen van VacanceSoleil, een nieuwe carrière te beginnen bij Omega Pharma-Quick Step. Je won gelijk de koninginnenrit in de Ronde van Baskenland en vanaf dat moment heb ik jou in m’n hart gesloten, wat een topper.
Vanaf begin dit jaar fiets je bij de Sky, grootste WorldTour ploeg van dit moment en ben je de eerste helper van Tour winnaar Chris Froome. Je won op fraaie wijze de 4e etappe in de Tireno Adriatico en de koninginnenrit van de ronde van Groot Brittannië.
Na zo’n geweldig terugkeer verdien je niets minder dan deze mooie 4e plaats.
NUMMER 3
ANNA VAN DER BREGGEN
Je komt uit Streukel, mooi buurtschapje tussen Hasselt en (mijn) Zwolle. Je stond eigenlijk altijd in de schaduw van Marianne Vos, die jij in 2013 in Florence toch maar mooi aan de wereldtitel had geholpen waarbij jijzelf zo jammerlijk net buiten het podium viel. Een jaar later was je minder gelukkig op het WK en brak je je bekken door een nare val tijdens de ploegentijdrit. Toch zeurde je niet en bleef je doorgaan, jou tijd kwam nog wel. Inderdaad kwam jou tijd ook en sneller dan verwacht. Bij afwezigheid van de geblesseerde Marianne Vos wist jij het Nederlandse dames wielrennen in je ééntje op niveau te houden. Uit de schaduw van de veelvraat bleek jij zo veel meer te kunnen dan alleen maar werken voor…
Dit jaar won jij het eindklassement van de Giro Rosa (de vrouwen uitvoering van de Ronde van Italië) en werd je tweede bij La Course op de Champs Elysees en won je twee zilveren en een bronzen medaille bij het WK in Richmond.
Deze resultaten zijn natuurlijk al goed voor een mooie klassering, maar het feit dat je ook nog eens in Zwolle woont gaf de doorslag voor deze mooie 3e plek.
NUMMER 2
TOM DUMOULIN
Wat valt er eigenlijk nog te zeggen over Tom Dumoulin aan het einde van dit fietsjaar?
De man die heel wieler lievend Nederland in de greep hield van een mogelijk gele trui, die tijdritten fietst alsof ie een boodschapje moet doen en die en passant ook nog over klimmersbenen blijkt te beschikken. Tom, de nuchtere Maastrichtenaar (voor zover dat mogelijk is), de laatbloeier die pas op latere leeftijd begon met fietsen en ons elk jaar weer verrast met zijn vorderingen.
Na de dramatische val in de Tour, waardoor de kans op de gele trui ons zo jammerlijk ontnomen werd, wist jij je op te richten in die andere grote ronde. Die van Spanje.
Al in de tweede etappe liet je op de slotklim al zien wat je van plan was al kwam je net tekort tegen Esteban Chaves, maar verderop in de ronde ging je helemaal los. Je pakte de rode leiderstrui door in de 9e etappe iedereen, inclusief Chris Froome, te kloppen met een fantastische eindsprint bergop. Daarna won je ook nog de tijdrit, maar uiteindelijk ging het licht in voorlaatste etappe toch nog uit en zakte je naar plek 6 in het klassement. Blijft dat je opnieuw heel ons land in z’n greep hield, zelfs niet wieler liefhebbers. Een verdiende 2 plek…
NUMMER 1
MARIANNE VOS
Het hele jaar heb jij niet gefietst, een blessure hield jou een heel jaar lang buiten de wedstrijden. Wat moet dat moeilijk voor je geweest zijn, iemand die zo leeft voor haar sport, die eigenlijk niets anders wil dan fietsen en vooral winnen. Toch zag ik je elke keer lachen als je in de media verscheen. Telkens keek ik naar die mooie brede lach en zag dat jij je er bij neer had gelegd dat het een rustig jaar zou worden. Ik heb je ooit één keer live gezien tijdens het inmiddels ter ziele gegane Peperbus Profspektakel in Zwolle. Voor de mannen reden de vrouwen hun rondjes om en door de oude Zwolse binnenstad. Na afloop nam je heel vriendelijk en met dezelfde brede lach alle tijd voor iedereen die jou wat wilde vragen of met je op de foto wilde. Ik vond toen dat ik al te oud was om met een sporter op de foto te gaan, maar met terugwerkende kracht heb ik spijt van die beslissing. Want wat was ik dichtbij toen, slechts een metalen dranghoek stond tussen ons en een gezamenlijke foto. Een dranghek en mijn gêne. Er is maar één manier waarop ik mijn fout goed kan maken en dat is jou uitverkiezing tot winnaar van mijn verkiezing van Toerkoorts wielrenster van 2015. Zo heb je in dit jaar zonder wedstrijden toch nog een prijs gewonnen…. en ik? Ik hoop dat de kans op die foto met mijn favoriete sportvrouw er ooit nog eens komt.