Weerribbentocht 2015
Na een paar herfstachtige dagen en bomen die schoorvoetend hun eerste goudbruine bladeren al hadden verloren, werd ons een prima weekend beloofd door hen die er verstand van hebben. Een gaadje of 16, weinig wind en droog weer beloofden een prima fietsdag en dat was te zien aan de opkomst voor de Swolland Weerribbentocht 2015.
Meer dan 30 fietsers en fietsters verzamelden bij De Vrolijkheid om de altijd fraaie tocht richting het waterrijke noorden te doen en na het traditionele kopje koffie vooraf konden we onder leiding van Henk H. (25 km/h), Jaap L. (28 km/h) en Frens L. (32 km/h) op pad.
Al even traditioneel vertrok ik met de 28 km/h groep, die meteen de het best bezet bleek met 5 dames en 14 heren. 100% van de aanwezige dames koos er dus voor om met de 28 km/h groep mee te gaan. Ik was eigenlijk wel benieuwd wat daar dan de reden voor was; gaan die andere groepen te snel of te langzaam? Is het gewoon gezelliger in de 28 groep of zien de aanwezige mannen in de die groep er gewoon veel gesoigneerder uit dan de heren in de andere groepen. Om daar dan maar gelijk mijn visie op te geven; langzamer of sneller fietsen kunnen die dames echt wel, dus het moet hun haast wel gaan om de gezelligheid met al die super gesoigneerde heren van de 28 km/h groep. Goed gezien dames!
Het was nog wel wat fris bij de start en been en- armstukken of bodywarmers waren geen overbodige luxe in de vroege ochtenduren.
Via Genne, Zwartewaterklooster en Zwartsluis trokken we onder de bezielende leiding van Jaap (en Hennie H.) richting het fraaie land rond St.Jansklooster en Vollenhove waar gehuchten als Kadoelen, en Heetveld alsmede fraaie boerderijen het beeld bepalen. Bij Vollenhove werden we echter een dijk opgestuurd waar de schapen de baas zijn en hun handtekening hebben achter gelaten in de vorm van ontelbare drollen. Sommige drollen reikten dermate hoog dat we er bijna bergpunten voor konden geven met voor de winnaar de ‘hoopjestrui’ , wit met bruine stippen.
Via Blokzijl en de onvermijdelijke dijk trokken we vervolgens de Weerribben in richting Ossenzijl. Net voor die plaats kreeg Hennie H. te maken met een lekke (voor)band die, met behulp van Toon O. vakkundig werd hersteld terwijl de rest, rustig keuvelend over koetjes en kalfjes, toekeek.
Na een minuut of 10 konden we weer verder maar, oh noodlot, een paar kilometer na Ossenzijl was het weer raak. Nu was Veronie de ongelukkige bij wie het voorbandje leeg liep. Nog voor alle lucht uit bandje verdwenen was stond Jan C. echter al paraat om als een echte held zijn diensten aan te bieden en een nieuw binnenbandje te plaatsen, geheel belangeloos…. nou ja geheel belangeloos? Het koste Veronie wel een dikke zoen op Jan z’n wang, wat ons dan weer benieuwd maakte of Toon ook zo’n dikke smakkert had gehad van Hennie??
Hoe dan ook, na al het oponthoud kregen we wel heel veel zin in koffie of iets dergelijks en gelukkig bereikten we na een kilometer of 60 Paviljoen Driewegsluis waar we ons konden laven.
De snelle groep stond al weer klaar voor vertrek toen wij het terrein opfietsten terwijl de 25km groep ook al aan de koffie zat.
Gelukkig was er nog wat appeltaart over en konden we de gebruikte calorieën weer aanvullen…
Toen we na de koffie weer op pad gingen werden we gelijk al opgehouden door een openstaande brug, iets wat ons later nog 3x zou overkomen, maar ach, het was lekker weer en nog steeds gezellig in de groep dus het wachten maakte ons niet uit.
Verder gebeurde niet heel veel opzienbarends meer gedurende de terugtocht; Jaap en Hennie fietsten lekker verder op kop, Jan S. en Arnold van B. mopperden wat achterin (eerder die dag hadden ze al de bijnamen Statler en Waldorf verdiend met hun geklaag over het te langzame tempo. Voor de niet kenners, Statler en Waldorf zijn de twee klagende mannetjes uit de Muppetshow, die vanuit hun balkon commenaar leveren op de artiesten op het podium), de dames keuvelden gezellig wat in de buik van het peloton en Jan C. en Chris v.d.W. wisselden over en weer etenswaren uit.
Zo fietsten we lekker relaxed weer richting Zwolle. Bij de Blauwe Hand werden we voor de laatste keer opgehouden door een open brug omdat een bijna onafgebroken stoet boten en bootjes vanaf de Belter naar de Beulakerwiede wilden. Wij berustten daarbij in ons lot en wachtten rustig tot we verder konden.
Nadat de brug weer gesloten was konden we uiteindelijk zonder verder oponthoud vrij rechttoe en rechtaan weer door naar Zwolle, waar we rond een uur of half drie aankwamen na een mooie fietstocht door een bijzonder mooie omgeving.
Bij De Vrolijkheid vereerden we Klaasje nog even met een bezoek en terwijl wij genoten van een welverdiend hersteldrankje met nootjes en kroepoek (?) was het wachten alleen nog op de langzame groep. Vooral Jaap was erg geintereseerd in de terugkeer van zijn Ellen die, naar later zou blijken, samen met Henk H. nog een extra stop hadden gemaakt bij De Waterlelie in Belt Schutsloot. Jaap keek erg opgelucht toen beiden aan kwamen fietsen bij De Vrolijkheid.
Zo kwam er weer een Happy End aan een dagje Toerclub Swolland.